Piotr Ludomir Łagowski (ID: 15.275.52)

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 15.275.52 - t. XV s. 158: Łagowscy
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 15.275.54 - t. XV s. 158: Łagowscy
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 192: psb.15866.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: ŁAGOWSKI Piotr Ludomir - 15.3.90 wstąpił do 2 małopolskiej bryg. kaw. nar. jako sztandarowy, odbył kampanię 1792, Zieleńce, Dubienka, otrzymał 28.7.92 krzyż złoty, po przystąpieniu króla do Targowicy odesłany z bryg. do Korusnia. Po wybuchu powstania kościuszkowskiego poderwał bryg., doprowadził do Kobrynia i połączył się z dyw. gen. Sierakowskiego, 17.9.94 ciężko ranny pod Kup-czycami, przewieziony do lazaretu w Warszawie, 10.10.94 kpt. Po upadku powstania schronił się w Turcji, 1800 wrócił do kraju. W Wojsku Polskim Księstwa Warszawskiego 1.3.1807 kpt. 2 puł., 18.1.13 szef szwadronu p. krakusów, odbył kampanie 1807, 1809, 1812-14, Raszyn, Tokary, Mir, Borysów, Berezyna, Dennewitz, Wittemberga, ranny 26.4.09 pod Grochowem, 18.5.13 otrzymał LH, po kapitulacji Wit-tembergi wrócił do kraju. Podczas oblężenia Wittembergi wszedł do tajnego związku powstałego z inicjatywy gen. Bronikowskiego. W armii Królestwa Polskiego 1815 przydzielony do 4 psk., potem mjr 1 psk., 2.12.18 otrzymał dymisję w stopniu ppłka z pensją z pozwoleniem noszenia munduru. Zajął się gospodarką w dobrach rządowych. 1819 przystąpił do działającego na Wołyniu Związku Templariuszy. 15.3.25 aresztowany w Warszawie, osadzony u karmelitów, wywieziony do Petersburga, odesłany do Warszawy, osadzony w klasztorze marcinkanek, skazany na Sybir, usiłował popełnić samobójstwo. 16.3.29 uwolniony. W powstaniu 12.30 wrócił do służby, 19.1.31 płk, dow. akademickiej gw. honor., równocześnie do 2 p. jazdy sandom., 22.1.31 podpisał adres do Sejmu o przystąpieniu ziem wschodnich do powstania, 3.2.31 wyznaczony do prowadzenia małej wojny w woj. maz., 3.31 przydzielony do korpusu Dwernickiego, 4.31 w korpusie Sierawskiego, dow. 9 puł., 19.8.31 adiutant połowy gen. Krukowieckiego, komendant Głównej Kwatery, Markuszów, Kurów, Solec, Bełżyce, Kazimierz, przeszedł do Prus. Przybył 1832 do Francji, zamieszkał w Paryżu, 10.32 prezes Rady Polaków (Vauban) w Paryżu. Spisał i częściowo wydał wspomnienia z wojen napoleońskich i powstania listopadowego. 15.12.40 wziął udział w pogrzebie szczątków Napoleona. Zm. 5.5.43 w Paryżu, pochowany na cmentarzu Montmartre w zbiorowym grobie polskim. Sam zredagował zaproszenie na pogrzeb, które rozesłano, wstawiając tylko datę. Jego papiery przechowuje Biblioteka Polska w Paryżu.
  sw.562301 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim