Kazimiera Niewiarowska h. Półkozic (ID: psb.19956.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NIEWIAROWSKI Aleksander (1825-1892) literat, dziennikarz, redaktor 2°
2. NIEWIAROWSKA Waleria (1833- po 1914) aktorka 5°
3. BRZOZOWSKI Karol (1821-1904) poeta, działacz emigracyjny 5°
4. BRZOZOWSKI Stanisław (1875-1901) poeta 6°
5. RAKOWSKI Jakub Józef (2 poł. XVIII w.) marszałek ziemi wiskiej w konfederacji targowickiej 9°
6. ŁYSZCZYŃSKI Adam (1805-1879) lekarz, emigrant, agent polityczny w Serbii 10°
7. RZESZOTARSKI Adam (1903-1971) oficer AK 11°
8. NAWRATIL Arnulf (1853-1935) chemik, inspektor przemysłowy 11°
9. MAŁOWIESKI Bonawentura (zm. po 1829) publicysta, poeta 11°
10. DĄBROWSKI Onufry (XVIII w.) chorąży orłowski 11°
11. DZWONKOWSKI Stanisław (1845-1890) cukrownik 12°
12. SOKOŁOWSKI Kazimierz Andrzej (1901-1988) urzędnik państwowy, profesor ekonomii 12°
13. BOŃKOWSKI Hieronim Napoleon (1807-1886) publicysta, towiańczyk 12°
14. KOWALSKI Zbigniew (1907-1955) działacz i publicysta łowiecki 12°
15. KNAPCZYŃSKI Marceli Czesław (1860-1927) aktor 12°
16. SRZEDNICKI Stanisław Tadeusz Zygmunt (1840-1925) prawnik, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego i Rzeczypospolitej Polskiej 12°
17. TOMASZEWSKI Wacław (18841969) architekt, projektant 12°
18. GRABOWSKI Ludwik (1821-1903) ziemianin, hodowca koni 12°
19. BOŃKOWSKI Ignacy Bonawentura (1798-1884) prawnik 12°
20. BRANDEL Konrad (1838-1920) fotograf, wynalazca kamery ręcznej 13°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  NIEWIAROWSKA Kazimiera (ok. 1890 Warszawa - 1 VII 1927 Wilno), aktorka, śpiewaczka, dyr. teatru
  Była córką muzyka, wnuczką powieściopisarza Aleksandra N. Debiutowała w 1911 w zespole S. Książka-Staszewskiego w Kaliszu. Następnie przeniosła się do Warszawy. W sez. 1911/12 grała drugoplanowe role subretek i podlotków w T. Małym. Latem 1912 występowała w T. Bagatela, od sez. 1912/13 w T. Nowości. Była już wówczas cenioną aktorką operetkową. W 1915 wyjechała z Warszawy. Przez kilka lat występowała w Odessie, Kijowie, Homlu i Moskwie. W 1920 trafiła w Moskwie do Muzycznego Studia MChAT; 16 V grała tu rolę Klaretty („Córka pani Angot"). Po powrocie do kraju występowała w Warszawie: od września 1922 do maja 1923 w T. Nowym, następnie w T. Wodewil, od września 1924 w T. Nowości. 25 XII 1925 otworzyła własny t. przy ul. Jasnej; przedstawieniem inauguracyjnym była „Księżniczka dolarów”, od 2 do 29 VIII występowała z tym zesp. w Krakowie. Jesienią 1926 wyjechała do Paryża pragnąc występować w tamtejszych teatrach. Po nieudanym debiucie w t. Vaudeville wróciła do Warszawy. Tu występowała w T. Nowości, w końcu 1926 zorganizowała z Lucyną Messal T. Messal-Niewiarowskiej, który zainaugurował swą działalność premierą „Targu na dziewczęta”. W maju 1927 zespół wyjechał na występy gościnne do Pragi, w czerwcu do Wilna. W Wilnie N. uległa ciężkiemu poparzeniu i wkrótce zmarła.
  Wg L. Sempolińskiego „żądna władzy i sławy, goniąca za sensacją, idąca na wszystko, nawet na striptease”, wprowadzała do operetki nowe efekty, zapożyczone z rewii. Niezbyt przystojna, ale zgrabna, porywała widownię nie tyle swoim głosem, ile temperamentem i wdziękiem urodzonej aktorki. „Talent jej aktorski był tak wybitny - pisał T. Boy-Żeleński w nekrologu - że bardzo jest prawdopodobne, iż byłaby śladem Ćwiklińskiej wróciła do komedii na pożytek naszego teatru”. Najwyżej ceniono jej tyt. role w operetkach: „Zuza”, „Hrabina Marica”, „Madame Pompadour”, „Dorina”, a także role Belli („Ewa"), Bessi („Targ na dziewczęta"), Vesty („Czarne róże"), Dionizy („Nitouche"), Tilly („Blondynka"), Alicji („Najpiękniejsza z kobiet").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.41561.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  (Pomnik - front)
  Ś.P.
  KAZIMIERA
  NIEWIAROWSKA
  ARTYSTKA SCENY POLSKIEJ
  ZMARŁA D. 1 LIPCA 1927 ROKU
  PRZEŻYWSZY LAT 32
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 23 str. 80: psb.19956.1
  n.60531 Nekrologia Minakowskiego (60531)
  sw.1033101 Akt zgonu: Warszawa św. Krzyż (obecn. m. Warszawa), 212/1927 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0158d&sy=1927&kt=3 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim