Andrzej Kuryłło (ID: teatr.16272.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  KURYŁŁO Andrzej (24 XI 1904 Oświęcim - 5 VI 1966 Poznań), aktor, reżyser
  Był synem Wa-lerego i Marianny K., mężem Ireny Kliks. Ukończył gimn. matematyczno-przyrodnicze. W 1926 zdał eksternistyczny egzamin aktorski w ZASP-ie i został zaangażowany do T. Nowego w Poznaniu, w którym grał do 1931, uczęszczając równocześnie do szkoły dram. przy T. Polskim (1927-30). W 1931-33 grał w T. Miejskim w Grudziądzu, 1933-37 ponownie w Poznaniu (T. Polski i T. Nowy), 1937-39 w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu. Z zespołem tego teatru gościnnie występował min. w Gdańsku (1937), Ciechocinku (1938). W okresie przedwojennym grał takie role, jak: Szymek („Spadkobierca"), Konstanty („Car Paweł I"), Teodor Rousseau („Lato w Nohant"), Pacjent („Gdzie diabeł nie może"), Reporter („Jan"), Wicek („Tekla"). W czasie okupacji niem. był więziony w obozie koncentracyjnym. Wiosną 1945 wrócił do Torunia i wszedł w skład pierwszego zespołu T. Ziemi Pomorskiej; wystąpił w inaug. przedstawieniu „Dam i huzarów”. Na sez. 1945/46 został zaangażowany do T. Polskiego w Poznaniu, w którym zagrał m.in. Chudogębę („Wieczór Trzech Króli"), Kubę („Wesele"), Tadzia („Zamach"). W sez. 1946/47 grał i reżyserował w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu („Ja tu rządzę”, „Szczęście Frania"), 1947/48 występował w T. Miejskim w Lublinie, 1948/49 w T. Polskim w Bydgoszczy, 1949/50 w T. im. Węgierki w Białymstoku i w poł. tego sez. przeszedł na scenę T. im. Jaracza w Olsztynie. W ciągu sez. 1950/51 grał w teatrze w Gnieźnie oraz T. Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie, w którym to pozostał do maja 1953. Od czerwca t.r. był aktorem T. Wybrzeże w Gdańsku, w sez. 1955/56 i 1956/57 Bałtyckiego T. Dramatycznego w Koszalinie, 1957-62 grał w T. Satyry w Poznaniu, tam też od 1962 do końca życia występował w PPIE (T. Rozmaitości). Ważniejsze role powojenne, oprócz wymienionych, to: Kaleb („Świerszcz za kominem"), Wurm („Intryga i miłość"), Pagatowicz („Grube ryby"), Lisiewicz („Pan Geldhab"), Sędzia („Pan Tadeusz"), Dziadek („Karol"). Najbardziej ceniono jego role komediowe; wg M. Pszonki był „komikiem w każdej tkance organizmu”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16272.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim