W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- JEZIERSKI Karol (1819-1899) działacz gospodarczy 2°
- MORAWSKI Franciszek (1868-1938) publicysta, poseł sejmu pruskiego 2°
- ŁUBIEŃSKI Tadeusz (1872-1942) działacz katolicki, publicysta, podpułkownik WP 3°
- CHŁAPOWSKI Zygmunt (1869-1919) publicysta ekonomiczny 3°
- MORAWSKI Józef Nikodem (1813-1902) poseł, członek Izby Panów 3°
- MORAWSKI Kajetan (1892-1973) ambasador, wiceminister skarbu RP, emigrant 3°
- ŁUBIEŃSKA Róża (1881-1954) katolicka działaczka społeczna 3°
- ŁUBIEŃSKA Zofia (1874-1937) historyk, przełożona generalna zgromadzenia polskiego urszulanek 3°
- STAROWIEYSKA Amelia (1869-1943), działaczka katolicka, dziennikarka 3°
- OSTROWSKI Antoni Jan (1782-1845) założyciel Tomaszowa Mazowieckiego, senator 3°
- MORAWSKI Kajetan Piotr (1817-1880) polityk, poseł 3°
- POPIEL Paweł (1870-1936) ziemianin, hipolog, pisarz 3°
- MORAWSKA Maria (1830-1889) założycielka urszulanek w Polsce 3°
- CHŁAPOWSKI Tadeusz (1826-1879) poseł 3°
- MORAWSKI Marian Ignacy (1845-1901) jezuita, filozof, profesor UJ 4°
- MORAWSKA Konstancja (1842-1917) publicystka 4°
- MORAWSKI Zdzisław Karol (1859-1928) minister dla Galicji, eseista historyczny 4°
- POTWOROWSKI Edward Bronisław (1885-1939) ziemianin, działacz społeczny i katolicki 4°
- ŁUBIEŃSKI Feliks Franciszek (1758-1848) minister sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego 4°
- OSTROWSKI Krystyn Piotr (1811-1882) poeta, pisarz, publicysta 4°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 9.50.642 - t. IX s. 31: Jezierscy
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 298/1861 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=44826 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Franciszek MORAWSKI znany powszechnie i szanowany niegdy gen. b. WP, położył także i w piśmiennictwie ojczystym niemałe zasługi; zm. 12 XII 1861 we wsi Luboni w Wlk. Ks. Poznańskim, liczył około 80 lat wieku, do ostatniej chwili zachował jak największą przytomność umysłu, z rodziny żyjącej w Król. Pol. pozostawił on córkę zamężną - hr. Karolowę Jezierską
Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 712: psb.18869.1
Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 716: psb.18867.3
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MORAWSKI Franciszek - Przez 4 lata studiował prawo we Frankfurcie nad Odrą, przez 2 lata był tam aplikantem a potem asesorem sądowym w Kaliszu. W Wojsku Polskim Księstwa Warszawskiego 12.1806 wstąpił do gw. honor, w Poznaniu, potem ppor. 1 pp. (późniejszego 9 pp.) i por. za Tczew, kpt., 1809 adiutant połowy gen.Fiszera, 4.5.09 szef bat. 12 ppl. za Raszyn, dostał się do niewoli austr. pod Sandomierzem, 27.12.11 mjr, 8.12 dow. 12 pp., 8.10.12 szef sztabu dyw. gen. Kniaziewicza, 21.12.12 płk, w 1813 szef sztabu dyw. jazdy gen. Sułkowskiego, po śmierci Poniatowskiego szef sztabu przy gen. Sułkowskim, a potem gen. Dąbrowskim jako dow. korpusu polskiego, odbył kampanie 1807, 1809, 1812-14, Gdańsk, Kołobrzeg, Taruti-no, Berezyna, otrzymał 3.10.12 Legię Honorową nr 32612, a także krzyż złoty polski. W 4.14 posłany przez cara Aleksandra do Danii dla sprowadzenia stamtąd do kraju jeń-ców-żot. bryg. jazdy gen. Piotrowskiego. W armii Królestwa Polskiego podszef Sztabu Głównego, 24.10.19 gen. bryg., dow. 3 bryg. 2 dyw. piech., 12.9.26 dow. 1 bryg. 2 dyw. piech., 24.5.30 otrzymał znak honorowy za 20 lat nieskazitelnej służby oficerskiej, order św. Stanisława, KOS W 3 klasy, OSA 2 klasy, 1819 członek Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk. W powstaniu 30.1.31 gen. broni, zajmował się organizacją nowych jednostek, 8.3.31 minister wojny na miejsce nieudolnego gen. Izydora Krasińskiego, jako minister występował często na posiedzeniach sejmu, politycznie związany z kaliszanami, 7.9.31 podał się do dymisji, uczestniczył w pierwszych rokowaniach z Rosjanami w Nowym Dworze, 13.9.31 mianowany przez gen. Rybińskiego pełnomocnikiem do tych rokowań, był coraz bardziej zwolennikiem kapitulacji, niespodziewanie opuścił Płock i 25.9.31 przybył do Warszawy. Stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi, mimo to zesłany do Wołogdy, w 1833 wrócił do kraju, otrzymał dymisję z prawem noszenia munduru. Od 1834 zajmował się gospodarką w Luboni w Wielkopolsce, był jednym z założycieli Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Literat, pisywał okolicznościowe ody i ballady, tłumaczył Schillera, w 1829 ogłosił listy „Klasycy i romantycy”. Ożeniony z Anną Wierzchowską, miał s. Tadeusza i c. Marię. Zm. 12.12.61 w Luboni, pochowany w Oporowie k. Leszna.
Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I024379
Włodzimierz Dworzaczek (Genealogia i Teki Dworzaczka) - dw.55302 Dw.,rkps.14414,s.1668,70
n.12668 Nekrologia Minakowskiego (12668)
sw.564159 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
źródła:
- ślub: Akt małżeństwa: Puławy-Włostowice (obecn. woj. lubel.), rok 1820, nr aktu 37 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://szukajwarchiwach.pl/35/1957/0/1/23#tabJednostka
|
|