Wincenty Rapacki (ID: psb.25568.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RAPACKI Wincenty (1840-1924) aktor, reżyser, dyrektor teatru, literat 1°
2. LESZCZYŃSKA Honorata (1864-1937) aktorka. 2°
3. RAPACKI Józef (1871-1929) malarz, litograf 2°
4. HOFFMAN Kazimierz (1842-1911) kompozytor, pianista, dyrygent 3°
5. LESZCZYŃSKI Jerzy (1884-1956) aktor, reżyser 3°
6. MODRZEJEWSKI Rudolf (1861-1940) inżynier, budowniczy mostów w USA 3°
7. MAJERANOWSKA Honorata Anna (ok. 1828-1901) śpiewaczka, aktorka, pedagog 3°
8. LESZCZYŃSKI Bolesław (1837-1918) aktor, reżyser 3°
9. HOFMANN Józef (1876-1957) pianista, kompozytor 4°
10. SZCZEPAŃSKI Kazimierz (1863- przed 1930) działacz socjalistyczny 4°
11. PANCEWICZ Leokadia (1888-1974) aktorka 4°
12. MAJERANOWSKI Władysław Konstanty (ok. 1817- po 1874) malarz 4°
13. MODRZEJEWSKA Helena Jadwiga (1840-1909) aktorka 4°
14. POPOWSKI Stefan (1870-1937) malarz, krytyk sztuki 5°
15. POPOWSKI Stanisław Kasper (1872-1921) adwokat, działacz Sokoła, prokurator 5°
16. POPIEL Jan Sykstus (1821-1883) tancerz, pedagog 5°
17. MAJERANOWSKI Konstanty (ok. 1787-1851) dziennikarz, powieściopisarz, tłumacz 5°
18. BOGUCKA Cecylia (1859-1925) nauczycielka, autorka podręczników 5°
19. CHŁAPOWSKI Karol Bodzenta (1840-1914) publicysta 5°
20. SCHILLER Leon Jerzy (1887-1954) reżyser, dyrektor teatru 6°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  RAPACKI Wincenty (6 VI 1865 Kraków - 16 I 1943 Warszawa), aktor, śpiewak
  Był synem => Wincentego R. i => Józefiny R., bratem - Honoraty Leszczyńskiej i - Róży R., mężem => Heleny Zimajer, ojcem => Adama R. Qraz śpiewaków Haliny R. i Wacława R. Ukończył w Warszawie gimn. i studia wokalne u swej ciotki H. Majeranowskiej. 3 II 1887 debiutował w WTR w tyt. partii w operetce „Gennaro”. Zaangażowany do zespołu operetki WTR występował tu w 1888-93. W tym okresie kilkakrotnie wyjeżdżał na występy gościnne z Adolfiną Zimajer: w 1890 odwiedził Kraków i Zakopane, w 1891 Lwów, w 1892 Łódź. W sez. 1893/94 występował w Łodzi i Odessie, w zespole Cz. Janowskiego, w czerwcu 1894 w Krakowie, w sez. 1894/95 w Poznaniu. 10 IX 1895 w Zakopanem ożenił się z aktorką Heleną Zimajer. W 1895-97 należał do zespołu t. łódz., w lecie 1896 grał z nim w warsz. Cyrku. W 1898-1900 występował w zespole Adolfiny Zimajer, m.in. w Lublinie i Sosnowcu. W 1900 został powtórnie zaangażowany do zespołu operetki WTR i występował tu do 1915. Niekiedy tylko wyjeżdżał na występy gościnne sam lub z żoną i A. Zimajer. Wiosną 1915 opuścił Warszawę udając się z J. Bielską do Rosji. Już w maju tego roku występował w Petersburgu. Od 10 I do lata 1916 prowadził w Moskwie Operetkę Polską, z dość licznym i dobrym zespołem. W grudniu 1916 występował w Petersburgu w t. Ermitaż. Od 29 IX 1917 do kwietnia 1918 kierował w Kijowie T. Nowości, w którym dawano przedstawienia „składane”, lub pełnospektaklowe operetki. Po powrocie do Warszawy zaangażował się do t. Czarny Kot, w 1919 przez krótki czas występował w t. Sfinks, potem znów w Czarnym Kocie. W 1921 przeniósł się do operetki w T. Nowym, a w 1922 do T. Nowości. W Warszawie występował odtąd aż do 1939, głównie w T. Letnim, czasem w T. Nowym i T. Narodowym, a po 1934 także w T. Małym i T. Polskim. Dorywczo występował m.in. w t. Morskie Oko (1930), Wielka Rewia (1938). Na gościnne występy wyjeżdżał m.in. do Sopotu (1922), Torunia (1938).
  Był niewysoki, miał chłopięce rysy twarzy, śpiewał tenorem o miłym zabarwieniu. Długo grywał role amantów w operetkach i wodewilach, a dopiero w późniejszym wieku charakterystyczne w komediach. Wg W. Fillera „specjalizował się w rolach oferm i ślamazarów”. W operetce występował w takich partiach jak: Frycek („Frycek i Lizka"), Alfred („Zemsta nietoperza"), Ajaks („Piękna Helena"), Oliwier („Pierścień rodzinny"), Adam („Ptasznik z Tyrolu"), Sinobrody („Sinobrody"), śpiewał też Jontka („Halka"). W komediach i farsach grał m.in. takie role: Kazio („Żołnierz królowej Madagaskaru"), Karol („Ciotka Karola"), Kamerdyner („Papa się żeni"). Występował też od 1911 w filmach. Wg L. Sempolińskiego „pozycję swoją w teatrze zawdzięczał nie tyle zdolnościom aktorskim, co literackim i kompozytorskim”. Był jednym z nąjczynniejszych tłumaczy i adaptatorów - przełożył na język pol. libretta siedemdziesięciu dwóch operetek. Na jego własną twórczość złożyły się: operetka „Chwila szczęścia” (do której sam skomponował muzykę), a przede wszystkim farsy i komedie, m.in. „Czarujący emeryt”, „Ja tu rządzę”, „Jubileusz mistrza”, „Papa się żeni”, „Tajemniczy gość”. Ogłaszał też anegdoty teatr., humoreski, poezje („Bez tytułu”, „Co mówi serce"), powieści („Romans pani majstrowej"). Utwory swoje drukował m.in. w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kurierze Warszawskim”, „Kurierze Porannym”, „Ziarnie”, „Wieku”, „Kolcach”. Cykl wspomnień ogłosił w „Kronice Polski i Świata” (1939 nr 9-15).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17987.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39939.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.42923.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.42924.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.63777.2
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  WINCENTY RAPACKI
  ARTYSTA TEATRÓW MIEJSKICH
  ZM. D. 16.I.1943 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 30 str. 571: psb.25567.8
  Polski Słownik Biograficzny t. 30 str. 573: psb.25568.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3480

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim