Michał Kazimierz Wołowski (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

WOŁOWSKI Michał Kazimierz, pseud. Marzeński, Marzyński (9 XII 1891 Mława lub Łomża - 18 V 1900 Warszawa), dyr. teatru, aktor
Był synem poborcy podatkowego Tomasza W. i Józefy z Maleszewskich, ojcem => Tadeusza W. Ukończył Szkołę Główną w Warszawie, potem studiował medycynę w Krakowie i Monachium. Od 19 XII 1871 do 21 III 1872 występował pod pseud. Marzeński w t. krak.; grał takie role jak: De Choisy („Konfederaci barscy"), Dr Hugo („Dożywocie"). 11 XI 1872 wystąpił pod pseud. Marzyński w t. lwow. w roli Henryka („Za pozwoleniem łaskawa pani"). Możliwe też, że w grudniu 1874 grał w zespole I. Kalicińskiego) w Kórniku. Potem zrezygnował z występów na scenie. Pracował jako publicysta i literat, przez kilka lat związany z redakcjami pism warsz. („Głos”, „Kurier Codzienny”, „Kurier Warszawski"). Pisał też utwory dram., z których popularność zyskały „Nasze anioły” i „Towarzysz pancerny”. 18 VII 1888 ożenił się z Marią Dobiecką.
W 1895 kierował z L. Dobrzańskim warsz. t. ogr. Wodewil (1 VI-13 IX), a od 29 IX 1895 do marca 1900 prowadził samodzielnie dyr. t. łódzkiego. Dla poprawienia trudnej sytuacji finansowej tego t. wyjeżdżał kilkakrotnie z zespołem na występy gościnne, m.in. do Piotrkowa (1896), Częstochowy (1897), a w sez. letnich do Warszawy (10 VI-1X 1896 Cyrk, 22 V-13 IX 1897 Wodewil, 21 VII-21 VIII 1898 i 21 V-4 IX 1899 Bagatela). W marcu i kwietniu 1900 dał cykl występów w Petersburgu. Od 4 IX 1898 zorganizował w Łodzi drugą scenę tzw. T. Ludowy występujący do stycznia 1899 w robotniczej dzielnicy miasta - na Księżym Młynie. W. położył ogromne zasługi dla rozwoju sceny łódzkiej. Zmodernizował budynek t. wprowadzając nowoczesne w owych czasach oświetlenie gazowe. Zorganizował dobry zespół, w którym znaleźli się m.in. A. Fertner, W. Brydziński, A. Zelwerowicz, M. Przybyłko-Potocka, M. Tarasiewicz, zaś reżyserami byli m.in. M. Winkler, M. Szobert. Dbał o dobór właściwego repertuaru. W Łodzi wcześniej niż w Warszawie znalazły się na scenie sztuki G. Hauptmanna („Hanusia”, „Dzwon zatopiony") oraz H. Ibsena („Dzika kaczka"). W czasie jego dyr. wystawiono też w Łodzi m.in. „Mazepę”, „Intrygę i miłość”, „Wesele Figara”, „Komedię omyłek”. „Wieczór Trzech Króli”, „Ryszarda III”. W 1898-99 urządzał tzw. wieczory fredrowskie, które nie cieszyły się jednak uznaniem publiczności. S. Łapiński napisał, że był to „marzyciel ogarniający wzrokiem szerokie horyzonty, łudzący się, że scenę łódzką doprowadzi na wyżyny artyzmu”. W. przyczynił się też znacznie do podniesienia poziomu warsz. t. ogródkowych.

Michał Kazimierz Wołowski (ID: 4.484.154)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Inne małżeństwa i dzieci ojca: Tomasz Wołowski, rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi