Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Kazimierz Michał Skibiński (ID: psb.30074.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 210.819 (top 18%), Liczba łóżek od MJM: 21 [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB i Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1760
  • zmarł
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1760
  • zmarła
rodzice Zaloguj się
?1760-
   Zaloguj się
?1760-
|    |
2    3



|
Kazimierz Michał Skibiński, bohater PSB, 1786-1858

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • żona (ślub: około 1810): Zaloguj się, bohater PSB 1794-1834, dzieci
    1. Ż Zaloguj się 1814-1827
    2. M Zaloguj się człowiek teatru 1814-1848
       & Zaloguj się człowiek teatru ?1820-1839/
    3. Ż Zaloguj się ?1820-
    4. M Zaloguj się ?1820-1840
    5. Ż Zaloguj się 1828-ca 1828
    6. Ż Zaloguj się 1829-1850
  • ilustracja
  • żona (ślub: dnia 22 X 1839): Zaloguj się, bohater PSB 1810-1860/ , (Rodzice : Zaloguj się, bohater PSB 1772-1855 & Zaloguj się ?1780-) , dzieci
    1. M Zaloguj się ?1840-
       & ? ? dzieci
    2. M Zaloguj się 1840-
    3. Ż Zaloguj się 1841-ca 1841
    4. M Zaloguj się 1843-
    5. M Zaloguj się bohater PSB , artykuł w Nekrologii , bohater Wiki 1849-1922
       & Zaloguj się 1860-1922 dzieci
  • Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. SKIBIŃSKA Józefa (1794-1834) śpiewaczka, aktorka
    2. SKIBIŃSKA Wilhelmina (zm. po 1860) śpiewaczka
    3. SKIBIŃSKI Karol (1849-1922) inżynier, profesor i rektor Szkoły Politechnicznej we Lwowie
    4. BRODOWICZ Maciej Józef (1790-1885) profesor UJ
    5. SCHWEIKART Karl Gottlieb (1772-1855) malarz, miniaturzysta
    6. SHEYBAL Stanisław Józef (1891-1976) malarz, fotografik, pedagog
    7. SHEYBAL Adam (1894-1965) fotografik, major
    8. MASZKOWSKI Karol (1831-1886) matematyk, rektor politechniki we Lwowie
    9. MASZKOWSKI Jan Kanty (1794-1865) malarz, nauczyciel rysunku
    10. MASZKOWSKI Karol Zyndram (1868-1938) malarz, pedagog
    11. SHEYBAL Władysław Rudolf (1923-1992) aktor, reżyser
    12. SEBALD Józef (1853-1931) fotograf
    13. MASZKOWSKI Rafał (1838-1901) skrzypek, dyrygent orkiestr symfonicznych
    14. MASZKOWSKI Marceli (1837-1862) rysownik, malarz
    15. KUCHARZEWSKI Feliks (1849-1935) inżynier budownictwa, pisarz, historyk techniki
    16. ISAKOWICZ Izaak Mikołaj (1824-1901) arcybiskup ormiański 10°
    17. BACZYŃSKI Roman (1821-1907) handlowiec 10°
    18. PRZYBOROWSKI Józef Jakub (1895-1939) profesor hodowli roślin 10°
    19. PRZYBOROWSKI Adam Kazimierz (1858-1936) lekarz, właściciel lecznicy chirurgicznej 10°
    20. ROŻNOWSKI Antoni (zm. 1809) podsędek gnieźnieński, poseł 10°

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

      SKIBIŃSKI Kazimierz Michał (6 III 1786 Wilno - 1 III 1858 Kamieniec Podolski), aktor, śpiewak, reżyser, dyr. teatru
      Był synem Jana S. i Antoniny z Gołoszewskich, mężem najpierw => Józefy S., potem => Wilhelminy S., ojcem => Wiktora S. Uczył się w Wilnie i tu 5 X 1802 debiutował w balecie dziecięcym pod kier. M. Bończy-Tomaszewskiego w roli Sołtysa („Tłoka wiejska, czyli Dziedzic w zalotach"). W 1803 występował z tym zespołem w Grodnie, gdzie przeszedł pod dyr. J. Szymańskiego i zaczął grywać małe role w komediach w Grodnie, Świsłoczy, Zelwie i Słonimiu. W listopadzie 1804 odebrany z zespołu Szymańskiego przez ojca, został skierowany na praktykę do adwokata w Wilnie; stąd w grudniu 1804 uciekł do zespołu M. Każyńskiego w Mińsku Litewskim. Pod dyr. Każyńskiego grał do 1810, początkowo w Mińsku Litewskim, a następnie (od 12 XI 1805) w Wilnie; z zespołem tym występował także w Witebsku, Biesienkiewiczach, Chotowie, Połocku, Oświeju, Petersburgu, Rydze i Mitawie. W maju 1810, gdy Każyński popadł w niewypłacalność jego aktorzy, a z nimi także S. grali jeszcze przez lato tego roku na własny rachunek w Wilnie. W jesieni 1810 S. przeszedł do zespołu wil. pod dyr. M. Morawskiej i z nią odwiedził latem 1811 Rygę, Mitawę, Lipawę. Przez ostatnie cztery miesiące tej antrepryzy (od sierpnia do grudnia 1811) aktorzy tworzyli zespół działowy, którego S. był reżyserem. W sez. 1811/12 (od grudnia 1811) występował w dalszym ciągu w t. wil., ale powrócił do zespołu M. Każyńskiego. W lecie 1812, namówiony przez L.A. Dmuszewskiego, przyjechał do Warszawy i 5 XI 1812 debiutował w T. Narodowym w roli Antoniego („Wesele Figara"). Zaangażowany, grał tu do końca lipca 1813. Po zajęciu Warszawy przez Rosjan w lipcu 1813 wyjechał do Wilna, by odwiedzić chorą matkę. W Wilnie zatrzymany przez władze ros. grał w tamtejszym t. prowadzonym nadal przez Każyńskiego. Odtąd w t. wil. pozostawał do 1820. Wstąpił tu do loży wolno-mularskiej (w 1818 był członkiem loży Gorliwy Litwin - III stopień, a w 1819 loży Doskonała Jedność - także III stopień); 5 XI 1813 poślubił aktorkę i śpiewaczkę Józefę z Piotrowskich l°v. Kamińska. W tym czasie grał przede wszystkim role komiczne, choć był aktorem uniwersalnym, występującym z powodzeniem i w operach. Za namową W. Bogusławskiego, który gościł w Wilnie w końcu kwietnia i w maju 1816, grupa aktorów wil. z S. jako reżyserem w sierpniu tego roku zawiązała spółkę i przejęła t. od M. Każyńskiego. Sez. 1816/17 zaczęto w październiku pod rządową dyr. powołaną przez gubernatora. W lecie 1817 z zespołem wil. S. odwiedził Grodno, Świsłocz i Białystok. W sez. 1817/18, wobec niewielkiego powodzenia w Wilnie, część zespołu występowała pod wodzą S. w Mińsku Litewskim. W lecie 1818 nastąpiło rozwiązanie spółki aktorskiej i część aktorów utworzyła zespół działowy, który jeszcze grał w Zelwie, Świsłoczy i Grodnie. Od 1 X 1818 S. występował gościnnie w t. warsz., m.in. jako Sozja („Amfitrion"). Następnie powrócił do Wilna. W lecie 1820 udał się do Krakowa, gdzie na trzy lata zawarł spółkę z J. Kluszewskim. Jako wspólnik i dyr. 9 XI 1820 rozpoczął sez. w Krakowie, jednak wskutek niepowodzeń finansowych po trzech miesiącach wycofał się ze spółki i pozostał tylko na stanowisku dyrektora. Kierownikiem t. krak. był przez sez. 1820/21, 1821/22 i 1822/23. Kupił też dom w Krakowie przy ul. Szewskiej zamierzając się tu osiedlić na dłużej. Z zespołem krak. wyjeżdżał w sez. letnich na występy do Kalisza, Poznania (1822), Kielc, Radomia i Płocka (1823). W listopadzie 1823 opuścił Kraków. W listopadzie i grudniu tego roku występował we Lwowie, m.in. jako Fabrycy Blank („Gruba żałoba"), Dyrektor domu sierot („Dom sierot"). W końcu 1823 i początkach 1824 (do lutego tego roku) grał w Lublinie, a po pobycie w Warszawie (marzec-maj 1824), w czasie którego żona S. Józefa występowała w t., na lato 1824 wrócił do Krakowa, gdzie mieszkał nie występując na scenie. Sez. 1824/25 (aż do października 1825) spędził w t. wil., następnie wyjechał do Krakowa, gdzie J. Kluszewski na sez. 1825/26 powierzył mu znowu dyrekcję t. krak. (od 25 X 1825). W lecie i jesienią 1826 kierował występami zespołu krak. w Poznaniu, Kaliszu i Płocku, a także planował niezrealizowane występy we Wrocławiu. Następnie w sez. 1826/27 prowadził własną dyrekcję w Lublinie odwiedzając z zespołem na wiosnę i w lecie 1827 Radom, Siedlce i Grodno. W końcu sierpnia 1827 (m.in. 23) zaczął występy w Wilnie, w sez. 1827/28 był współdyr. sceny wil., a w czerwcu 1828 sam prowadził t. w Grodnie. W sez. 1828/29 raz jeszcze kierował t. krakowskim. W maju 1829 opuścił Kraków i do września tego roku grał z zespołem krak. w Płocku i Kaliszu. Od 1829 grał stale w Wilnie. Z zespołem wil. występował też m.in. w Grodnie i Białymstoku (1830); sam odwiedzał Kraków (1831) i Busko (1832). Jesienią 1832, gdy nie chciał grać pod dyr. ros. pułkownika i dyr. t. wil. Skobielcyna, został do tego zmuszony groźbą uwięzienia. W lecie 1833 wyjechał do Korzyści pod Wilnem i tam prowadził gospodarstwo. W październiku 1833 udał się do Mińska Litewskiego i występował tam do lutego 1834 pod dyr. A. Żukowskiego. Po śmierci pierwszej żony (w marcu 1834) zlikwidował gospodarstwo i prowadził t. w Mińsku Litewskim, do pożaru (30 V 1834), w którym utracił cały majątek. Od sez. 1836/37 do 1840 grał znowu w Wilnie. Tu poznał śpiewaczkę Wilhelminę Brodowiczową z domu Schweikart, z którą 22 X 1839 ożenił się w Krakowie. W październiku i listopadzie 1839 występował gościnnie na scenie krak., m.in. w tyt. roli w „Panu Geldhabie”. W maju 1840 opuścił z żoną Wilno i od maja 1840 do wiosny 1842 mieszkał w Moskwie, następnie w Mińsku Litewskim i Wilnie. Od jesieni 1843 do stycznia 1844 był w Warszawie i gościnnie występował w t. warsz.: 29 XII 1843 jako Major („Damy i huzary"), 5 I 1844 jako Szarybury („Kozioł, czyli Winni i niewinni"); następnie przebywał w Krakowie. Zimą 1844/45 mieszkał w Wilnie i niekiedy występował. Ze sceny wil. ustąpił ostatecznie w 1845 nie chcąc podlegać ros. dyrekcji i brać udziału w ros. przedstawieniach. Resztę lat spędził na Podolu i Wołyniu. W 1846 występował w Żytomierzu i w Kamieńcu Podolskim, później mieszkał w Krzemieńcu, Winnicy, Żytomierzu i powtórnie w Kamieńcu Podolskim. W 1853 występował w zespole Pillik-Wolskiej w Kamieńcu Podolskim. W ostatnich latach życia pisał wspomnienia, zajmował się też organizowaniem przedstawień amatorskich. Jeszcze w 1856 w Kamieńcu Podolskim występował w t. w rolach Edwina („Odludki i poeta"), Tyftyka („U wód") i Icka („Icek zapieczętowany"). W 1857 ciężko zachorował i odsunął się od życia towarzyskiego i teatralnego.
      W opinii współczesnych był wybitnym aktorem komicznym. „Umiał on wszędzie zachować stopniowanie i z gry jego umiarkowanej a zawsze czynnej i wesołej tę najprzyjemniejszą mamy korzyść, że każdą myśl i zamiary autorów przenikamy” - pisano w Krakowie w 1821 („Pszczółka Krakowska"). Podobnie oceniono go w Wilnie w 1838: „O nim jednym tylko możemy powiedzieć, że farsę od komedii rozróżnić umie; błaznować łatwo by potrafił, a jednak rzadko się w to wdaje, całego swego talentu używa na oddanie charakterów dobitnych, skąpstwem, chciwością, tchórzostwem, chytrością lub tym podobnymi ułomnościami nacechowanych” (A. de Sztrunk). Ważniejsze role S. w komediach i operach to m.in. Major („Damy i huzary"), Radost („Cudzoziemczyzna"), Hołotkiewicz („Syn marnotrawny"), Rochus („Rochus Pumpernikiel"), Pedro („Precjoza"), Dozorca („Zamek Kenilworth"), Miechodmuch („Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale"), Don Basilio („Cyrulik sewilski” G. Rossiniego), Gawełek („Familia szwajcarska"), Poczciwosz („Kościuszko nad Sekwaną"), Jakubek („Pustota"), Arlekin („Axur"), Kuno („Wolny strzelec"). Był autorem jednego z najciekawszych pol. pamiętników aktorskich z pierwszej pot. XIX w. (K. Skibiński: „Pamiętnik aktora 1786-1858”, Warszawa 1912. Oprac. i wydał M. Rulikowski. Przedruk: „Wspomnienia aktorów” t.I, Warszawa 1963).

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81168.2
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81170.4
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81171.1
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81172.2
      Polski Słownik Biograficzny t. 36 str. 435: psb.29034.6
      Polski Słownik Biograficzny t. 36 str. 71: psb.28709.5
      Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 130: psb.30070.2
      Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 131: psb.30071.4
      Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 133: psb.30073.2
      Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 134: psb.30074.1

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 28.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 18.209.209.246