Henryk Jan Dembiński z Dembian h. Nieczuja (ID: 4.325.542)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. DEMBIŃSKI Ignacy (1753-1799) chorąży krakowski 1°
2. MOSZYŃSKI Leon (1724-1788) kasztelan lubelski, konfederat barski 2°
3. CHWALIBÓG Feliks (1866-1930) literat, publicysta 2°
4. OSŁAWSKI Wiktor (1814-1893) mecenas nauki i sztuki 3°
5. MOSZYŃSKI Joachim (1758-1821) komisarz policji, prezydent Warszawy, prefekt płocki 3°
6. MIEROSZEWSKI Jan Chrzciciel (1789-1867) dyrektor policji, senator Wolnego Miasta Krakowa, poeta 3°
7. NOSARZEWSKI Jan (ok. 1755-1823) poseł na Sejm Czteroletni 4°
8. DEMBIŃSKI Stanisław Kostka (1708-1781) wojewoda krakowski 4°
9. SZOŁDRSKI Ludwik (1675-1749), starosta generalny Wielkopolski 4°
10. CHWALIBÓG Hipolit Jan (1824-1902) prawnik 4°
11. MIEROSZEWSKI Sobiesław (1820-1890) ordynat mysłowicki, pisarz, członek Akademii Umiejętności w Krakowie 4°
12. KLUSZEWSKI Wojciech (zm. 1779) kasztelan biecki i wojnicki 4°
13. KLUSZEWSKI Jacek (1761-1841) starosta brzegowski, właściciel teatru 4°
14. MIEROSZEWSKI Jan Stanisław (1827-1900) polityk, pisarz, historyk 4°
15. MIEROSZEWSKI Stanisław (1756-1824) poseł na Sejm Czteroletni i do Izby Reprezentantów Krakowa 4°
16. SZOŁDRSKI Władysław Józef (1703-1757), starosta generalny Wielkopolski 5°
17. MIEROSZEWSKI Krzysztof Emil (1857-1915) publicysta, działacz katolicki 5°
18. MIEROSZEWSKI Ignacy (1787-1854) malarz, rzeźbiarz, poeta, pułkownik z 1831, emigrant 5°
19. HALLER Józef Antoni (zm. 1785) kupiec 5°
20. SZEMBEK Krzysztof Hilary (1723-1797) biskup płocki, prezes Komisji Kruszcowej 5°

Uwagi

• Bolesław Orłowski (red.), Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę. Słownik... (tom 1, str. 315): DEMBIŃSKI Henryk (1791-1864), generał, wynalazca
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 3.274.137 - t. III s. 126: Chwalibogowie h. Strzemię
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 4.325.542 - t. IV s. 193: Dembińscy v. Dębińscy h. Nieczuja z Dembian, w powiecie sandomierskim parafii Obrazów
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 4.325.544 - t. IV s. 193: Dembińscy v. Dębińscy h. Nieczuja z Dembian, w powiecie sandomierskim parafii Obrazów
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 4.325.550 - t. IV s. 193: Dembińscy v. Dębińscy h. Nieczuja z Dembian, w powiecie sandomierskim parafii Obrazów
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.642.2.2 - Dembiński h. Nieczuja
  Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 5: psb.3098.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 65: psb.4103.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 71: psb.4104.6
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DEMBIŃSKI Henryk - Ukończył gimnazjum w Krakowie, a w 1809 Akademię Inżynierii w Wiedniu. Wszedł 1809 do 5 puł. jako żoł. z ochoty, 1810 adiutant podof., 1811 ppor., 1812 por., potem kpt., odbył kampanie 1812-14, Smoleńsk, Możajsk, Woronow, Czirikow, Tarutino, Krasne, Berezyna, Lipsk. Po powrocie do kraju zajął się gospodarką. Po wybuchu powstania organizował silę zbrojną w woj. krak., 2.31 płk, dowódca pułku, potem dowódca 1 brygady dywizji rezerwowej jazdy, odznaczył się pod Dębem Wielkim, 29.4.31 gen. bryg. Posłany na Litwę, zdołał stamtąd powrócić ze swym korpusem, wykonując znakomity odwrót, który potem był wielokrotnie opisywany w podręcznikach sztuki wojennej. Wszyscy żołnierze i oficerowie jego korpusu otrzymali od Sejmu i Senatu dyplomy „dobrze zasłużonych Ojczyźnie”. 4.8.31 gen. dyw., 7.8.31 gubernator Warszawy, 8.7.31 krzyż złoty nr 1841, Dębe Wielkie, Kuflew, Ostrołęka, Rajgród, Wilno, Szawle, Warszawa, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. Poszukiwany przez władze carskie. Na emigracji początkowo w Dreźnie, gdzie opisał swój odwrót z Litwy i wydał go w języku niemieckim. Dzięki temu też stał się od razu znany i popularny w Europie, co zresztą miało istotny wpływ na jego dalszą karierę wojskową. Następnie w Heidelbergu, 4.32 w Strasburgu, 5.32 powołany do tzw. Delegacji Generałów, od jesieni 1832 w Paryżu. Od 1832 członek Towarzystwa Historyczno-Literackiego. 5.33 wyjechał do Kairu, by organizować tam wojsko kedywa Mohammada Alego Paszy, władcy Egiptu i sojusznika Francji. Ponieważ jednak kedyw pod naciskiem Rosji nie chciał przyjmować do służby oficerów polskich, powrócił do Paryża. Przed opuszczeniem Kairu wzniósł własnym kosztem obelisk ku czci Józefa Sułkowskiego. 1835 proponował hiszpańskiej królowej Krystynie utworzenie polskiego korpusu, ale zamysł ten nie doszedł do skutku. Uczestniczył też w projektach ulokowania polskiej emigracji w Turcji, najlepiej na Cyprze, jako kadr dla wojsk przyszłego powstania polskiego i instruktorów nowoczesnych formacji tureckich. 26.1.37 podpisał petycję do Izby Deputowanych w sprawie zasiłków dla emigrantów polskich. Uczestnik wydarzeń Wiosny Ludów, udał się do Wrocławia, gdzie 5.5.48 zorganizował zjazd kilkudziesięciu delegatów z zaborów pruskiego i austriackiego. Uczestniczył w Zjeździe Słowiańskim w Pradze, a po zbombardowaniu miasta przez Austriaków powrócił do Paryża. Wezwany na Węgry przez tamtejszy rząd powstańczy, zdołał przedostać się w przebraniu kupca. 1.49 dotarł do Debreczyna, otrzymał stopień feldmarszałka-porucznika i współdowództwo nad operacjami w północnych Węgrzech. Bił się pod Szolnokiem, Tornallyą i Kapolną, po buncie węgierskiego generała Górgeya musiał oddać mu naczelne dowództwo. 5.49 szef sztabu nowego naczelnego wodza Mészârosa, a potem krótkotrwały wódz naczelny wojsk węgierskich. Po klęsce gen. Bema pod Temesvârem i upadku powstania węgierskiego schronił się do Turcji. Internowany przez Turków w Kiitahyi, zwolniony 3.51 po interwencji posła francuskiego, wrócił do Paryża. W czasie wojny krymskiej proponował swe usługi na stanowisku samodzielnego generała, ale ostatecznie nie zostały one przyjęte. Ostatnie lata żył niemal w nędzy. 2.3.62 podpisał akt założenia Stowarzyszenia Podatkowego. Zm. 13.6.64 w Paryżu, pochowany na cmentarzu w Montmorency.
  Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I031598
  Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.33483
  n.10961a Nekrologia Minakowskiego (10961)
  n.13475 Nekrologia Minakowskiego (13475)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim