Jan Karol Scipio del Campo h. wł. (ID: psb.28720.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. TARNOWSKI Jan (1729-1807), chorąży halicki 2°
2. SCIPIO Ignacy (po 1728-1791) starosta lidzki 2°
3. SCIPIO Karol (1842-1912) działacz gospodarczy, poseł 3°
4. SARNECKI Zygmunt (1837-1922) dramaturg, dziennikarz, redaktor 3°
5. TARNOWSKI Jan (1777 lub 1779-1842), senator-kasztelan Królestwa Polskiego 3°
6. SCIPIO Józef (zm. 1743) marszałek nadworny litewski 3°
7. CZACKI Feliks (1723-1790) podczaszy koronny 3°
8. SCIPIO Michał (1887-1984) pilot, pionier lotnictwa 4°
9. SZANIAWSKA Anna (ok. 1730-1795), starościna małogoska 4°
10. TARNOWSKI Jan (1826-1898), poseł na Sejm Krajowy we Lwowie 4°
11. TARNOWSKA ze STROYNOWSKICH Waleria (1782-1849), miniaturzystka, pamiętnikarka 4°
12. SCIPIO Jan (zm. 1738) kasztelan smoleński 4°
13. MAŁACHOWSKI Jan (1698-1762) kanclerz wielki koronny 4°
14. TARNOWSKI Rafał (1741-1803), generał major wojsk koronnych 4°
15. CZACKI Michał Hieronim (1693-ok. 1745) kasztelan wołyński 4°
16. CZACKI Tadeusz (1765-1813) twórca Liceum Krzemienieckiego 4°
17. CZACKI Michał (1753/55-1828) publicysta, poseł na sejm czteroletni 4°
18. TARNOWSKI Joachim (ok.1732-1806), starosta sulejowski, poseł na sejmy 4°
19. STROYNOWSKI Walerian (1753?-1834) poseł na Sejm Czteroletni, senator rosyjski, ekonomista 5°
20. KALINOWSKI Ignacy (zm. po 1782) cześnik halicki, starosta lelowski 5°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 36 str. 80: psb.28720.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 443): Scypio [Scipio del Campo] Jan Karol, Wydział Filozoficzny, sekcja Filozof, i Nauk Pięknych, wpis 8 X 1822
  Syn Karola Scipio del Campo i Marii hr. Tarnowskiej z Dzikowa. Ojciec jego, który swój majątek Skały w Galicji odstąpił królowi Stanisławowi Augustowi, a za to nabył Bychawę w Lubelskiem, zrujnował majątek ten tak, że żona po jego śmierci była zarządzającą u swego brata w Dzikowie. Młody Jan Scipio uczęszczał do Liceum warsz. i mieszkał na stancji u Mikołaja Chopina. Pierwsze święcenia otrzymał w Sandomierzu w 1828, potem w Rzymie kontynuował studia nad historią Kościoła i prawem kanonicznym. W 1830 wrócił do Krakowa i objął zarząd nad kancelarią konsystorską, a w 1834 otrzymał nominację na kanonika katedralnego. Z grona kapituły wybrany został posłem, a potem senatorem Rzeczypospolitej Krakowskiej i w tym charakterze sprawował nadzór nad szkołami krakowskimi. Był też redaktorem „Tygodnika Kościelnego, pisma dla duchowieństwa i pobożnych, wiernych religijno-narodowej treści”, którego wydał 19 numerów od 1 XI 1848 do 10 V 1849. Był obdarzony wieloma godnościami kościelnymi: protonotariusza apostolskiego, prałata domowego papieskiego, koadiutora przy kościele archiprezbiterialnym, radcy konsystorza, dziekana kapituły katedralnej krakowskiej. Dwukrotnie odmówił przyjęcia godności biskupa sufragana w Łucku i we Lwowie. Następca biskupa Łętowskiego (który uszczypliwie o nim się wyraża), biskup krakowski Dunajewski, mianował go wikariuszem generalnym diecezji. Był człowiekiem dużej wiedzy, pozostawał w bliskich kontaktach z Józefem Szujskim i Walerym Kalinką. Jako historyk Kościoła zebrał bogaty materiał do dziejów zakonów w Polsce. Opracował też obszerną relację z wizytacji biskupstwa dokonanej w 1599 przez biskupa Jerzego Radziwiłła i ofiarował ją Akademii Umiejętności, której był członkiem. Badacz języka staropolskiego, gromadził w Archiwum Kapituły Krakowskiej materiały do dziejów języka polskiego. Był bliskim przyjacielem Wincentego Pola, chrześniaka jego ojca, hr. Karola (Pol objął w 1850 katedrę literatury na Uniw. Jagiell.), i służył mu swą wiedzą historyczną i etnograficzną, w której Pol znajdował inspirację do wielu swych utworów. Wspólnie z nim studiował księgi hetmańskie Sarnickiego i pod jego wpływem Pol napisał poemat o hetmanie Tarnowskim (Hetmańskie pacholę). Zbieracz książek, pomagał swemu wujowi hr. J. F. Tarnowskiemu przy porządkowaniu biblioteki w Dzikowie. W 1850-1860 ułożył jej katalog. Zmarł w Krakowie.
  n.26511 Nekrologia Minakowskiego (26511)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim