Michalina «Mila» Kamińska (ID: teatr.15949.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. JARECKI Henryk (1846-1918) kompozytor, dyrygent 5°
2. JARECKI Władysław (1876-1929) lekarz neurolog 6°
3. JARECKI Tadeusz (1889-1955) kompozytor, dyrygent 6°
4. GARGULSKI Stanisław (1828-1897) pedagog, pisarz, autor podręczników 6°
5. JARECKI Kazimierz Wiktor (1878-1939) filolog, historyk literatury 6°
6. BERNSTEIN Józef (1797-1853) okulista 7°
7. KOSTRZĘBSKI Walery (1828-1899) probierz, numizmatyk 7°
8. KROGULSKI Józef Władysław (1815-1842) pianista, kompozytor 7°
9. ENGLERT Władysław (zm. 1863) powstaniec 7°
10. STROŃSKI Stanisław (1882-1955) romanista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, publicysta, polityk, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, wicepremier, minister informacji i dokumentacji 7°
11. SZCZEPANOWSKI Jan (1813-1875) spiskowiec, inżynier kolejowy 7°
12. SZCZEPANOWSKI Stanisław Antoni (1846-1900) przemysłowiec naftowy, poseł, publicysta 8°
13. POPLIŃSKI Antoni (1796-1868) pedagog, filolog, redaktor, księgarz, bibliotekarz 8°
14. GORZEŃSKI Hieronim Michał (1793-1846) ziemianin, poseł 8°
15. TARCZYŃSKI Władysław (1845-1918), kolekcjoner, publicysta 8°
16. PAPROCKI Kazimierz (1796-1857) oficer, działacz polityczny 8°
17. KULCZYCKI Adam Joachim (1809-1882) kartograf, astronom, urzędnik kolonialny 8°
18. PAPROCKI Teodor Antoni (1856-1895) księgarz, wydawca 8°
19. HORDLICZKA Wilhelm (1814-1880) przemysłowiec 8°
20. HORDLICZKA Edward (1821-1889) przemysłowiec 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  KAMIŃSKA Michalina Jadwiga, Mila, zamężna Malinowska (29 IX 1902 Warszawa - 14 XII 1974 Skolimów k. Warszawy), tancerka
  Była córką Teofila K. i Ludosławy z Czerwińskich. W 1910-18 uczyła się w warsz. szkole baletowej. W 1918 tańczyła w warsz. t. Czarny Kot, 1921-27 była solistką baletu T. Wielkiego w Warszawie, 1927-28 solistką baletu w operze w Bukareszcie, 1928-32 primabaleriną T. Wielkiego we Lwowie, 1933-34 (wg własnej relacji) opracowywała choreografię do przedstawień operetkowych w Łodzi. W nast. latach (do 1939) występowała w zespołach rewiowych w Warszawie (m.in. w 1934 w t. Figaro) i w objeździe. W czasie II wojny świat. pracowała w Warszawie w kuchni koleżeńskiej dla bezrobotnych aktorów. W 1945-48 prowadziła szkołę baletową w Grodzisku Mazowieckim pod Warszawą, 1949-51 należała do zespołu Ludowego T. Muzycznego w Warszawie, 1952-53 współpracowała z amat. zespołami tanecznymi, we wrześniu 1953 została nauczycielką warsz. szkoły baletowej. Od 1 IX 1962 przeszła na emeryturę. Od 1972 mieszkała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie. Jako tancerka była uznawana za „uzdolnioną klasyczkę"; dużym powodzeniem cieszyła się także w tańcach wschodnich. Wykonywała m.in. takie role, jak: Królewna („Bajka” L.M. Rogowskiego), Maria („Postój kawalerii"), Władczyni Wschodu („Pan Twardowski” L. Różyckiego), Pallas („Sąd Parysa").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.15949.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  MICHALINA
  MALINOWSKA
  ARTYSTKA BALETU
  ŻYŁA LAT 72 ZM. 14.XII.1974 R.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim