Jan Wilhelm Fryderyk Malcz (ID: le.2177.1.2)

• Sęczys, Szl. wylegit.: „dr med. i chirurgii, członek honorowy Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego, nacz. lek. szpitala Św. Rocha w W-wie, dz. d. dóbr Mniszew, pow. radomski otrzymał prawo nowego szlachectwa w KP w r. 1850.”
• Urodzony dnia 30 XI 1795 - Warszawa
• zmarł dnia 28 IX 1852 - Warszawa
• Pochowany - Warszawa, cm. Ewangelicko-Augsburski przy ul. Młynarskiej, aleja 9, rząd 1, miejsce 41
• Wiek: 56 lat
• Uzupełnij lub popraw daty i miejsca
  
  
• Polski Słownik Biograficzny t. 19 s. 270 MALCZ Jan Fryderyk (1795-1852) lekarz, prezes kolegium ewangelicko-augsburskiego, redaktor, pisarz
  
• Wikipedia (Jan Fryderyk Wilhelm Malcz): Jan Fryderyk Wilhelm Malcz, Jan Fryderyk Wilhelm Malsch, (ur. 30 listopada 1795 w Warszawie, zm. 28 września 1852 tamże) – polski lekarz, powstaniec listopadowy. więcej...

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MALCZ Karol Filip (1797-1867) złotnik 2°
2. JANCZEWSKI Kazimierz (1794-1880) leśnik 3°
3. JANICKI Stanisław (1797-1855) matematyk, pedagog, pisarz 3°
4. JANICKI Stanisław (1836-1888) inżynier 3°
5. JANICKI Konstanty Stanisław (1876-1932) zoolog, parazytolog 4°
6. FUKIER Teofil Florian (1816-1891) kupiec warszawski 4°
7. FUKIER Henryk (1847-1907) kupiec warszawski 4°
8. PUCIATA Kazimierz Antoni (1893-1967) inżynier dróg i mostów, organizator przemysłu chemicznego 4°
9. PUCIATA Mateusz Kazimierz (1858-1927) inżynier dróg lądowych i wodnych 5°
10. JANICKI Stanisław (1872-1939) minister rolnictwa 5°
11. SCHUCH Stanisław Grzegorz (1892-1982) hipolog 5°
12. CHEŁMIŃSKI Jan (1851-1925) malarz 5°
13. FUKIER Florian (1772-1836) kupiec warszawski 5°
14. CZENPIŃSKI Jan Baptysta (1721-1786) lekarz 5°
15. PUCIATA Wandalin (1888-1944) inżynier elektryk, pracownik budownictwa wojskowego, działacz społeczny 6°
16. REUTT WITKOWSKA Zofia Maria (1893-1938) poetka, historyk literatury, tłumaczka, autorka książek dla dzieci 6°
17. ROGOWICZ Wacław Jakub (1879-1960) literat, tłumacz 6°
18. SCHLÖSSER Fryderyk Mathias (1781-1848) przemysłowiec 6°
19. SCHLÖSSER Henryk Wilhelm (1829-1884) przemysłowiec, filantrop 6°
20. SCHLÖSSER Karol Ernest (1832-1881) przemysłowiec 6°

Podstawa źródłowa

• Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2177.1.1 - Malcz
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2177.1.2 - Malcz
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 258/1852, 260/1852, 261/1852, 264/1852, 299/1852 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=39599 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):

  Wilhelm MALCZ
  dr med. i chir., czł. honorowy Rady Lekarskiej Król. Pol., lekarz naczelny szpitala św. Rocha i Inst. Głuchoniemych i Ociemniałych, prezes kolegium kośc. Ew.-Aug., czł. Tow. Warszawskiego Dobroczynności, czł. Rady Głównej Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie, kawaler Orderu św. Anny III kl., syn dr. med. i chir., właściciel kilku nieruchomości w Warszawie i pięknej posiadłości Mniszew; zm. 28 IX 1852 w 57 roku życia i w 31 roku lekarskiego zawodu spędzonego w Warszawie, wystawienie zwłok 1 X 1852 w kośc. Ew.-Aug., gdzie tegoż dnia nab. żał., a po nim wypr. na cm. tegoż wyznania
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 270: psb.16643.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 303): Malcz Wilhelm [Jan Fryderyk], Wydział Lekarski, wpis 9 XI 1814
  Syn aptekarza i lekarza rodem z Saksonii, Konstantego i Doroty z domu Bandau (Bando). Wychowywał się w Kocku. Po ukończeniu Liceum w 1812 był przez 2 lata korepetytorem w domu ziemiańskim w Zelwianach na Litwie. Po ukończeniu 3 loku studiów w 1817 przeniósł się do Berlina i tam uzyskał doktorat 24 VII 1818 na podstawie pracy „De spinae dorsi distorsionibus”, po czym odbył podróż naukową do Wiednia, Paryża i Włoch. Zwiedził też Niemcy. W Paryżu zaprzyjaźnił się ze S. Janickim, późniejszym szwagrem. W 1821 wrócił do Warszawy i uzyskał potwierdzenie dyplomu. Popularny lekarz warszawski i społecznik. Od 1835 członek honorowy Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego. Od 1828 lekarz naczelny Szpitala Św. Rocha, którą to funkcję sprawował honorowo, i lekarz honorowy oraz dobroczyńca Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych. Członek i wiceprezes Wydziału Ochron i Sierot Komitetu Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Popierał S. Jachowicza w zakładaniu ochron. Założyciel w 1828 i współredaktor „Pamiętnika Lekarskiego Warszawskiego”, (który w pierwszym roku miał zaledwie 50 prenumeratorów). Od 23 I 1831 naczelny lekarz Gwardii Narodowej Warszawy, a potem lekarz ordynujący w szpitalu na Ordynackiem i u ks. ks. Misjonarzy. Gdy w kwietniu 1831 wybuchła w kraju cholera i zarządzono kwarantannę wojska i Warszawy, 18 IV 1831 został powołany przez Rząd Narodowy na przewodniczącego nowo utworzonego Komitetu Centralnego Zdrowia. W odezwie ogłoszonej w prasie rzucił hasło „cholera nie jest zaraźliwa” i urządził na Bagateli szpital choleryczny. W tymże roku ogłosił pracę O cholerze indyjskiej epidemicznej. M. popularyzował stosowanie wód mineralnych i wydał w 1825 przetłumaczoną przez siebie pracę dr F. A. Struvego Wiadomości o wodach sztucznych mineralnych. W styczniu 1828 został przyjęty na członka Tow. Przyjaciół Nauk. W czasie powstania listopadowego został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Również w okresie późniejszym brał udział w życiu politycznym. W 1848 został oddany pod dozór policji za kontakty ze spiskowcami. Po upadku powstania poświęcił się praktyce lekarskiej, obejmując nią nie tylko Warszawę, ale też prowincję Królestwa, a nawet leczył korespondencyjnie chorych na Litwie i Wołyniu oraz zesłańców polskich na Syberii. W 1839 okazywał wyjątkową pomoc ludności Powiśla w czasie katastrofalnego wylewu Wisły. W 1848 został wybrany członkiem Ces. Tow. Lek. Wileńskiego. W 1850 otrzymał zaproszenie na objęcie profesury po prof. Brodowiczu na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako prezes kolegium kościelnego gminy ewangelicko-augsburskiej w Warszawie był inicjatorem budowy szpitala ewangelicko-augsburskiego, szkoły męskiej oraz 4-klasowej szkoły wyższej żeńskiej. W 1840 dzierżawił Ursynów, w 1841 kupił dobra Murszaw w pow. radomskim. Dom jego przy ul. Świętokrzyskiej, zwany kamienicą Malczowską, był jednym z salonów Warszawy epoki paskiewiczowskiej. Po śmierci Kazimierza Brodzińskiego i jego żony wychowywał ich córkę. W 1850 władze roztoczyły nad nim ponownie dozór policyjny, zarzucając mu, że wiedział o spisku 1848. Autor wielu rozpraw i artykułów ogłoszonych w „Pamiętniku Lekarskim Warszawskim”, w „Pam. Tow. Lek. Warszawskiego” oraz po niemiecku w „Leo Magazin”. W 1847, uważając tyfus za niebezpieczną chorobę, ogłosił pracę Typhus, po polsku dur. Był autorem terminu „ochrona”, który nadał założonemu w 1839 przy Warszawskim Tow. Dobroczynności zakładowi opiekuńczemu dla dzieci. Walcząc w lipcu 1852 z cholerą w Warszawie, sam zachorował i zmarł. Pogrzeb jego 1 X 1852 przekształcił się w manifestację ludności Warszawy.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MALCZ Jan Fryderyk Wilhelm - Uczył się w Liceum Warszawskim, od 11.1814 student Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, 1.17 usunięty za bójkę, udał się do Berlina i tam 24.7.18 uzyskał dyplom dra med. Odbył 3-letnią podróż naukową po Europie. 1821 wrócił do kraju, pracował w szpitalu Św. Rocha oraz Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych, szybko wyrobił sobie liczną klientelę. 20.1.28 członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Od 8.28 naczelny lekarz szpitala Św. Rocha, pozostawał na tym stanowisku do śmierci. 1828 założył „Pamiętnik Lekarski Warszawski”. W powstaniu 16.1.31 członek Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego, 23.1.31 lekarz naczelny gw. nar. warsz., od 4.31 prezes Komitetu Centralnego Zdrowia do zwalczania cholery, zorganizował szpital dla cholerycznych w Bagateli w Warszawie, opracował instrukcje postępowania z chorymi oraz pochówku zmarłych na cholerę, był też lekarzem ordynującym w szpitalach na Ordynackiem i u ks. misjonarzy, 4.6.31 otrzymał krzyż złoty nr 1420. Po kapitulacji Warszawy pozostał w mieście, prowadził nadal praktykę lekarską. Był autorem 35 publikacji o treści lekarskiej, ekonomicznej i społecznej. 1834 wybrany prezesem kolegium kościelnego warsz. gminy ewangelicko-augsburskiej, pełnił te obowiązki do śmierci. 1837 zbudował Szpital Ewangelicki przy ul. Karmelickiej, zorganizował też Ewangelicki Dom Starców. 1850 otrzymał szlachectwo na podstawie sprawowanego urzędu. Ożenił się 26.12.22 z Julią Ekelt, miał liczne potomstwo. 1852 zachorował na cholerę, wyzdrowiał, ale 28.9.52 zm. na raka wątroby, pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.
  sw.101083 Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1-3, Warszawa 1932-1935
  sw.483004 Akt małżeństwa: Warszawa ASC Cyrkuł IV (obecn. m. Warszawa), 133/1822 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://szukajwarchiwach.pl/72/186/0/-/40#tabJednostka
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Szukanie pokrewieństwa - przeniesione na górę strony
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim