Daniel Teodor Filleborn h. Korwin (ID: psb.5643.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. FILLEBORNOWA Antonina (ok. 1857-1893) śpiewaczka, aktorka 3°
2. ROGIŃSKA Michalina (1876-1944) tancerka 3°
3. GRABIŃSKI Julian (przed 1850- po 1900) artysta dramatyczny 5°
4. FILLEBORN Seweryn Grzegorz (1815-1850) literat 5°
5. MOLINARI Aleksander Ludwik (1805-1868) malarz, grafik 5°
6. TOURNELLE Franciszek (18171880) architekt, teoretyk architektury, urzędnik 6°
7. EISMOND Józef (1862-1937) profesor biologii 6°
8. STANCZUKOWSKI Walenty (1807-1874) lekarz, działacz społeczny 6°
9. POŻERSKI Edward (1829-1908) członek wileńskiej organizacji powstańczej, emigrant 6°
10. BORETTI Józef (1746-1849) budowniczy 6°
11. POŻERSKI Olgierd (1880-1930) oficer wojsk rosyjskich, generał dywizji WP 7°
12. POŻERSKI Edward Aleksander (1875-1964) lekarz gastronom, profesor, smakosz, malarz 7°
13. KROGULSKI Władysław (1843-1934) aktor, muzyk 8°
14. EJSMOND Antoni (ur. 1852) botanik 8°
15. NIEMIROWSKI Adam Aleksander (1841-1921) prawnik, dziennikarz 8°
16. DZIANKOWSKI Ludwik (ur. ok. 1854) działacz socjalistyczny 8°
17. PŁASKOWICKA-DZIANKOWSKA Zofia (ur. 1855) krawcowa, działaczka socjalistyczna 9°
18. KADYI Henryk (1851-1912) profesor anatomii 9°
19. GAJEWSKI Michał (1820-1851) rytownik, rysownik 9°
20. JAROSZYŃSKI Tadeusz Ewaryst (1862-1917) rysownik, ilustrator, pisarz 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  FILLEBORN Daniel (7 XI 1841 Warszawa - 2 VI 1904 Marcelin k. Warszawy lub Warszawa), śpiewak
  Był synem Józefa F. i Heleny z Glogerów, bratem => Kazimierza F. W młodości pracował w zakładzie brązowniczym swego ojca w Warszawie; tu - wedle wspomnień P. Owerłły - usłyszał go kiedyś J. Quattrini i namówił do nauki śpiewu. Debiutował na scenie warsz. 27 III 1862 w przedstawieniu złożonym z fragm. oper; śpiewał wtedy Romans z „Przysięgi” i Balladę z „Balu maskowego”. Właściwy jego debiut odbył się 3 VII 1862 w operze „Aleksander Stradella”, w której śpiewał partię tytułową. Od 1 IX 1862 został zaangażowany do zespołu opery WTR. Późną jesienią 1863 wyjechał na dalsze studia wokalne do Mediolanu, gdzie uczył się u F. Lampertiego, a także występował (gazety warsz. donosiły o dobrych recenzjach w prasie włoskiej). Po powrocie do Warszawy wystąpił w partii Nuredina („Lalla Roukh"). Odtąd szybko wybił się na stanowisko pierwszego tenora opery warszawskiej. „Wszystko przemawiało za nim - pisał J.T.S. Jasiński - piękna postać, młodość, gra szlachetna, zrozumiała i rodzaj głosu chwytającego za serce”. Był „ładny, elegancki, wytworny” (P. Owerłło); wkrótce stał się ulubieńcem warsz. publiczności, przede wszystkim w partiach lirycznych, a po ustąpieniu ze sceny J. Dobrskiego także w partiach bohaterskich. Śpiewał z ogromnym powodzeniem partie: Elwina („Lunatyczka"), Alfreda („Violetta"), Nemorina („Napój miłosny"), Księcia Don Remiro („Kopciuszek"), Ernaniego („Ernani"), Edgara („Łucja z Lammermooru"), Eleazara („Żydówka"), Hr. Ricardo („Bal maskowy"), Severusa („Norma"), Idamora („Paria"), Parysa („Piękna Helena"). Był też jednym z lepszych wykonawców partii Jontka („Halka"). A. Poliński pisał o nim: „Filleborn posiadał głos tenorowy, liryczny, piękności nadzwyczajnej, miękki, dźwięczny, giętki i równy w całej rozległości skali”, a „jako aktor przewyższał wszystkich współczesnych tenorów europejskich”. W 1873 wyjechał na sez. zimowy 1873/74 do Petersburga, a następnie do Moskwy, gdzie śpiewał razem z Adeliną Patti. W 1874 powrócił do kraju. Były to jednak już ostatnie lata jego sukcesów. Wg opinii krytyków przejście z partii lirycznych do bohaterskich spowodowało nadwerężenie, a następnie utratę jego niezbyt silnego głosu. W 1877-82 występował rzadko; po raz ostatni 18 VII 1882 w partii Don Ottavia („Don Juan") na scenie T. Letniego. Od 13 XII 1882 został zwolniony z WTR.
  Po opuszczeniu sceny zamieszkał w swej podwarszawskiej rezydencji i prowadził słynną restaurację „Marcelin” odziedziczoną po ojcu żony, Marii Czulińskiej (lub wedle - innych źródeł - Marcie Czuleńskiej), z którą ożenił się 28 IV 1877 w Warszawie.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.61525.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  DANIEL
  FILLEBORN
  TENOR
  OPERY WARSZAWSKIEJ
  1841 - 1904
  NIE MAM ŻALU
  DO NIKOGO
  „HALKA”
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 462: psb.5643.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 463: psb.5645.8
  n.37685 Nekrologia Minakowskiego (37685)
  sw.136959 Informacja p. Mikołaja Nowackiego (z 31.8.2010)
  sw.229970 Akt małżeństwa: Warszawa św. Antoni (obecn. m. Warszawa), 38/1877 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=1218d&sy=1877&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim