Feliks Leopold Okorski (ID: psb.20579.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SURZYCKI Józef (1855-1937), lekarz 6°
2. SURZYCKI Tomasz (1821-1874), lekarz, spiskowiec 6°
3. SURZYCKI Stefan (1864-1936), ekonomista, działacz polityczny 6°
4. SURZYCKI Jan Alfons (1850-1915), przemysłowiec, działacz społeczny i gospodarczy 6°
5. SURZYCKI Jan (1898-1921), podharcmistrz, powstaniec śląski 7°
6. POMIROWSKI Leon (1891-1943) krytyk literacki 8°
7. CHAŁUBIŃSKI Tytus (1820-1889) lekarz 8°
8. SURZYCKI Julian (1820-1882), inżynier, zesłaniec, literat 8°
9. RUDNICKI Antoni Ignacy (1779-1848) pułkownik artylerii WP, dyrektor arsenału 9°
10. RAJKOWSKI Franciszek (1848-1908) lekarz, działacz społeczny 10°
11. GIŻYCKI Antoni Klemens (1744-1806) szambelan Stanisława Augusta 10°
12. MOGILNICKI Aleksander (1875-1956) adwokat, prezes Sądu Najwyższego 10°
13. KAMIŃSKI Zbigniew (1847-1915) dziennikarz, tłumacz 10°
14. KRZYWICKI Kazimierz (1820-1883) urzędnik państwowy, publicysta 10°
15. SIKORSKI Jan Feliks (1857-1924) profesor uczelni rolniczych 11°
16. FILIPOWICZ Karol (1850-1902) ekonomista, pisarz, publicysta 11°
17. DMOWSKI Władysław (1837-1894) działacz narodowy i społeczny 11°
18. CZEKALSKI Apolinary Antoni (1865-1906) prawnik, literat 11°
19. SZPADKOWSKI Telesfor (1818-1903), budowniczy, działacz społeczny 11°
20. PUŁASKI Kazimierz Ferdynand (1846-1926) ziemianin, historyk, genealog 11°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 23 str. 701: psb.20579.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 438): Okorski Feliks, Wydział Filozoficzny, sekcja Fizycz., wpis 14 IX 1829
  W powstaniu 1830/31 walczył i uzyskał stopień pporucznika 2 P. Jazdy Lubelskiej. Wzięty do niewoli i zesłany na Sybir, zbiegł przez Galicję i Triest do Francji. W 1837-1839 mieszkał w St Etienne, gdzie ukończył szkołę górniczą. W 1839 w Arçon, w 1840 w Paryżu. W 1841 przeniósł się do Lyonu, gdzie przebywał do 1846. W 1847 wrócił do Paryża. Pracował jako inżynier dróg i mostów, a potem jako kierownik gospodarczy szkoły polskiej batignolskiej w Paryżu. Był również projektantem wielu linii kolejowych i rzecznych we Francji, Szwajcarii, Czechach, Serbii i Turcji. W 1837 przystąpił do Tow. Dem. Polskiego. W okresie powstania w Palatynacie 1849 roku został internowany w Szwajcarii. W 1845-1863 był współredaktorem „Demokraty Polskiego” w Londynie. Uważany przez władze rosyjskie „za jednego z najzapaleńszych i najniebezpieczniejszych demokratów polskich we Francji. W 1857 zamieszkał w Genewie. Był jednym z fundatorów pomnika Worcella. W latach późniejszych mieszkał w Londynie. W sierpniu 1863 po rozwiązaniu Komitetu Emigracji Polskiej został członkiem Rady Opiekuńczej „Głosu Wolnego”. Po wybuchu powstania styczniowego był członkiem Komisji Organizacji Generalnej Sił Zbrojnych. Pozostawił w rękopisie w Bibliotece Batignolskiej wiele projektów budowy kolei: Paryż – Bern, Kaukaskiej, dla połączenia Morza Czarnego z Kaspijskim, Praga – Eger, wreszcie opisy, zestawienia odległości, wykresy i plany terenowe kantonu Neuchatel w Szwajcarii, a także opracowania Des infeclions des Villes, Correction des eaux du Jura, Memoire sur les moyens d'améliorer les comunications du Locle et la Chaux-de Fonds avec Neuchatel. Wszystkie te projekty opracował w latach 1853-1865.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: OKORSKI Feliks - Ukończył szkoły w Lublinie, od 14.9.29 studiował fizykę na Wydziale Filozoficznym UW. W powstaniu ppor. jazdy lub., dostał się do niewoli ros., zesłany w głąb cesarstwa. Zbiegł do Galicji, usunięty 1836 przez Austriaków, wysłany do Triestu, 14.8.36 przybył do Francji, 1837-39 studiował w Szkole Górniczej w St-Etienne. 1.37 przystąpił do TDP. 10.40 wyjechał do Macon, gdzie pracował w administracji dróg i mostów. 1841-45 inżynier w Lyonie, od 1846 w Paryżu. 1849 należał do redakcji „Demokraty Polskiego”. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, 1849 wziął udział w powstaniu badeńskim. 1849-57 mieszkał w Szwajcarii, m. in. w Genewie, gdzie był inżynierem komunikacyjnym. Opracował plany europejskich połączeń kolejowych, m. in. przez przełęcz Simplon. Podróżował w tym celu po krajach środkowej Europy i Turcji. Pod koniec życia był ekonomem Szkoły Batignolskiej. Od 1876 członek Stowarzyszenia Podatkowego. Zm. 14.10.77 w Paryżu.
  sw.562081 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
  sw.634284 Akt urodzenia: Łysobyki /Jeziorzany, 15/1810 http://szukajwarchiwach.pl/35/1873/0/1/1/skan/full/7s85QBJf_PlVRoC0YyPhSQ

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim