„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
ANTONIEWSKI Władysław, właśc. W. Janek (1862 Kraków - 5 XI 1914 Lwów), aktor, reżyser, dyr. teatruSzkołę realną ukończył w Krakowie. Debiutował w 1881 w Piotrkowie w zespole B. Kremskiego, a następnie z zespołem B. Kremskiego i A. Trapszy występował m.in. w Płocku, Ciechocinku, Kaliszu. 10 III 1883 wystąpił po raz pierwszy w t. krak. w roli Piotra w „Fedorze”, został zaangażowany, a w lecie tego roku wraz z zespołem krak. był na występach w Tarnowie. W 1883-85 występował w t. pozn., 1885-91 znów w t. krak. W 1886 kierował zespołem t. krak. podczas występów letnich w Sosnowcu, Częstochowie, Kielcach, Radomiu, Piotrkowie, a w 1890 podczas występów w Tarnowie, Przemyślu, Stanisławowie, Szczawnicy. W 1890 tymczasowo pełnił w t. krak. obowiązki reżysera. W sez. 1892/93 występował w zespole K. Kamińskiego w Petersburgu, w lecie 1893 w t. łódzkim. W grudniu 1893 objął dyrekcję teatru w Stanisławowie i kierował nim z przerwami do 1898 (w 1894 wspólnikiem jego był W. Jaworski); organizował też występy w innych miastach, m.in. w Kołomyi, Tarnopolu i Krynicy. W 1898 otrzymał engagement do t. lwow., w którym pozostał do końca życia; brał też udział w gościnnych występach zespołu, m.in. w Kijowie (1905). Zajmował się także działalnością społeczną; założył we Lwowie czytelnię dla artystów oraz Tow. Wzajemnej Pomocy dla Artystów, przy którym utworzył Fundusz Wdów i Sierot im. H. Modrzejewskiej.
Działalność aktorską rozpoczął od ról epizodycznych, grał potem amantów, następnie role charakterystyczne i konwersacyjne. W t. lwow. był uważany za „bardzo użyteczną siłę”. Wyróżniał się w rolach kostiumowych, miał dobre warunki zewnętrzne. Grał m.in. takie role jak: Bryndus („Zabobon"), Justynian („Teodora"), Twardowski („Twardowski na Krzemionkach"), Seweryn („Pan Damazy"), Wacław („Zemsta"), Hanstadt („Wróg ludu"), Wurm („Intryga i miłość"), Ksiński („Horsztyński"), Don Pedro („Wiele hałasu o nic"), Nieznajomy („Złote runo").