W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- KENIG Józef (1821-1900) publicysta, redaktor 1°
- KENIG Marian Mieczysław (1895-1959) działacz PPS 2°
- SZYMAŃSKI Józef (1839-1885), aktor, reżyser 3°
- BORKOWSKI Witold Franciszek (1842-1875) literat 4°
- ROMANOWSKI Filip (1794-1853) malarz, litograf, nauczyciel rysunku 4°
- ROMANOWSKI Jan Karol (zm. po 1683) rotmistrz jazdy koronnej, podkomorzy chełmiński, poseł 5°
- BORKOWSKI Aleksander Dunin (1811-1896) literat, polityk 5°
- KIŚLAŃSKI Władysław Teodor (1841-1926) inżynier dróg i komunikacji 5°
- BORKOWSKI Stanisław Dunin (1864-1934) jezuita 5°
- KLIKOWICZ Stanisław (1853-1910) lekarz 5°
- ROGALEWICZ Zdzisław Tomasz (1882-1919) działacz socjalistyczny 6°
- ROGALEWICZÓWNA Michalina (zm. 1846) działaczka niepodległościowa, więzień Cytadeli Warszawskiej 6°
- KOZIERADZKI Adolf (1835-1901) śpiewak, reżyser 6°
- SOSNKOWSKI Kazimierz h. Godziemba (1885-1969) założyciel Związku Walki Czynnej, szef Sztabu I Brygady Legionów Polskich, generał WP, minister spraw wojskowych, następca Prezydenta RP i minister stanu w rządzie na emigracji, komendant główny Związku Walki 7°
- BORKOWSKI Józef (1809-1843) literat 7°
- MOSTOWSKA Anna Barbara (ok. 1762- przed 1833) pisarka 7°
- RADZISZEWSKI Michał (1743- po 1812) marszałek dworu, poseł, chorąży starodubowski 7°
- SZWYKOWSKI Kazimierz (1814-1899), lekarz, powstaniec listopadowy 7°
- SZWYKOWSKI Barnard (1728-1799), starosta oniski, komisarz skarbu litewskiego 7°
- MOSTOWSKI Tadeusz Antoni (1766-1842) działacz Sejmu Czteroletniego, powstaniec kościuszkowski, minister spraw wewnętrznych Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, literat, wydawca 8°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: PALIŃSKA Salomea, zamężna Kenigowa (23 III 1831 k. Kowna - 12 X 1873 Warszawa), aktorkaByła córką Józefa i Teodory P., siostrą => Heleny Szymańskiej. Wychowywała się w Wilnie, w 1847 przyjechała do Warszawy. Gry aktorskiej uczyła się początkowo u L. Halpertowej, potem w warsz. Szkole Dramatycznej. Debiutowała w t. warsz. 17 III 1850 we fragm. roli Celiny („Lwy i lwice") w quodlibecie „Nowy Teatr”. Zaangażowana, otrzymała jednak dymisję po upływie pierwszego sezonu. Od 1 III 1851 była aktorką t. wil., z którym występowała także w Kownie (1853). W 1855 wyjechała z Wilna do Lwowa. Stąd wróciła do Warszawy. Od 1 VIII 1855 ponownie zaangażowana do t. warsz., występowała tu już do końca życia. Wyjeżdżała tylko na gościnne występy: w 1857 do Wilna (wiadomość niepewna), a w 1859 do Kowna, gdzie grała w zespole T.A. Chełchowskiego. W 1868 wyszła za Józefa Keniga, publicystę i krytyka, wieloletniego red. „Gazety Warszawskiej”. Po raz ostatni wystąpiła 10 IX 1873 w tyt. roli w „Serafinie”. W jej debiucie widziano „zapowiedzi znakomitych zdolności” (J.T.S. Jasiński). W sez., który potem nastąpił, nie zdobyła jednak uznania; z t. warsz. zwolniono ją, ponieważ „nie okazała żadnych postępów”. Dopiero w Wilnie zyskała rozgłos swoją urodą i grą jako Cecylia („Panna mężatka"), a przede wszystkim w tragediach i dramatach, m.in. w tyt. rolach w „Gryzeldzie”, „Marii Stuart” F. Schillera, „Izabeli d`Ayamonte”, jako Szimena („Cyd") i Tyzbe („Angelo Malipieri"). Po powrocie do Warszawy objęła role po L. Halpertowej, m.in. tyt. w „Ricie Hiszpance” i „Dziewicy Orleańskiej”. Była to aktorka „głęboko uczuciowa, aż do egzaltacji, z wymowną twarzą, pięknym głosem, gorąco zamiłowana w swoim zawodzie”, niezbyt wysoka, ale przystojna, „ruchliwa, pełna życia” (J. Kotarbiński). Wedle zgodnej opinii świadków instynktownie lgnęła do repertuaru poetyckiego. „Szuka wszędzie poezji - napisał o niej W. Szymanowski - znajduje ją, a w dziełach nawet brakiem jej grzeszących, gotowa sama ją wytworzyć”. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych była pierwszą heroiną t. warsz., pełną zapału, choć nieco monotonną w środkach wyrazu. Wg J. Kotarbińskiego „miała własny system gestykulacji odśrodkowej, płynącej po liniach lekko pochyłych w stosunku do pionu”, raziła także śpiewną wymową, „wpadającą nierzadko w jękliwą meleopeję”. M. Chomiński nazwał jej grę wręcz „afektowaną”. Dość długo cieszyła się jednak uznaniem krytyki, a W. Bogusławski napisał nawet, że „była ostatnim wcieleniem siły tragicznej na naszej scenie”. Do jej najwyższych osiągnięć zaliczano tyt. role w „Livii Quintilli”, „Precjozie”, „Adriannie Lecouvreur”, a także: Doris Quinault („Narcyz Rameau"), Nealę („Paria"), Edmeę („Mauprat"), Porcję („Kupiec wenecki"), Desdemonę („Otello"). Prawdziwą kreacją była podobno jej Marta („List żelazny"). W. Rapacki wyróżniał jej role z odcieniem charakterystycznym, jak np. Guanamora („Burgrafowie") i Matka Fadet („Poczwarka"). W dramacie współczesnym zwróciła uwagę w tyt. roli w „Miss Multon”. Dość często obsadzana w komediach, wywiązywała się ze swoich zadań poprawnie miewając i tu wybitniejsze osiągnięcia, jak np. tyt. rola w „Helenie de la Seigliere”, Królowa („Szklanka wody"), Teresa („Pani kasztelanowa"), Alina („Ciotunia"). Kotarbiński szczególnie wysoko stawiał jej Szenionową („Żydzi"), Kwocką („Epidemia") i Rozamundę („Mentor"). Raptowny zmierzch powodzenia P. zaczął się od przyjazdu H. Modrzejewskiej do Warszawy. Od tej chwili występowała coraz rzadziej, rozgoryczona tryumfami rywalki. Jej męża pomawiano wówczas o stronniczość, co było jednak niesprawiedliwe, gdyż Kenig zachowywał się wobec Modrzejewskiej lojalnie (choć z rezerwą).
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79541.1
Epitafium na cm. Powązkowskim: SALOMEA KENIG (PALIŃSKA) ZM. D. 12 PAŹDZIERNIKA 1873 ŻYŁA LAT 43 ----------------------- MATKO MÓDL SIĘ ZA NAMI
Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 342: psb.11314.5
Polski Słownik Biograficzny t. 25 str. 83: psb.21558.1
n.16605 Nekrologia Minakowskiego (16605)
sw.851017 Akt urodzenia: Warszawa św. Jan (obecn. m. Warszawa), 144/1844 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9233d&sy=136&kt=3&skan=143-146.jpg
źródła:
- chrzest: Akt urodzenia: Warszawa św. Jan, 144/1844 http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9233d&sy=136&kt=3&skan=143-146.jpg - ślub: Akt małżeństwa: Warszawa św. Antoni (obecn. m. Warszawa), rok 1868, nr aktu 38 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=1218d&sy=1868&kt=2 [podgląd] - pogrzeb: Urz. M. st.W-wy http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=1154
|
|