Jan Wiśniewski (ID: teatr.17948.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  WIŚNIEWSKI Jan (18 XII 1904 Warszawa -10 VI 1977 Warszawa), scenograf
  Był synem Teofila W. i Karoliny z domu Kochanek, mężem Barbary Wiśniewskiej. W 1924 ukończył warsz. Gimn. im. Rejtana i Warsz. Szkołę Rysunkową. W 1924-28 studiował w Warsz. Szkole Sztuk Pięknych, był uczniem T. Pruszkowskiego. Uprawiał malarstwo, grafikę, witrażownictwo. Już jako student zaangażował się do T. Polskiego, gdzie pracował do 1937 jako malarz-dekorator. Nie wykonywał wówczas żadnych samodzielnych prac teatr.; był wykonawcą projektów scenograficznych, m.in. K. Frycza, W. Drabika, S. Śliwińskiego, W. Daszewskiego. W 1937-39 zajmował się konserwacją wnętrz kościołów. W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej, jako oficer przebywał w obozie jeńców, skąd w 1942 zbiegł do Warszawy. Po powstaniu warsz. przebywał w Kielcach; projektował tam dek. dla zespołu aktorskiego organizującego pierwsze powojenne przedstawienia w tym mieście. Przez kilka lat mieszkał w Jeleniej Górze; był tam współorganizatorem i prezesem Związku Pol. Artystów Plastyków. W 1949 powrócił do Warszawy i do emerytury, na którą przeszedł 31 VII 1971, był kier. pracowni scenograficznej w T. Polskim. Współpracował przy realizacji większości przedstawień w T. Polskim i Kameralnym. Sam rzadko projektował, np. kostiumy do „Lubow Jarowaja” (1954), dek. do przedstawienia „Trzeci dzwonek” (1958). W 1950-52 był starszym asystentem na Wydz. Reżyserii warsz. PWST, prowadził ćwiczenia scenograficzne.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.17948.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.6829

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim