Edward Grajewski (ID: teatr.23416.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  GRAJEWSKI Edward (10 III 1911 Wilno - 3 II 1975 Łódź), scenograf
  Był synem Jana i Bronisławy Grajewskich. Ukończył w Wilnie trzyletni Instytut Malarstwa Artyst. im. F. Smuglewicza. W 1932-39 wykonywał projekty scenograficzne dla wil. T. Lutnia. W czasie II wojny świat. pracował jako malarz pokojowy. W 1945 mieszkał w Toruniu, potem przeniósł się do Łodzi i współpracował z miejscowym T. Komedii Muzycznej Lutnia. Na scenie tej od 1946 do 1950, wraz z J. Galewskim, opracował scenografię większości wystawianych operetek. W sez. 1948/49 współpracował też z łódz. T. Osa ( wspólnie z Galewskim scenografia „Jadzi wdowy"), a w 1950 z T. Muzycznym w Lublinie (również z Galewskim scenografia trzech operetek: „Barona cygańskiego”, „Ptasznika z Tyrolu” i „Niespokojnego szczęścia"). W Lublinie w 1951-53 i 1956-59 współpracował też z T. Muzycznym (nast. Operetką); opracował m.in. dek. do „Krainy uśmiechu”, „Zabobonu, czyli Krakowiaków i Górali”, „Rosę Marie”, „Wesołej wdówki”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.23416.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim