Tadeusz Piotr Potworowski z Sienna h. Dębno (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

POTWOROWSKI Tadeusz Piotr (14 VII 1898 Warszawa - 24 IV 1962 Warszawa), scenograf
Uczył się w gimn. w Moskwie, a następnie studiował na wydziale architektury Politechniki Warsz. i malarstwo w warsz. szkole K. Krzyżanowskiego. Następnie wyjechał do Krakowa, gdzie był uczniem J. Pankiewicza i związał się z grupą kapistów. W 1924-33 przebywał za granicą, gł. w Paryżu, następnie do wojny mieszkał w Poznańskiem. W czasie II wojny świat. był w Szwecji, potem osiadł w Anglii, gdzie od 1944 był członkiem „London Group”, od 1948 prof. ASP w Corsham Court k. Bath, a w 1956 został członkiem Royal West of England Academy. W 1958 powrócił do Polski i był prof. Wyższych Szkół Sztuk Plastycznych w Sopocie i Poznaniu. Zarówno za granicą, jak i w kraju brał udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. Wybitny malarz, scenografią zainteresował się już przed II wojną świat., opracowując dekoracje do „Mistrza Pathelina” w krak. t. artystów „Cricot”. W latach powojennych w Anglii wykonywał pewne prace scenograficzne w t. Nottinghill Gate. Po powrocie do kraju w 1958-62 współpracował z t. Poznania, Warszawy, Wrocławia i Katowic. Projektował dekoracje i kostiumy do „Wesela” (T. Polski, Poznań 1959), „Woyzecka” (T. Nowy, Poznań 1959), „Fausta” w oprac. J. Grotowskiego (T. Polski, Poznań 1960), „Pośredniczki matrymonialnej” (T. Współczesny, Warszawa 1959), „Historii fryzjera Vasco” (T. Współczesny, Warszawa 1961), „Zawiszy Czarnego” (T. Rozmaitości, Wrocław 1961) i „Dziadów” (T. im. Wyspiańskiego, Katowice 1962). Wystawione w 1959 w Poznaniu w reż. T. Byrskiego „Wesele” wywołało gwałtowną polemikę, m.in. z racji scenografii P., odstępującej od przyjętego w naszym t. kanonu.
Prace P. były przykładem dekoracji malarskiej, czym wyróżniały się na tle scenografii pol., architektonicznej i rzeźbiarskiej. Był to typ dekoracji wyjątkowy, nawet na tle scenografii światowej. Cechy tych dekoracji to przede wszystkim płaszczyzny barwne, celowo pozbawione perspektywy. Przeniósł na nie P. swoje doświadczenia malarskie, wprowadził kolorystykę charakterystyczną dla swej palety - zestawienia intensywnych zieleni, fioletów, żółci. Z dekoracjami współgrał kostium jako kolorowa plama; reszta sceny pozostawała niemal lub całkowicie pusta. Scenografia P. łączyła w sobie wysokiej klasy walory plastyczne i głębokie zrozumienie dramatu.

Tadeusz Piotr Potworowski z Sienna h. Dębno (ID: dw.51268)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Inne małżeństwa i dzieci ojca: Gustaw Seweryn Potworowski z Sienna h. Dębno, rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi