Hipolit Edward Meunier (ID: psb.17672.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. GRUBIŃSKI Henryk (1846-1918) artysta dramatyczny, dyrektor teatru 2°
2. SZWEDE Ludwik (1816-1901), przemysłowiec, filantrop 3°
3. SZWEDE Aleksander (1849-1920), inżynier technolog, przemysłowiec 4°
4. GRUBIŃSKI Florian (1844- ok. 1901) konstruktor 4°
5. GÓRSKI Włodzimierz (ok. 1824-1878) publicysta, tłumacz 5°
6. FUCHS Franciszek Ksawery (1798-1885) kupiec, przemysłowiec 6°
7. LILPOP Edward August (1844-1911) budowniczy 7°
8. LEO Edward (1829-1901) prawnik, publicysta, redaktor 7°
9. KOMIEROWSKA Zofia (1834-1925) pamiętnikarka 7°
10. HORDLICZKA Wilhelm (1814-1880) przemysłowiec 8°
11. HORDLICZKA Edward (1821-1889) przemysłowiec 8°
12. TEMLER Karol (1823 1906), przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny 8°
13. TEMBERSKI Stanisław (zm. 1679), profesor Uniw. Krak., historiograf 8°
14. TEMLER Aleksander (1825 1917), przemysłowiec 8°
15. FUCHS Edmund Karol (1836-1921) kupiec, przemysłowiec 8°
16. SZYSZKO-BOHUSZ Jerzy (1902-1965), dziennikarz Radia Wolna Europa 8°
17. LILPOP Franciszek Bogusław (1870-1937) architekt 8°
18. STARZEŃSKI Kazimierz Władysław (1816-1899), ziemianin, marszałek szlachty guberni augustowskiej, członek Rady Stanu Królestwa Polskiego 8°
19. LEO Anna (1873-1945) pamiętnikarka, tłumaczka 8°
20. KOMIEROWSKI Józef (1813-1861) ziemianin, konspirator, literat 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MEUNIER Hipolit Edward (14 VII 1825 - 25 IV 1898 Warszawa), tancerz, baletmistrz
  Był synem Filipa M., pedagoga franc. osiadłego w Polsce, i Salomei z Pawłowskich, ojcem => Eugenii M., => Gabrieli M., => Izabeli M. Wyniósł z domu staranne wykształcenie ogólne i muzyczne. Od ok. 1835 uczył się w warsz. szkole baletowej; 27 II 1837 tańczył partię Pierrota („Gabinet figur mechanicznych") w szkolnym przedstawieniu w T. Rozmaitości. Przyjęty do baletu warsz. 1 VII 1839 otrzymywał początkowo niewielkie partie, np. Pielgrzyma („Fletrowers zaczarowany"), Sancho Pansy („Wesele Gamasza"); w 1845 mianowany solistą. Odtąd występował w głównych partiach charakterystycznych i tańcach solowych. W 1851 brał udział w gościnnych występach baletu warsz. w Petersburgu; tańczył partię Pawła („Wesele w Ojcowie"). 7 XI 1859 ożenił się z Kamilą Łachowicką-Czechowiczówną. 1 V 1866 mianowany został nauczycielem niższej szkoły tańca. Po ustąpieniu R. Turczynowicza otrzymał nominację na stanowisko reżysera baletu (od 13 I 1868). Wobec ciągłych zmian na stanowisku dyr. baletu był właściwym kierownikiem zespołu i szkoły baletowej. 13 VIII 1877 obchodził jubileusz trzydziestopięciolecia, a 20 IV 1890 pięćdziesięciolecia pracy artystycznej. W czasie tej ostatniej uroczystości wystąpił w partii Wielkiego Wezyra („Asmodea"). W 1896 przeszedł na emeryturę.
  Wg J.T.S. Jasińskiego M. „nawet w ogólnym tańcu wyróżniał się wyłącznością jemu tylko właściwą, tak w przybraniu powierzchowności, jak w wykonaniu pas"; „biegły w pantomimie grywał we wszystkich prawie baletach”. „Jego gra, zawsze pełna życia, dowodzi myślącego tancerza, dlatego jest zrozumiała. Widoczne w niej pojęcie, dowcip i wypracowanie”. Najwybitniejsze partie: Hans („Markietanka i pocztylion"), Quasimodo („Esmeralda"), Robert („Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"), Hr. Pepinelli („Marco Spada"), Ponchard („Modniarki"). Występował też w rolach mimicznych, m.in. Hr. Frosta („Meluzyna"), Clopina („Esmeralda"), Jana („Lizetta"), Hr. Peliko („Jotta"). Jako baletmistrz nie miał wielkiego pola do popisu. Wystawianie wielkich baletów dyr. WTR powierzała zagranicznym baletmistrzom, pozostawiając M. układanie tańców do oper, operetek i dramatów lub niewielkich divertissements. Pracy nad wielkim baletem „Boruta” osnutym na pol. legendzie, nie pozwolono mu dokończyć pod pretekstem zbyt wielkich kosztów. W ciągu kilkudziesięciu lat wystawił zaledwie kilka baletów, m.in. „Na kwaterunku”, „Cztery pory roku” i „Wieszczkę lalek”. Przerobił i wznawiał kilkakrotnie dawne balety, jak: „Asmodea”, „Katarzyna, córka bandyty”, „Esmeralda”. Jako pedagog zwracał szczególną uwagę na umuzykalnienie swych uczniów, wyrobienie pięknej linii i pozy. Wychował pokolenie doskonałych tancerzy i kilku wybitnych pedagogów z J. Walczakiem na czele.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.70692.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78901.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78902.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78903.2
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  HIPOLIT
  MEUNIER
  REŻYSER WARSZAWSKICH TEATRÓW
  RZĄDOWYCH
  ŻYŁ LAT 73
  ZM. 25 KWIETNIA 1898 R.
  ŻONA Z DZIEĆMI PROSZĄ
  O WIECZNY ODPOCZYNEK
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 20 str. 475: psb.17672.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 9 str. 39: psb.7740.3
  n.32149 Nekrologia Minakowskiego (32149)
  n.50973a Nekrologia Minakowskiego (50973)
  sw.673161 Akt małżeństwa: Warszawa św. Jan (obecn. m. Warszawa), 245/1894 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9233d&sy=334&kt=4&skan=245.jpg [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim