„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
PIETRUSIŃSKI Mieczysław Jan Piotr (23 IX 1934 Pogwizdów k. Miechowa - 6 I 1978 Wrocław), aktorBył synem Jana P., kolejarza, i Genowefy z Pietrusińskich, mężem aktorki Genowefy
Wydrych (ślub w 1964). Pochodził z wielodzietnej rodziny robotniczej. Studiował w szkole Instruktorów T. Ochotniczych w Katowicach i (przez rok) rusycystykę na Uniw. Jagiell.; w 1959 ukończył Wydz. Lalkarski PWST w Krakowie. W sez. 1959/60 występował w T. im. Siemaszkowej w Rzeszowie, nast. w T. Zagłębia w Sosnowcu (1960/61), T. im. Bogusławskiego w Kaliszu (1961-63), T. Polskim w Bielsku-Białej (sez. 1963/64). W 1963 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Od sez. 1964/65 był aktorem T. Ziemi Opolskiej, skąd po trzech latach przeniósł się na sez. 1967/68 i 1968/69 do T. Polskiego w Bydgoszczy. W 1969 choroba zmusiła go do odejścia z teatru; zamieszkał we Wrocławiu. Sporadycznie współpracował z estradą (występował np. na Festiwalu t. Małych Form w Szczecinie, 1970); ukończył zaoczne Studium Dziennikarskie przy Uniw. Śląskim. Publikował (często pod pseud. Rafał Szarzyński) w „Wieczorze Wrocławia”, „Gazecie Jeleniogórskiej”, „Wiadomościach”, „Konkretach”, „Odrze”. Grał m.in. Pietrka („Grzegorz Dyndała"), Kaspra i Chochoła („Wesele"), Crooksa („Myszy i ludzie"), Julka („Odwety"), Tezeusza („Herakles i Amazonki”, 1965), w roli tej „do komizmu postaci przymieszał) sporo wdzięku” (R. Konieczna), Frania („Szczęście Frania”, 1966), tu „stworzył postać wybitnie komediową, zdobywając się także tam, gdzie wymagał tego tekst roli lub sytuacja na dość mocne i szczere akcenty dramatyczne” (R. Konieczna), Szarmanckiego („Spazmy modne"), Żeligowskiego („Ocean").
Mieczysław Jan Piotr Pietrusiński
(ID: teatr.16759.1)
