W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- HUBE Michał (1779-1840) referendarz Rady Stanu 1°
- HUBE Romuald Jan (1803-1890) prawnik, historyk 2°
- PŁOŃSKI Michał (1778-1812) rysownik, grafik, malarz 3°
- HUBE Karol (1826-1881) prawnik 4°
- DWORZACZEK Ferdynand Gotard (1804-1876) lekarz 4°
- DWORZACZEK Józef (zm. 1868) lekarz, powstaniec 4°
- DYBEK Włodzimierz Aleksander (1824-1883) profesor patologii 5°
- BŁESZCZYŃSKI Julian (1825-1871) heraldyk 6°
- DYBEK Andrzej Franciszek (1783-1826) profesor chirurgii 6°
- MAKOMASKI Konstanty Ludwik (1894-1969) prawnik 7°
- BADER Antoni (1768-1842) pedagog 7°
- ARNOLD Jerzy Chrystian (1747-1827) historyk medycyny 7°
- ARNOLD Jerzy (ur. 1791) pułkownik, powstaniec 1830 8°
- GAY Jakub (1800-1849) architekt 9°
- GEMBARZEWSKI Kazimierz (1840-1876) prawnik 9°
- CZAJKOWSKI Paweł (zm. 1839) poeta, profesor UJ 9°
- CZAJKOWSKI Antoni (1816-1873) prawnik, poeta 9°
- KRZYŻANOWSKI Jan Kanty (1789-1854) pedagog 9°
- DANISZEWSKI Witold (1844-1916) powstaniec, pamiętnikarz 9°
- KRZYŻANOWSKI Tomasz Józef (1755-1818) pisarz, wiceprezydent Krakowa 10°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 63: psb.9015.1
Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 69: psb.9020.6
Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 74): Hube Józef, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 2 X 1821 Młodszy brat Romualda. 25 IX 1824 otrzymał stopień mgra prawa. W 1826 studiował na Uniwersytecie Berlińskim i Paryskim. W 1828 wrócił do Warszawy i został aplikantem, a następnie asesorem w Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego. W sierpniu 1830 został powołany na wykładowcę historii prawa, które to wykłady ustąpił mu jego brat Romuald po objęciu katedry „magister legens” prawa kryminalnego. Wykładał jednak tylko półtora miesiąca, od połowy października do 29 XI 1830. Autor rozpraw prawniczych w „Temidzie Polskiej”. Brał czynny udział w życiu politycznym w czasie powstania listopadowego. 29 XII 1830 wygłosił nader konserwatywne przemówienie na zebraniu Gwardii Honorowej. Od 1 I 1831 wydawał wraz z Szyrmą „Dziennik Gwardii Narodowej”, ponadto pisywał do „Kuriera Polskiego”. Członek Tow. Patriotycznego. W 1832 znalazł się na emigracji we Francji. Był tam członkiem Komitetu Lelewelowskiego, następnie od 1832 Tow. Hist.-Literackiego. W 1836 zbliżył się do Jańskiego. Wybitny znawca prawa, w 1832 ogłosił pracę Wywód spraw spadkowych słowiańskich, tłumaczoną na język niemiecki. W 1834-1837 współpracował z pismem francuskim „Revue de Législation et de Jurisprudence” i ,Revue Etrangere de Legislation et d'Economie Politique”. W 1842 po studiach w Rzymie doktor teologii, współzałożyciel Zakonu Zmartwychwstańsów, autor prac teologicznych, m. in. Nauka o Św. Testamencie, O częstej komunii, O pokorze. Przebywał w Rzymie. Występował przeciw towianizmowi i przeciw Mickiewiczowi. W 1848-1855 generał Zakonu Zmartwychwstańców. W 1848 zwalczał pomysł legionu Mickiewicza. Zmarł w Rzymie.
|
|