Józef Dwernicki z Dwernik h. Sas (ID: 5.274.100)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. DWERNICKI Faustyn (1745- ok. 1803) starosta jałtuszkowski 1°
2. PUZYNA Jan Duklan (1842-1911) biskup krakowski, kardynał 2°
3. RYLSKI Eustachy January (1817-1899) ziemianin, poseł, deputowany 4°
4. KĘPIŃSKI Władysław Stefan (1877-1958) rolnik, działacz oświatowy 4°
5. PUZYNA Józef Wincenty (1793-1862) oficer wojsk Księstwa Warszawskiego, powstaniec 1830 4°
6. KRAIŃSKI Edmund (1804-1887) działacz polityczny i gospodarczy 4°
7. SERWATOWSKI Władysław Józef (1873-1940/41) ziemianin, poseł 4°
8. MROZOWICKI Józef Michał (1913-1940) działacz Legionu Młodych, publicysta 4°
9. PUZYNA Michał (zm. 1723) pisarz wielki litewski 5°
10. PODOSKI Jerzy (1900-1942) kapitan, specjalista bronioznawca 5°
11. RUDNICKA Zofia (1823-1903) powieściopisarka, nowelistka, pisarka dla dzieci 5°
12. SERWATOWSKI Teodor Alfred (1837-1918) ziemianin, poseł 5°
13. SOŁTYSIK Adam Wincenty (1895-1971) chirurg ortopeda, pułkownik WP 6°
14. MROZOWICKA Zofia (1861-1917) poetka, pisarka dla młodzieży, nauczycielka 6°
15. JANKO Henryk (1806-1887) ziemianin, działacz demokratyczny 6°
16. MROZOWICKA Irena (zm. po 1938) pisarka, nowelistka 6°
17. ŚWIDZIŃSKI Ignacy h. Półkozic (ok. 1732-1788), pułkownik wojsk koronnych, starosta lityński, poseł na sejmy 6°
18. ROGOYSKI Jan Witold (1841-1916) powstaniec 1863, burmistrz Tarnowa, poseł 6°
19. KOZIEBRODZKI Szczęsny Emeryk (1826-1900) ziemianin, poseł 6°
20. KUNASZOWSKI Onufry Hieronim (1806-1885) powstaniec 1830, działacz społeczny 6°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 5.274.100 - t. V s. 118: Dwerniccy h. Sas z Dwernik, w ziemi sanockiej
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 5.274.101 - t. V s. 118: Dwerniccy h. Sas z Dwernik, w ziemi sanockiej
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 5.274.102 - t. V s. 118: Dwerniccy h. Sas z Dwernik, w ziemi sanockiej
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.750.1.1 - Dwernicki
  Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 46 do art. Dwernicki Józef
  Polski Słownik Biograficzny t. 29 str. 488: psb.24947.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 19: psb.4851.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 19: psb.4852.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DWERNICKI Józef - Wszedł 10.8.91 do art., ale już 1.1.92 otrzymał dymisję w stopniu fajerwerka. Wiosną 1809 przyjęty do armii Księstwa Warszawskiego jako kpt. 15 pul., 5.6.09 szef szwadronu, 12.12 po rannym Trzecieskim odbjąl tymczasowo dowództwo pułku, 20.1.13 mjr 8 pul., 4.13 przeszedł do 4 psk., 1.14 pik, 4.1.14 dow. pułku krakusów, otrzymał krzyż zloty, 11.5.13 Legia Honorowa nr 35191, krzyż oficerski Legii 13.10.13 nr 47756 za Duben. Odbył kampanie 1809, 1812-14, Zaleszczyki, Tarnopol, Chorost-ków, Wieniawka, Mir, Możajsk, Czirikow, Krasne, Berezyna, Lipsk, Hanau, Paryż. W armii Królestwa Polskiego dowódca 2 pul. stacjonującego w Krasnymstawie, uważany za jednego z najlepszych polskich kawalerzystów i dlatego też Konstanty powierzył mu 1814 opracowanie regulaminu musztry jazdy, 1816 członek loży „Kazimierz Wielki”, 29.5.29 gen. bryg., przeniesiony do dywizji strz. kon., dowódca pułków rezerwowych, 29.10.19 order św. Stanisława, KOSW 3 klasy, OSA 2 klasy, 1830 otrzymał znak honorowy za 20 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W powstaniu 22.12.30 organizator trzecich dywizjonów pułków jazdy, odniósł 14.2.31 świetne zwycięstwo pod Stoczkiem, 18.2.31 mianowany gen. dyw. za Stoczek. Na czele odrębnego korpusu wyruszył na Wołyń, bił się zwycięsko pod Boremlem, ale 27.4.31 musiał przejść do Galicji. Internowany przez Austriaków w Styrii. Przybył do Strasburga 29.5.32, skąd 28.6.32 udał się do Paryża. 28.8.32 wybrany prezesem Komitetu Narodowego Polski i Ziem Zabranych. 3.10.32 w imieniu tego komitetu wydał oświadczenie, że Polacy nie przyjmą amnestii z rąk cara. 8.11.32 wystąpił do władz francuskich o przyjęcie żołnierzy polskich ze statku „Lachs”, których wysadzono na wyspie Aix. 25.1.33 w imieniu zakładu paryskiego domagał się zwołania sejmu na emigracji. Przeciwny wyprawie Zaliwskiego, 17.5.33 wydał oświadczenie w tej sprawie. 15.5.34 rozwiązał swój komitet i 29.7.34 potępił Czartoryskiego, czym spowodował gwałtowną reakcję Mochnackiego w „Piśmie Polaków z Auxerre do gen. Dwernickiego”. 9.3.36 stanął na czele Konfederacji Narodu Polskiego, za co 4.36 został wydalony do Londynu. Od 7.38 do 15.9.40 otrzymywał zasiłek rządu bryt. W Londynie stanął na czele Komitetu Emigracji Polski, który upadł, gdy D. 1840 wrócił do Paryża. W 1837 D. zaatakował Karol Różycki w broszurze wydanej w Brukseli „Uwagi nad wyprawą jenerała Dwernickiego na Ruś”. Autor zarzucał mu nieudolność i obarczał winą za fiasko powstania na Wołyniu. D. ogłosił 1837 „Odpowiedź na pismo...”. 1837 został członkiem Zjednoczenia. 22.5.41 podpisał w Paryżu akt założenia Stowarzyszenia Ojców Rodzin Polskich na Wychodźctwie, a 7.10.43 podpisał akt założenia Towarzystwa Wychowania Narodowego. Odegrał istotną rolę w organizowaniu Szkoły Batignolskiej. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, stanął na czele Komitetu Polskich Emigrantów, organizował marsz Polaków do kraju. Ze względu na niechętne stanowisko władz francuskich w kwestii utworzenia Legii Polskiej, wyjechał 20.4.48 do kraju. Udał się do Lwowa, dokąd przybył 4.9.48. Nie brał już jednak udziału w życiu politycznym i osiadł w Łopatynie. Tam napisał swe pamiętniki. Zm. 22.11.1857 w Łopatynie. Jego dwaj synowie zostali oficerami rosyjskimi.
  Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I017635

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim