Wanda Barszczewska (ID: psb.32811.15)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SUMIŃSKI Leopold (1798-1862), pedagog, urzędnik, cenzor 2°
2. OCHOROWICZOWA Jadwiga Teresa (ok. 1830-1878) pedagog, publicystka, tłumaczka 3°
3. OCHOROWICZ Julian Leopold (1850-1917) psycholog, filozof, literat, parapsycholog 4°
4. SMOLIKOWSKI Seweryn Karol (1809-1897) uczestnik powstania 1830/31 r., inżynier komunikacji, budowniczy kolei żelaznych i mostów 5°
5. JELEŃSKI Szczepan (1881-1949) pisarz katolicki 5°
6. MICHAŁOWSKA Jadwiga Wanda (1884-1960) nauczycielka w Siedlcach i Warszawie 5°
7. JELEŃSKI Jan (1845-1909) redaktor antysemickiej Roli 5°
8. MAŁOWIESKI Józef (1892-1944) działacz polityczny i oświatowy, poseł 6°
9. SMOLIKOWSKI Andrzej Piotr (1764-1839) nauczyciel, rektor szkół lubelskich 6°
10. MONAT Henryk (1860-1936/7?) adwokat, krytyk literacki 6°
11. MAŁOWIESKI Bonawentura (zm. po 1829) publicysta, poeta 6°
12. SMOLIKOWSKI Paweł Klemens (1849?-1926) ksiądz, zmartwychwstaniec, publicysta, ascetyk, rektor Kolegium Polskiego w Rzymie 6°
13. SMOLIKOWSKI Seweryn (1850-1920) filozof, bibliofil, kolekcjoner, filantrop 6°
14. CZAJEWSKI Wiktor (1857-1922) literat, dziennikarz 7°
15. SMOLIKOWSKI Jan Kanty Józef (ok. 1798-1868) inżynier dróg wodnych i mostów, generał-major Cesarskiego Korpusu Inżynierów 7°
16. NOSKOWSKI Jan (1832-1881) właściciel drukarni, redaktor, wydawca 7°
17. BORKOWSKI Maksymilian (1872-1926) księgarz 8°
18. SPASOWSKI Władysław (1877-1941) filozof, pedagog 8°
19. BRUN Krzysztof Fryderyk (1795-1866) kupiec 8°
20. MERCERE Blanka (1885-1937) malarka 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  BARSZCZEWSKA Wanda (18 XII 1864 Warszawa - 9 XII 1941 Warszawa), aktorka
  Była córką nauczyciela szkół warsz. Jana B. i Zuzanny z Sumińskich. Początkowo pracowała jako nauczycielka, ucząc się jednocześnie gry aktorskiej pod kier. W. Rapackiego. 4 III 1884 wystąpiła na amatorskim przedstawieniu Warsz. Tow. Dobroczynności. Debiutowała 4 X 1884 w t. krak. w roli Antoniny („W gościnie, czyli Reif-Reiflingen"), została zaangażowana i występowała do 1887. Po powrocie do Warszawy debiutowała 20 IX 1887 w T. Rozmaitości w roli Panny Letelier („Rodzina Fourchambault") i została zaangażowana do zespołu dramatu WTR, w którym pozostała do przejścia na emeryturę 1 VII 1914. Na scenie warsz. T. Wielkiego obchodziła 30 IV 1909 jubileusz dwudziestopięciolecia pracy grając rolę Lukrecji („Beatryks Cenci"). Po przejściu na emeryturę występowała tylko sporadycznie, m.in. w 1915 grała w T. Rozmaitości rolę Demeter („Noc listopadowa"), w 1919 w T. Polskim - Wolumnię („Koriolan"), w 1930 w tym samym t. swą ostatnią rolę Celiny Bełzkiej („Dom kobiet"). Udzielała też lekcji deklamacji i zajmowała sie tłumaczeniem z franc. sztuk, jak np. „Szczęście małżeńskie”.
  Już po pierwszym sez. jej występów w Krakowie S. Koźmian pisał, że „prócz rysów scenicznych, których nie ma”, posiada „wszystkie warunki na tragiczną artystkę w rodzaju pani Rakiewiczowej: postawę, głos śliczny, szczególniej w niskich tonach, namiętną intonację, inteligencję”. Mimo to zarówno w Krakowie jak w Warszawie B. przez długi czas obsadzana była przede wszystkim w salonowych komediach i melodramatach, które przeważały w ówczesnym repertuarze, w takich rolach jak: Zofia Le Dieu („Chamillac"), Kamila („Artykuł 264"), Lola („Nasi najserdeczniejsi"), Atenais („Właściciel kuźnic"). A. Grzymała-Siedlecki ubolewał, że w komediach nie znajdował pełnego zastosowania ani „spiż altowego jej głosu, ani bezkonkurencyjna umiejętność mówienia, ani jej zdolność odczuwania wielkiej poezji”. Okazje wystąpienia w roli dramatycznej liczniejsze stały się dopiero po 1905, w związku z szerszym wprowadzaniem na sceny WTR wielkiego repertuaru. Wtedy też B. odnosiła największe swe sukcesy. O roli Pani Alving („Upiory") pisał K. Adwentowicz: „była wspaniała w tragicznym wyrazie bólu i cierpienia, pełna dramatyzmu”, a Grzymała-Siedlecki nazwał jej recytację w „Nocy listopadowej” „nadmową”. Ogólną ocenę jej gry dał Wł. Bogusławski: „inteligencja wsparta wykształceniem towarzyszy artystce sumiennej, pracowitej, świadomej zawsze, czego chce, i jakimi środkami artystycznymi da się osiągnąć cel zamierzony”. Prócz wymienionych ważniejsze jej role: Gertruda („Hamlet"), Gonerila („Król Lear"), Małgorzata („Ryszard III"), Celia („Jak wam się podoba"), Monna Vanna („Monna Vanna"), Tea („Hedda Gabler"), Pani Borkman („John Gabriel Borkman"), Młynarka („Zaczarowane koło"). Matka („Klątwa"), Makryna („Śnieg").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.4891.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  WANDA BARSZCZEWSKA
  ARTYSTKA DRAMATYCZNA
  * 18 GRUDNIA 1864 R.
  + 9 GRUDNIA 1941 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 45 str. 598: psb.32811.15
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim