Marianna Franciszka Marunowska (ID: dw.34414)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BOGUSŁAWSKI Wojciech (1757-1829) dyrektor teatru, aktor 1°
2. OSIŃSKA Rozalia (1786-1866) aktorka 1°
3. PIEROŻYŃSKI Leon (ok. 1745/53-1827) dramatopisarz, poeta, aktor 1°
4. OSIŃSKI Ludwik (1775-1838) poeta, tłumacz, krytyk, profesor 2°
5. DMUSZEWSKA Konstancja (1784-1854) Śpiewaczka 2°
6. BOGUSŁAWSKI Stanisław (1805-1870) komediopisarz 2°
7. NACEWICZÓWNA Marianna Aniela (1801-1854) aktorka 2°
8. BOGUSŁAWSKI Władysław (1838-1909) krytyk teatralny 3°
9. LEDÓCHOWSKA Józefa Wiktoria (1781-1849) aktorka 3°
10. DMUSZEWSKI Ludwik Adam (1777-1847) aktor, pisarz sceniczny 3°
11. SAUVAN Ludwik (1798-1843) lekarz hydroterapeuta 4°
12. OSIŃSKI Alojzy (1770-1842) pijar, leksykograf, badacz, profesor 4°
13. LEDÓCHOWSKI Stanisław (1764-1819) powstaniec kościuszkowski, konsyliarz 4°
14. LINOWSKI Zygmunt (1739-1808) pijar, kaznodzieja, pisarz 4°
15. FRANKOWSKI Karol (1795-1846) literat, dziennikarz 5°
16. LEDÓCHOWSKI Franciszek Antoni (1728-1783) starosta włodzimierski, wojewoda czernihowski 5°
17. MORZKOWSKI Antoni Stanisław (ok. 1723- ok. 1778/ 79) sędzia ziemski i marszałek wieluński konfederacji barskiej 5°
18. KRZYCKI Stanisław (ok. 1616-1681) kasztelan poznański 5°
19. KOZŁOWSKI Stanisław Gabriel (1860-1922) dramatopisarz 5°
20. LINOWSKI Aleksander (ok. 1759-1820) poseł sejmowy, senator, kasztelan, działacz i pisarz polityczny 6°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  PIEROŻYŃSKA Marianna Franciszka, z Marunowskich (1763 - 19 IX 1816 Warszawa), aktorka, śpiewaczka
  Była siostrą => Agnieszki Truskolaskiej i => Teofili Marunowskiej, żoną => Leona P., matką => Rozalii i - Teodora Bogusławskich. Wg W. Bogusławskiego już w czternastym roku życia wyszła za aktora L. Pierożyńskiego. Debiutowała w 1778 w zespole swojego męża w Lublinie. Grała tam także w 1781. Następnie przeniosła się z mężem do zespołu A. i T. Truskolaskich. Z tym zespołem występowała we Lwowie, a w 1783 w Lublinie. W 1783-84 grała w zespole swego męża w t. dworskim Radziwiłłów w Nieświeżu; jesienią 1784 uczestniczyła w występach T. Narodowego w Grodnie, ale wróciła stamtąd do Nieświeża. Od lata 1785 do wiosny 1786 pracowała w zespole W. Bogusławskiego w Wilnie. Tu wybiła się w rolach amantek i subretek, m.in. jako Zuzanna („Wesele Figara"), śpiewała także niektóre partie w operach komicznych. W 1786 mąż zabrał ją do Warszawy, gdzie została zaangażowana do T. Narodowego. Po raz pierwszy wystąpiła tu 13 VII 1786. Grała jeszcze w 1788, potem zachorowała i na pewien czas zeszła ze sceny. Wróciła do t. po powrocie Bogusławskiego z Wilna (luty 1790). W tym okresie objęła emploi pierwszych amantek w tragediach i dramach, przeżywając okres największego powodzenia, m.in. w tyt. rolach Lanassy, Emilii Galotti, Zoe, Zelii, jako Eleonora („Nienawiść ludzi i żal"), Betsy („Henryk VI na łowach"), Selima („Pustelnik na wyspie Formentera"). Wg Bogusławskiego „była miernego wzrostu”, miała jednak „piękny skład ciała, poruszenia szykowne, głos miły i ujmujące spojrzenia”. W rolach tragicznych „nadzwyczajna czułość, zapał, uniesienia namiętności i słodycz wymowy odznaczały jej grę od innych”. W T. Narodowym grała do upadku Insurekcji w 1794. Od 1795 występowała w t. Bogusławskiego we Lwowie. Była pierwszą pol. Julią („Groby Werony”, przeróbka „Romea i Julii") i Ofelią („Hamlet"). Wkrótce po odegraniu roli Ofelii zachorowała i ponownie zeszła ze sceny. Ok. 1803 wróciła do Warszawy. W 1804 uzyskała unieważnienie małżeństwa pragnąc zalegalizować swój wieloletni związek z Bogusławskim; do ślubu z Bogusławskim jednak nie doszło. W tym okresie ponownie zaangażowała się do t. warsz.; po raz pierwszy po powrocie ze Lwowa wystąpiła 20 X 1804 w roli Eleonory („Nienawiść ludzi i żal"). Grała jeszcze przez kilka lat, ale coraz rzadziej i - wycieńczona chorobą - bez powodzenia. W 1809 należała jeszcze do „czynnych”, w 1810 już tylko do „wysłużonych” członków zespołu, pobierając zasiłek z funduszu emerytalnego. Ostatnie lata spędziła „utratą kilku razem dziatek dręczona”, zupełnie osłabiona, „pomimo najusilniejszych starań wzrok utraciwszy”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.75361.3
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79703.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79704.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 2 str. 212: psb.1649.6
  Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 329: psb.21036.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 26 str. 138: psb.22542.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 26 str. 139: psb.22543.2
  Włodzimierz Dworzaczek (Genealogia i Teki Dworzaczka) - dw.34414 Dw.,rkps.14402,s.813v

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim