Leon Pomper (ID: psb.23649.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SURZYCKI Tomasz (1821-1874), lekarz, spiskowiec 3°
2. SURZYCKI Józef (1855-1937), lekarz 4°
3. SURZYCKI Jan Alfons (1850-1915), przemysłowiec, działacz społeczny i gospodarczy 4°
4. SURZYCKI Stefan (1864-1936), ekonomista, działacz polityczny 4°
5. SURZYCKI Jan (1898-1921), podharcmistrz, powstaniec śląski 5°
6. SURZYCKI Julian (1820-1882), inżynier, zesłaniec, literat 5°
7. CHAŁUBIŃSKI Tytus (1820-1889) lekarz 6°
8. LAŚKIEWICZ Teofil Emeryk (1869-1925) inżynier-technolog, działacz społeczny 6°
9. RUDNICKI Antoni Ignacy (1779-1848) pułkownik artylerii WP, dyrektor arsenału 7°
10. KAMIŃSKI Zbigniew (1847-1915) dziennikarz, tłumacz 7°
11. SZPADKOWSKI Telesfor (1818-1903), budowniczy, działacz społeczny 8°
12. RAJKOWSKI Franciszek (1848-1908) lekarz, działacz społeczny 8°
13. OKORSKI Feliks (1809?-1877) powstaniec 1830, emigrant, inżynier komunikacji 8°
14. MOGILNICKI Aleksander (1875-1956) adwokat, prezes Sądu Najwyższego 8°
15. KRZYWICKI Kazimierz (1820-1883) urzędnik państwowy, publicysta 8°
16. GIŻYCKI Antoni Klemens (1744-1806) szambelan Stanisława Augusta 8°
17. BNIŃSKI Roman (1826-1912) powstaniec z 1863 8°
18. SIKORSKI Jan Feliks (1857-1924) profesor uczelni rolniczych 9°
19. SZALAWSKI Andrzej (1911-1986), aktor 9°
20. SZPADKOWSKI Ludomir (1855-1908), malarz 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  POMIROWSKI Leon, właśc. L. Pomper (30 VII 1891 Warszawa - 31 III 1943 Majdanek), kierownik literacki
  Był synem Daniela Pompera i Ewy z Fajnów. Pracował początkowo jako nauczyciel gimn., następnie był krytykiem lit. i historykiem literatury. Opublikował m.in. studia i rozprawy: „Doktryna a twórczość” (tu m.in. rozważania o teatrze i dramacie), „Drogi i cele najnowszej krytyki literackiej w Polsce”, „Nowa literatura w Nowej Polsce”. Od 1932 wykładał historię dramatu w PIST w Warszawie. W 1935-39 był współkierownikiem lit. teatrów TKKT w Warszawie. Pisywał recenzje i artykuły teatr., m.in. w „Comoedii”, „Polsce Zbrojnej”, „Teatrze”. Zginął w obozie hitlerowskim.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.43767.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  LEON
  LITERAT
  ZGINĄŁ
  NA MAJDANKU
  31 - III 1943 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 27 str. 387: psb.23649.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim