Marian Henryk Lasocki (ID: psb.14818.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RUTKOWSKA Karolina (1766-1828) aktorka, śpiewaczka 3°
2. RUTKOWSKI Andrzej Jan (1760-1830) aktor, śpiewak, dyrektor teatru 3°
3. TARCZYŃSKI Franciszek (1833-1900), powstaniec styczniowy, malarz, fotograf 4°
4. ASZPERGEROWA Katarzyna (zm. 1835) aktorka 4°
5. STARZEWSKI Szczęsny h. Ostoja (ok. 1787-1857), aktor, reżyser, dyrektor teatru, tłumacz 5°
6. ASZPERGER Wojciech (1790-1847) aktor 5°
7. TARCZYŃSKI Władysław (1845-1918), kolekcjoner, publicysta 6°
8. TARCZYŃSKI Hipolit (1851-1892), literat 6°
9. ASZPERGEROWA Aniela (1816-1902) aktorka 6°
10. DAWISON Bogumił (1818-1872) artysta dramatyczny 6°
11. GIEŁGUD Adam Jerzy (1834-1920) urzędnik brytyjski, publicysta 7°
12. BOBIŃSKI Henryk (1861-1914) muzyk 9°
13. KROGULSKI Józef Władysław (1815-1842) pianista, kompozytor 9°
14. GIEŁGUD Michał (2. poł. XVIII w.) marszałek nadworny litewski 9°
15. KUKIEL Adolf Józef (1840-1888) powstaniec 1863, działacz społeczny 9°
16. FREDRO Andrzej Maksymilian (1827-1851) spiskowiec, powstaniec 10°
17. DIETRICH Fryderyk Krzysztof (1779-1847) sztycharz, urzędnik 10°
18. DĄBROWSKI Kazimierz (1869-1931) przemysłowiec 10°
19. SZEMIOTH Franciszek (1802-1882) powstaniec listopadowy 10°
20. PASZKOWSKA Janina Matylda (1884-1973) malarka 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  LASOCKI Marian Henryk (8 VII 1860 Płock - 7 V 1919 Warszawa), dyr. teatru, dyrygent
  Był synem Antoniego L. i Justyny z Gąsiorowskich, bratem => Jana L., mężem => Stanisławy L. W lecie 1879 był dyrygentem orkiestry teatr., w zespole B. Kremskiego i H. Wójcickiego w Lublinie, a w 1879-80 tamże w zespole J. Puchniewskiego. W 1881 uzyskał subwencję od galicyjskiego Wydziału Krajowego i zorganizował własny zespół, którym w następnych latach kierował; był to zespół wystawiający przede wszystkim operetki i opery, którymi L. dyrygował. Od 1 XII 1881 prowadził swój zespół w Rzeszowie, Przemyślu oraz na Podgórzu w Krakowie, w 1882 w Tarnowie (styczeń), Bochni, Wieliczce, Szczawnicy (lipiec-sierpień), Krynicy (sierpień), Wadowicach (od 29 VIII i we wrześniu), Nowym Sączu, Tarnowie (od 5 do 16 X), Tarnopolu i w Rzeszowie, w 1883 w Złoczowie (styczeń), Szczawnicy (lato), w 1884 w Rzeszowie (styczeń-marzec), Nowym Sączu (kwiecień), Tarnowie (30 IV-16 V), Samborze, Myślenicach (od 5 VII do 25 VIII), Wadowicach, znowu w Tarnowie (październik, listopad) i Myślenicach (listopad). W 1885 dawał przedstawienia w Tarnowie, Rzeszowie (od 29 I), Przemyślu, Sanoku, w Krakowie na Podgórzu, we Lwowie w sali Tow. „Gwiazda”, a następnie w sali Stow. „Frohsin” (sierpień), w Iwoniczu (sierpień), Tarnopolu, Przemyślu (październik), Stanisławowie (od listopada 1885 do marca 1886). W tym okresie wystąpił też jako aktor - 27 IV 1885 w t. lwow. grał Piotrusia („Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"). W 1886 był dyr. t. na Podgórzu w Krakowie (maj), Tarnowie (maj-czerwiec), Rabce (lipiec), w 1887 w Ustrzykach Dolnych, Tarnowie (3-22 III), Rzeszowie (od 2 IV), Iwoniczu (od 21 VII; był tam jeszcze 7 VIII) i Sanoku; w Sanoku zniechęcony niepowodzeniem rozwiązał zespół i starał się o posadę nauczyciela w gimnazjum. Do 1894 był w Sanoku dyr. artyst. oraz dyrygentem orkiestry i chórów miejscowego Tow. Muzycznego. W 1889 prowadził dorywczo zespół w Tarnowie i Rzeszowie. W 1891 ponownie zorganizował własny zespół objazdowy, z którym występował w Tarnopolu, Złoczowie (sierpień), Brzeżanach (wrzesień), Trembowli (od 1 XI do początku grudnia), a w 1892 w Kosowie. W 1893 był dyrygentem w zespole K. i S. Sarnowskich. W 1895-98 znowu z własnym zespołem odwiedzał wiele miast, w których dawał przedstawienia, m.in. w sierpniu 1896 w Zakopanem, w 1897 i 1898 w t. Victoria w Łodzi, w 1898 w Częstochowie. W czerwcu 1898 gościnnie dyrygował w t. lubelskim. W sez. 1898/99 był dyrygentem w zespole objazdowym A. Zimajer, a w 1900 w zespole B. Mareckiego w Łodzi. Od 25 II 1901 zajmował stanowisko dyrygenta operetki WTR. Na stanowisku tym w T. Nowości pozostał do śmierci. W lecie 1908 gościnnie dyrygował w zespole F. Felińskiego w Ciechocinku. Komponował muzykę do sztuk teatr., m.in. do dramatu historycznego „Wernyhora”. Od 1909 był żonaty ze Stanisławą z Brzeskich.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39623.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78099.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 537: psb.14818.1
  n.270149 Nekrologia Minakowskiego (270149)
  n.52093a Nekrologia Minakowskiego (52093)
  sw.313043 Akt urodzenia: Płock (obecn. woj. mazow.), 251/1860 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://szukajwarchiwach.pl/50/155/0/-/66#tabSkany

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim