Franciszek Szlancowski (ID: psb.33655.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZLANCOWSKA Helena (1813-1897), tancerka 3°
2. GREKOW Tomasz Stefan (1806- po 1870) baletmistrz, pedagog 4°
3. DREWNOWSKI Franciszek Junosza (1796-1884) urzędnik państwowy 10°
4. ROSTWOROWSKI Stefan (1784-1866) major WP, ziemianin, marszałek szlachty 12°
5. DREWNOWSKI Florian Krzysztof (XVIII w.) cześnik łomżyński 12°
6. DREWNOWSKI Tomasz (1800-1831) kapitan 12°
7. SOMER Wiktor Antoni (1839-1874) powstaniec 1863 r., ekonomista, redaktor Ekonomisty 13°
8. ROSTWOROWSKI Karol Paweł (1874-1927) muzyk 13°
9. ROSTWOROWSKI Tadeusz Maria (1860-1928) architekt, malarz 13°
10. ROSTWOROWSKI Andrzej (1745-1831) sędzia czerski, poseł 13°
11. ROSTWOROWSKI Michał Jan (1864-1940) prawnik, profesor UJ, sędzia 13°
12. ROSTWOROWSKI Stanisław (1858-1888) malarz 13°
13. ROSTWOROWSKI Jan Wiktoryn (1678-1742) poseł, kasztelan wiski 14°
14. ROSTWOROWSKI Tomasz (1904-1974) jezuita, harcmistrz, więzień polityczny, kierownik polskiej sekcji Radia Watykańskiego 14°
15. ROSTWOROWSKI Stefan Marian (1907-1981) ekonomista, działacz organizacji Wolność i Niezawisłość, historyk 14°
16. ROSTWOROWSKI Jan Tadeusz (1779-1853) pułkownik WP 14°
17. DAMSE Józef (1789-1852) artysta dramatyczny, kompozytor 14°
18. ROSTWOROWSKI Jerzy Marian (1911-1986) oficer, literat, malarz 14°
19. ROSTWOROWSKI Stanisław Janusz (1888-1944) generał brygady, inspektor i komendant AK 14°
20. PUSZET Antoni Kajetan (1782-1831) oficer wojsk napoleońskich, powstaniec 1830 14°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SZLANCOWSKI, Slancowski, Schlancowski, Schlantzofsky, Franciszek (1751 Praga - przed 1 XII 1827 Krzemieniec), tancerz, baletmistrz
  Czech z pochodzenia. Był mężem tancerki Sz. niewiadomego imienia, potem tancerki Elżbiety Sz., która w 1793 i 1794 występowała w zespole niem. H. Bulli, ojcem => tancerki Sz. oraz Piotra Sz., muzyka i nauczyciela tańca. W 1770 występował (z pierwszą żoną) w Pradze, następnie w Wiedniu (pod kier. J.G. Noverre'a). W 1774-79 należał do zespołu baletowego t. warsz. (jako pierwszy tancerz „grotesco"). W 1779 występował w Pradze (jako „pierwszy tancerz komiczny"). W styczniu 1781 tańczył ponownie w t. warsz., następnie zaangażował się do zespołu Weizhofera w Brnie. W tym samym jeszcze roku w Anglii (gdzie zapewne występował) ożenił się po raz drugi - z Elżbietą Sz. We wrześniu 1783 tańczył w Warszawie, w styczniu 1784 we Wrocławiu, w kwietniu 1784 i październiku 1785 ponownie w Warszawie. W 1786 został zaangażowany do t. w Schwedt. We wrześniu 1787 występował znowu w Warszawie. Od 1788 do marca 1792 był baletmistrzem w t. dworskim hetmana M.K. Ogińskiego w Słonimiu. Na jesieni 1788 (od 13 X do 2 XII) występował gościnnie w t. warsz. (tańczył w duecie z A. Darewską). Zimą 1790/91 występował z Słonimskim zespołem baletowym w Dubnie w baletach własnego układu. Od 1792 przebywał w Warszawie udzielając prywatnych lekcji tańca (m.in. księciu Dominikowi Radziwiłłowi). Po 1800 (pierwsza znana wiadomość z 1803) współpracował jako baletmistrz z zespołem baletowym F.G. Le Doux przy T. Narodowym w Warszawie. W 1806 utworzył (po ustąpieniu Le Doux) nowy zespół baletowy przy T. Narodowym; po rozwiązaniu z nim umowy przez W. Bogusławskiego (z powodu kryzysu finansowego antrepryzy) wyjechał z zespołem po 1 IX 1808 do t. w Płocku (kier. przez T. Bogusławskiego). Od 1811 do końca życia był nauczycielem tańca w Liceum Krzemienieckim. Cieszył się ogromną popularnością (był „aż do zachwycenia wielbiony” - pisał W. Bogusławski). Występował m.in. w baletach „Das Vergnugen auf dem Lande”, „Der betrogene Geizige”, „Don Juan, ou le Festin de Pierre”, „Der Hollandische Apotheker”, „Die Gronlandische Braut, oder die entdeckte Entfuhrung”, „Die Jager”, „Katycynea i Moriazama”, „Zelime”, „Mąż oszukany, albo Wesele wiejskie”, „Przypadki karczemne”, „Niechęć miłosna”, „Rybacy”, „Sierota hiszpańska” oraz w baletach i tańcach własnego układu. Ułożył szereg baletów, m.in. „Dzicy ludzie i Francuzi, czyli Rozbicie okrętu”, „Filozofia kobiet”, „Kobieta dezerter”, „Miotlarz, czyli Wieniec wdzięczności”, „Dwie sułtanki” (wystawione w 1807-08); największą popularnością cieszyły się tańce i balety o tematyce ludowej, m.in. Taniec Góralów w „Cudzie mniemanym, czyli Krakowiakach i Góralach” oraz balety „Żniwiarze, czyli Wieczory wieśniacze” (1806) i „Młynarze” (1807).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81423.1
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 323/1827 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=27318 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
  Franciszek SZLANCOWSKI
  kompozytor baletów, tancerz, niegdyś jeden z pierwszych tancerzy w teatrach Petersburga, Wiednia, Londynu i Drezna, występował w Warszawie wezwany tu przez króla Stanisława Augusta, przez lat 15 nauczyciel tańca w Liceum Wołyńskim w Krzemieńcu, wezwany tu w 1811 przez tajnego radcę Tadeusza Czackiego, ojciec Piotra Szlancowskiego, również tancerza; ur. 1751, zm. 1827 w Krzemieńcu
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 48 str. 348: psb.33654.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 48 str. 349: psb.33655.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim