Andrzej Bogucki h. Krzywda (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

BOGUCKI Andrzej (11 XI 1904 Warszawa - 29 VII 1978 Warszawa), aktor, piosenkarz
Pochodził ze słynnego pol. rodu teatr.; był synem Stanisława Boguckiego (zob. t. 1) i Róży z Rapackich (zob. t. 1), wnukiem Wincentego Rapackiego-ojca (zob. t. 1), mężem aktorki i śpiewaczki Janiny Pauliny Godlewskiej (ślub 27 VI 1933 w Warszawie). W 1917 grał rolę dziecinną w filmie pol. „Tajemnica Alei Ujazdowskich”. W 1920, po czterech klasach warsz. Gimn. im. Reja, wstąpił do Korpusu Kadetów w Lublinie, gdzie uzyskał maturę. Następnie ukończył Szkołę Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu i został zawodowym oficerem Wojska Pol.; służył w 7 Pułku Ułanów w Mińsku Mazowieckim; brał udział w zawodach hippicznych. W 1929 ze względu na zły stan zdrowia został z wojska zwolniony. W tymże roku zaczął występować w przedstawieniach dla dzieci organizowanych na scenie T. Polskiego w Warszawie przez H. Małkowskiego. Zaangażował się do T. Polskiego jako statysta i 20 IV 1930 debiutował tu w małej rólce Służącego („Volpone"); do końca sez. 1929/30 grał epizody. W maju 1930 zdał eksternistyczny egzamin aktorski ZASP-u. W sez. 1930/31-1932/33 nadal grał niewielkie role dram. w T. Polskim; w sez. 1931/32 występował także w t. Banda oraz z tym teatrem gościnnie w Łodzi. W Bandzie rozpoczął karierę piosenkarza i odtąd występował nie tylko jako aktor dram., ale również śpiewał w komediach muz., operetkach, na scenach rewiowych i kabaretowych Warszawy. Od 16 do 24 IX 1933 występował z zespołem warsz. T. Nowa Komedia pod dyr. S. Jaracza w T. Miejskim w Łodzi w roli Wacka („Firma"). W sez. 1933/34 grał nadal w Nowej Komedii, m.in. Starostę („Rodzina"), a jesienią 1934 tamże w „Wielkiej szopce politycznej”. Od stycznia 1935 występował w T. na Kredytowej w „To lubią kobiety”, od czerwca 1935 w Wielkiej Rewii w „Przygodzie w Grand Hotelu”, od sierpnia 1935 w T. Letnim w „Szczęśliwym pechu”, a od października do grudnia 1935 w Operetce na Chłodnej, m.in. w „Księżniczce czardasza”. Od 22 I 1936 występował gościnnie w Instytucie Reduty w roli Tomka („Niewierny Tomek"), od lipca 1936 w T. Letnim w komedii muz. „Podwójna buchalteria"; w październiku t.r. brał udział w „Weselu” w reż. J. Osterwy, oprac. przez Studium Radiowe Instytutu Reduty w PR, a od listopada t.r. grał w T. 13 Rzędów. Od lutego 1937 występował w T. Ateneum w roli Doktora („Ludzie na krze"); od 22 VII do 15 VIII t.r. był z tym teatrem na występach w Krakowie. W sez. 1937/38 i 1938/39 występował w warsz. t. Małe Qui Pro Quo. Po wybuchu II wojny świat. najpierw przebywał we Lwowie, gdzie w pocz. 1940 występował w t. rewiowym w sali kina „Stylowe” w Filharmonii, później wrócił do Warszawy. W teatrze nie występował; brał udział w pracach tajnych teatr. zespołów studyjnych, przygotowujących m.in. „Męża i żonę” (reż. S. Daczyńskiego); występował też jako piosenkarz w pol. kawiarniach. Powstanie przeżył w Warszawie. W styczniu 1945 w Lublinie zaangażował się do zespołu T. Wojska Pol., z którym w tymże miesiącu przybył do Łodzi; tu uczestniczył w porankach poetyckich organizowanych przez teatr, a 14 IV 1945 brał udział w prem. „Dożywocia” (grał Birbanckiego). W sez. 1945/46 i 1946/47 nadal występował w Łodzi w T. Wojska Pol. oraz w jego filii T. Powszechnym TUR. Po powrocie do Warszawy był kolejno: w sez. 1947/48-1949/50 w T. Nowym, od sez. 1950/51 do 28 II 1954 w T. Polskim, od 1 I 1954 do 1955 w T. Nowej Warszawy, w 1955-57 w T. Młodej Warszawy, od 1957 do końca sez. 1968/69 w T. Klasycznym i na jego drugiej scenie T. Rozmaitości. Od sez. 1969/70 do lipca 1978 występował w T. Narodowym i na jego drugiej scenie w T. Małym. Od 22 VII 1955 i nast. w sez. 1955/56 grał gościnnie Pana Młodego („Wesele") z zespołem T. Domu Wojska Pol., na nowej scenie tego teatru w Pałacu Kultury i Nauki. W sez. 1958/59 w T. Powszechnym w Łodzi gościnnie opracował wokalnie piosenki do „Królowej przedmieścia”. Po II wojnie świat. nadal występował jako piosenkarz na estradzie. Odznaczał się dobrymi warunkami scen., wdziękiem ruchu i gestu, swobodą, humorem, a przede wszystkim b. charakterystycznym, pięknie modulowanym, ciepłym głosem i doskonałą dykcją. Pięknie mówił wiersz w komediach Fredry. Sukcesy odnosił w rolach komediowych, które prowadził bez szarży, z lekkością i humorem; najważniejsze, prócz wymienionych, to w Łodzi: Ludmir („Pan Jowialski”, 1945), Papkin („Zemsta”, 1946), Gustaw („Śluby panieńskie”, 1947) i Koczkariew („Ożenek”, 1947; nast. T. Polski w Warszawie, 1952); a w Warszawie w T. Nowym: Hrabia Almaviva („Wesele Figara”, 1947) i Fikalski („Dom otwarty”, 1948), w T. Polskim: Zagoriecki („Mądremu biada”, 1951) i Starski („Lalka” wg B. Prusa, 1952), w T. Klasycznym i Rozmaitości: Tolo („Skiz”, 1957), Janusz („Pan Jowialski”, 1960), Alfons („Kalendarz starych mężów”, 1965) i Radost („Śluby panieńskie”, 1966), w T. Małym: Wiktor („Zabawa w koty”, 1973). O jego Papkinie tak pisał E. Csató: „W interpretacji Boguckiego godnym podkreślenia jest właśnie zupełny brak szarży; opracowawszy bardzo starannie wszystkie szczegóły roli, artysta sam bawi się swoją figurą i narzuca ten stosunek widowni”.
Największą popularność i uznanie zdobył jako piosenkarz estradowy i radiowy, specjalista od piosenek lirycznych, ale traktowanych z humorem lub żartobliwym dystansem. Zwany „polskim Chevalierem”, był świetnym wykonawcą m.in. takich przedwojennych przebojów, jak: „Nie będziesz ty, to będzie inna”, „A mnie jest szkoda lata"; a po wojnie szczególnie wielu tzw. warszawskich piosenek, np. „A tu jest Warszawa”, „Warszawska piosenka”. Był doskonale znany radiosłuchaczom całej Polski ze względu na swój b. radiofoniczny głos. Śpiewał, recytował i występował w licznych audycjach i Teatrze PR już przed II wojną świat.; po wojnie stale współpracował z warsz. rozgłośnią PR, m.in. przez wiele lat prowadził audycje dla dzieci (był laureatem nagrody państw. za twórczość dla dzieci i młodzieży). W 1. trzydziestych grał w ponad dziesięciu filmach pol.; po wojnie drobne role w kilkunastu filmach kinowych i telewizyjnych. Był członkiem zasłużonym SPATiF-ZASP.

Andrzej Bogucki h. Krzywda (ID: psb.25567.12)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl

Andrzej Bogucki h. Krzywda (ID: psb.25567.12)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for usingmy website Sejm-Wielki.pl

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl