Katarzyna Żbikowska (ID: teatr.14862.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. DZIERŻANOWSKI Kajetan (1801-1893) nauczyciel, archiwista 8°
2. (de) RESZKE Edward August (1853-1917) śpiewak operowy 9°
3. (de) RESZKE Jan Mieczysław (1850-1925) śpiewak operowy 9°
4. PRZYBYSZEWSKI Ignacy (1755-1810) oficer WP, generał-lejtnant w służbie rosyjskiej 9°
5. RESZKE Józefina (1855-1891) śpiewaczka 9°
6. KENIG Marian Mieczysław (1895-1959) działacz PPS 9°
7. STUMMER Jan Chrzciciel (1784-1845), naczelny lekarz wojskowy Królestwa Polskiego 9°
8. KALINOWSKI Kajetan Dominik (1775-1828) prawnik, finansista 9°
9. SKUBISZEWSKI Ludwik Marcin (1886-1957) lekarz, anatomopatolog, profesor Uniw. Pozn. i Akad. Med. w Poznaniu 10°
10. RULIKOWSKI Mieczysław Jakub (1881-1951) księgoznawca, historyk teatru 10°
11. POTOCKI Józef Alfred (1895-1968) dyplomata 10°
12. BRZOZOWSKI Ludwik (1833-1873) poeta, powstaniec z 1863 10°
13. PISARZEWSKA Stanisława Tomasza (1857-1941) nauczycielka, działaczka oświatowa 10°
14. PALIŃSKA Salomea (1831-1873) aktorka 10°
15. MIKLASZEWSKI Walenty Łukasz (1868-1950) lekarz, antropolog, publicysta 10°
16. KRONENBERG Leopold Julian (1849-1937) finansista, kompozytor 10°
17. KENIG Józef (1821-1900) publicysta, redaktor 10°
18. GAUTIER Leon (1827-1873) urzędnik, dziennikarz 10°
19. SZTUMMER Jan (1760-1820), właściciel manufaktury, kupiec i rajca krakowski 10°
20. MIKLASZEWSKI Walenty Piotr (1839-1924) prawnik, profesor Szkoły Głównej i UW 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  ŻBIKOWSKA Katarzyna (30 X 1884 Wólka Szczawińska k. Płońska - 17 VI 1967 Skolimów k. Warszawy), aktorka
  Była córką chłopa, Heliodora Ż., i Józefy z Karpińskich. Ukończyła gimn., a nast. uczęszczała do Szkoły Aplikacyjnej w Warszawie. Na popisie szkolnym w 1909 grała rolę Bogumiły („Sarmatyzm"). W lecie 1909 zaczęła występować w zespole M. Przybyłko-Potockiej w Częstochowie. W sez. 1909/10 należała do zespołu H. Czarneckiego w Płocku, Ciechocinku i Włocławku, a w sez. 1910/11 była z tym samym zespołem w Lublinie. W lecie 1911 występowała u H. Halickiego w Ciechocinku, a w sez. 1911/12 w kierowanym przez tegoż zespole w Lublinie. Od maja 1912 grała u B. Oranowskiego w Wilnie, potem zapewne w Sosnowcu, w sez. 1913/14 u F. Rychłowskiego w Kijowie, W okresie I wojny świat. przebywała w Warszawie; występowała kolejno w: T. Udziałowym (sez. 1914/15), T. dla Wszystkich, Ludowym, Nowoczesnym (lato 1915), Współczesnym i znów w Nowoczesnym (sez. 1915/16). W 1917 brała udział w objeździe z M. Mrozińską. Potem występowała znów w Warszawie w T. Ludowym i Sfinks (sez. 1917/18), wiosną 1918 w objazdowym zespole M. Bogusławskiego m.in. w Kaliszu, a jesienią u L. Jaroszyńskiego w Płocku. W 1918-20 grała w T. Miejskim w Łodzi pod kier. F. Rychłowskiego. Od jesieni 1920 do 1930 była stale zaangażowana w T. Polskim w Poznaniu. W sez. 1930/31 występowała w T. Miejskich we Lwowie, 1932 w T. Polskim w Gdyni, 1932-36 w T. Nowym w Poznaniu, a 1936-39 tamże w T. Polskim. Podczas II wojny świat. przebywała w Warszawie. W 1940-41 występowała w jawnym T. Komedia. Po wojnie wróciła do Poznania i grała w 1945-48 w T. Polskim, a w sez. 1948/49 w T. Nowym. Od 1949 do przejścia na emeryturę w 1960 należała stale do zespołu T. Domu Wojska Pol. w Warszawie, przekształconego później w T. Dramatyczny. Na scenie tego teatru obchodziła w 1960 jubileusz pięćdziesięciolecia pracy. Od 1964 przebywała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie. Już w pierwszym roku pracy w teatrze korespondent „Sceny i Sztuki” przyznał jej „wybitne zdolności w zakresie ról liryczno-dramatycznych”. W początkowym okresie grała m.in. Marynę i Rachel („Wesele"), Krasawicę („Bolesław Śmiały"), Klarę („Zemsta"), Młynarkę („Zaczarowane koło"). W okresie międzywojennym największe sukcesy odnosiła w rolach komediowych, takich jak np. Katarzyna („Spadkobierca"), w której zyskała uznanie autora, a także: Mirandolina („Oberżystka"), tyt. w „Madame Sans Gene”, Starościna („Powrót posła"), Żona („Ich czworo"), grała też np. Hestię („Wyzwolenie"). W ostatnich latach występowała w rolach charakterystycznych, jak np.: Dulska („Moralność pani Dulskiej"), Czepcowa („Wesele"), Matka („Wczoraj i przedwczoraj"), Piastunka („Antygona” J. Anouilha), Staruszka („Diabeł i Pan Bóg").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.14862.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim