Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Bolesław Henryk Ładnowski h. Ślepowron (ID: 15.245.20)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 95.095 (top 8%), Liczba łóżek od MJM: 20 [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB, artykuł w Nekrologii, bohater Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
 
Przodkowie: drzewo "16"drzewo "32"drzewo "64"

pradziadkowie Zaloguj się
?1750-
   Zaloguj się
?1770-
   ?    ?
&    &    &    &
Zaloguj się
?1750-
   Zaloguj się
?1770-
   ?    ?
|    |    |    |
8 | 9    10 | 11    12 | 13    14 | 15
|    |    |    |
dziadkowie Zaloguj się
1782-
   Zaloguj się
1795-
   Zaloguj się
?1790-
   Zaloguj się
?1790-
|    |    |    |
4    5    6    7



 


|    |
rodzice Zaloguj się, bohater PSB
1815-1891
   Zaloguj się, artykuł w Nekrologii
1818-1892
|    |
2    3



|
Bolesław Henryk Ładnowski h. Ślepowron, bohater PSB, 1841-1911

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • żona (ślub: dnia 30 IX 1873, Kraków, par. Mariacka (obecn. woj. małop.), ): Zaloguj się, bohater PSB 1857-1920 , (Rodzice : Zaloguj się ca 1821- & Zaloguj się, człowiek teatru 1836-1906/)
  • Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

    1. Ż Zaloguj się 1837-1848
    2. Ż Zaloguj się artykuł w Nekrologii , człowiek teatru 1840-1926
      □  & Zaloguj się ?1830-
      ■  & Zaloguj się człowiek teatru 1838-1872 dzieci | Ż Zaloguj się ca 1867-1867| Ż Zaloguj się ca 1870-1870 |
    3. Ż Zaloguj się bohater PSB , artykuł w Nekrologii , bohater Wiki , człowiek teatru 1840-1898
      ■  & Zaloguj się bohater PSB , artykuł w Nekrologii 1834-1899 dzieci | Ż Zaloguj się ca 1858-1895| M Zaloguj się 1859-1868| M Zaloguj się ?1860-| M Zaloguj się 1860-1866| M Zaloguj się ?1860-| Ż Zaloguj się ?1860-| Ż Zaloguj się ?1860-| Ż Zaloguj się ?1860-| M Zaloguj się 1865-1937| Ż Zaloguj się ca 1867-| M Zaloguj się ca 1870-1932| M Zaloguj się ca 1874-| Ż Zaloguj się ca 1877-1886| Ż Zaloguj się ?1888-1922/ |
    4. **Bolesław Henryk **
    5. M Zaloguj się 1841-

    Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

    1. M Zaloguj się bohater PSB , artykuł w Nekrologii , bohater Wiki , człowiek teatru 1815-1891
      ■  & Zaloguj się artykuł w Nekrologii , człowiek teatru 1818-1892 dzieci | Ż Zaloguj się 1837-1848| Ż Zaloguj się 1840-1926| Ż Zaloguj się 1840-1898| M Bolesław Henryk Ładnowski h. Ślepowron 1841-1911| M Zaloguj się 1841- |
    2. Ż Zaloguj się 1829-
    3. Ż Zaloguj się człowiek teatru 1832-1914
      ■  & Zaloguj się artykuł w Nekrologii , człowiek teatru 1829-1866 dzieci | M Zaloguj się ca 1849-| M Zaloguj się 1854-1923 |
    4. Ż Zaloguj się artykuł w Nekrologii , człowiek teatru 1818-1892
      ■  & Zaloguj się bohater PSB , artykuł w Nekrologii , bohater Wiki , człowiek teatru 1815-1891 dzieci | Ż Zaloguj się 1837-1848| Ż Zaloguj się 1840-1926| Ż Zaloguj się 1840-1898| M Bolesław Henryk Ładnowski h. Ślepowron 1841-1911| M Zaloguj się 1841- |
    5. Ż Zaloguj się 1821-

    Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. ŁADNOWSKI Aleksander (1815-1891) aktor, reżyser, dyrektor scen prowincjonalnych, autor utworów dramatycznych
    2. ŁADNOWSKA Henryka Gabriela (1857-1920) aktorka
    3. RAKIEWICZOWA Aleksandra (1838-1898) aktorka
    4. RAKIEWICZ Wincenty Karol (1834-1899) architekt
    5. BENDA Feliks (1832-1875) aktor, reżyser
    6. MODRZEJEWSKA Helena Jadwiga (1840-1909) aktorka
    7. MODRZEJEWSKI Rudolf (1861-1940) inżynier, budowniczy mostów w USA
    8. GUBARZEWSKI Antoni (1810-1862) organizator prowincjalnego teatru
    9. MAJERANOWSKI Władysław Konstanty (ok. 1817- po 1874) malarz
    10. CHŁAPOWSKI Karol Bodzenta (1840-1914) publicysta
    11. MAJERANOWSKI Konstanty (ok. 1787-1851) dziennikarz, powieściopisarz, tłumacz
    12. SZCZEPAŃSKI Kazimierz (1863- przed 1930) działacz socjalistyczny
    13. MAJERANOWSKA Honorata Anna (ok. 1828-1901) śpiewaczka, aktorka, pedagog
    14. DOBIŃSKI Włodzimierz (1838-1914) lekarz
    15. GRANZOW Kazimierz (1832-1912) budowniczy przemysłowiec
    16. HOESICK Ferdynand (1867-1941) literat, wydawca
    17. HOESICK Ferdynand Wilhelm (1835-1900) księgarz, wydawca
    18. HOFFMAN Kazimierz (1842-1911) kompozytor, pianista, dyrygent
    19. DORANT Adam (1821-1864) działacz niepodległościowy sybirak
    20. CZERNICKI Gustaw (1827-1911) literat, publicysta

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

      ŁADNOWSKI Bolesław Henryk (21 XII 1841 Płock - 23X1911 Warszawa), aktor, reżyser
      Był synem => Aleksandra Ł. i => Rozalii Ł., bratem => Aleksandry Rakiewiczowej i => Bronisławy Wolskiej, mężem => Henryki Ł. Kształcił się w Instytucie Technicznym w Krakowie. Podobno debiutował w epizodycznej roli Pastucha („Krakowiacy i Górale") w czasie wakacji, w Tarnowie. W 1859 występował w zespole A. Gubarzewskiego w Nowym Sączu. 24 V 1860 wystąpił w Krakowie w roli Edwina („Odludki i poeta"). W sez. 1860/61 grał w zespole ojca i pomagał mu w sprawach administracyjnych, m.in. w Miechowie, Kielcach, Radomiu i Płocku. Po upadku antrepryzy pracował jako geometra, a potem nauczyciel pod Tykocinem. W końcu 1861 przyjechał do Warszawy i uczył się aktorstwa u J. Chęcińskiego. Protegowany przez siostrę, A. Rakiewiczową, 15 III 1862 debiutował w WTR w roli Albina („Śluby panieńskie") i został od września zaangażowany. W ciągu trzech sez. wystąpił zaledwie trzydzieści razy w niewielkich rolach.
      Zniechęcony tym przeniósł się w październiku 1865 do Krakowa. W t. krak. występował do 19 III 1872, następnie przeniósł się do Lwowa. 30 IX 1873 ożenił się z aktorką Henryką Bendówną. W t. lwow. grał do 1881 (z przerwą od kwietnia do grudnia 1874, kiedy występował i reżyserował w Krakowie). Gościnnie występował w Krakowie (listopad 1875), Poznaniu (marzec 1876) i w Warszawie (21 VII-1 IX 1879 w rolach szekspirowskich). Od października 1881 został zaangażowany na stałe do WTR. Początkowo przejął część ról J. Królikowskiego, a po jego śmierci stał się pierwszym tragikiem sceny warsz. (obok B. Leszczyńskiego). Często występował gościnnie na prowincji, zwłaszcza we Lwowie (m.in. wrzesień 1882, czerwiec 1885, 1887, 1893, 1899) i Krakowie (m.in. sierpień 1887, październik 1889, kwiecień 1899). W 1892 został zaproszony na występy do Petersburga (zaproszenia jednak nie przyjął). Przez wiele lat pełnił funkcję reżysera WTR (1888 zastępczo, w 1891-92, 1896-1901 i 1905 stale). W 1885 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia, 7 V 1893 trzydziestolecia pracy scen., a 24 XI 1901 dwudziestopięciolecia występów w WTR. Zmarł nagle na anewryzm serca podczas czytania nowej roli. „Żywioł inteligencji i pracy przeważa w nim nad żywiołem genialności” - pisał o Ł. Stanisław Krzemiński. Jeden z najwybitniejszych tragików pol. nie odznaczał się ani temperamentem, ani szczególną urodą. Był niskiego wzrostu, drobnej postaci, miał głos mało dźwięczny, nawet nieco nosowy. Podobnie jak F. Benda przeszedł z początku przez szkołę schyłkowego romantyzmu; kiedy zaczął występować w Krakowie w 1865 „grzeszył - wg K. Estreichera - deklamacją przesadną i nieestetycznymi ruchami głowy w chwilach uniesienia”. Uformowanie nowego stylu zawdzięczał „szkole krakowskiej” S. Koźmiana. Stąd wywodziła się jasność, przejrzystość, konsekwencja w budowie ról, chwalona potem niejednokrotnie w jego grze.
      Spokojny, zrównoważony, rozumny, interesował się historią, filozofią, estetyką, uczył się języków obcych (niem., ang.). Był jednym z najwybitniejszych w Polsce aktorów szekspirowskich; miał w utworach Szekspira ponad dwadzieścia ról, w tej liczbie Hamleta, którego grał - we Lwowie od 1872, w Warszawie od 1879 - jak postać ze swego pokolenia; „psychologicznemu dualizmowi swego Hamleta” wg W. Bogusławskiego dał „podkład dzisiejszego gorączkowego rozdrażnienia”. Należał do najciekawszych pol. interpretatorów tej roli. Nie był tak porywającym tragikiem, jak B. Leszczyński, mimo to wielu krytyków ceniło go na równi z jego wielkim rywalem. „Efektów więcej w grze p. Leszczyńskiego - stwierdził recenzent „Czasu” porównując obu aktorów w roli Otella - lecz prawdy więcej w grze p. Ładnowskiego: w grze pierwszego więcej siły fizycznej i zewnętrznej świetności, w drugiej więcej siły psychicznej i wartości wewnętrznej”. Sukces przyniosły mu także tyt. role Króla Leara, Ryszarda III, Makbeta, Romea („Romeo i Julia"). Dzięki jego grze i jego inicjatywie wiele utworów Szekspira utrzymywało się w repertuarze WTR. Miał wybitne role w dramacie romantycznym, grał z powodzeniem Botwela („Maria Stuart” J. Słowackiego), Zbigniewa („Mazepa"), Derwida („Lilla Weneda"). O jego kreacji O. Marka („Konfederaci barscy") napisał S. Koźmian, że sięgnęła „najwyższych szczytów sztuki”. Po J. Królikowskim przejął słynną rolę Franciszka Moora („Zbójcy"). Dzięki niemu w repertuarze WTR ocalał także ten utwór, jedyny wtedy o tak ostrej wymowie politycznej.
      Jego dorobek, obfity - w sumie grał ponad osiemset ról - był jednocześnie b. różnorodny. Obejmował postaci amantów, bohaterów tragicznych, typy charakterystyczne. Nie zawsze Ł. bywał w nich jednakowo przekonywający. „Niepotrzebnie - zdaniem A. Grzymały-Siedleckiego - próbował sił w figurach zamaszystych, jak np. Rotmistrz z „Miodu kasztelańskiego” czy Pan Pasek z „Grochowego wieńca"; zawodziło go odtwarzanie indywidualności pełnych potęgi, gwałtowności, jak np. Koriolan; nie wywoływał dostatecznego wrażenia, gdy się mierzyłz uwodzicielami mężczyznami zdobywczymi („Koniec Sodomy”, „Niech żyje życie” itd.).” Natomiast niezastąpiony bywał, „gdy szło o stworzenie postaci psychicznie bogatej, a do tego skomplikowanej”. W takich wypadkach dawał kreacje zaskakująco oryginalne, niezależnie od rodzaju sztuki. „Klasyk w Szekspirze czy Schillerze, na wskroś realistycznym aktorem okazywał się w dramacie czy komedii mieszczańskiej”. Niektóre role Ł. w dramacie współczesnym, jak np. Nowowiejskiego („Przed ślubem") zaliczano do jego najwyższych osiągnięć. Jako reżyser odznaczał się sumiennością i taktem, był wyrozumiały i życzliwy, jak świadczy P. Owerłło, także dla młodych aktorów. Wykładał w Klasie Dramatycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym. „Kiedy obchodził swoje jubileusze, wszyscy młodzi manifestowali swoją wdzięczność, składając [mu] życzenia w domu”. Cenił godność swego zawodu i odznaczał się inicjatywą społeczną. Zarówno we Lwowie jak w Warszawie był jednym z niewielu aktorów utrzymujących stały kontakt z szerokimi kołami inteligencji, z pisarzami, malarzami, działaczami społecznymi. W t. lwow. założył kasę zaliczkowo-oszczędnościową, zainicjował utworzenie kasyna lit.-artystycznego. W Warszawie był prezesem kasy pożyczkowej. Zasłużył się także jako pedagog.

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.44275.1
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.61512.4
      Adam Boniecki, Herbarz polski - 15.245.20 - t. XV s. 147: Ładnowscy h. Ślepowron
      Epitafium na cm. Powązkowskim:
      GRÓB
      BOLESŁAWA ŁAGNIEWSKIEGO
      ARTYSTY DRAMATYCZNEGO
      ZM. 23/X 1911 R.

      Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 180: psb.15849.5
      Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 180: psb.15850.9
      Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 181: psb.15851.1
      Polski Słownik Biograficzny t. 30 str. 503: psb.25496.7
      Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.14912
      n.45090 Nekrologia Minakowskiego (45090)

    źródła:
    - ślub: Akt małżeństwa: Kraków WNMP (Mariacki) (obecn. woj. małop.), rok 1873, nr aktu 88 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://szukajwarchiwach.pl/29/328/0/2/180/skan/full/QMKHm7Za94PMPQ7nEV9ovQ [podgląd]
    - pogrzeb: Urz. M. st.W-wy http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=3022
    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 54.166.223.204