Ignacy Chomiński (ID: psb.2960.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. CHEŁCHOWSKI Tomasz Andrzej (1806-1861) dyrektor teatru 2°
2. CHOMIŃSKI Michał Andrzej (1821-1886) aktor, pamiętnikarz 2°
3. CHEŁCHOWSKA Karolina Rozalia (ok. 1812-1888) artystka dramatyczna 3°
4. STUDZIŃSKI Karol (1828-1883), skrzypek, altowiolista, śpiewak, kompozytor 4°
5. KRÓLIKOWSKA Antonina (1815-1882) aktorka 5°
6. ŚWIEŻAWSKI Aleksander (zm.1758) chorąży lubaczowski, poseł na sejmy 5°
7. STUDZIŃSKI Wincenty (1815-1854), skrzypek, kompozytor, dyrygent 6°
8. STUDZIŃSKI Piotr (1825-1869), waltornista, organista, kompozytor 6°
9. ŁOBOJKO Konstanty (1834-1904) aktor, dyrektor zespołów objazdowych, fotograf 6°
10. KRÓLIKOWSKI Kazimierz Napoleon (1845-1896) aktor, reżyser 6°
11. KRÓLIKOWSKI Karol Józef (ok. 1818-1872) aktor, dyrektor teatru 6°
12. KRÓLIKOWSKI Józef Franciszek (1781-1839) językoznawca, dziennikarz, literat 7°
13. KRÓLIKOWSKA Eleonora Helena (1847-1918) aktorka 7°
14. TARŁO Andrzej (zm. 1787?), marszałek konfederacji województwa lubelskiego 1767/8 r. 7°
15. POTOCKI Ignacy (1738-1794?) poseł, marszałek ziem generału ruskiego konfederacji barskiej 7°
16. SUŁKOWSKI Franciszek (1733-1812), konfederat barski, generał lejtnant 7°
17. NENCHA Jan Kazimierz (zm. po 1711) generał major 8°
18. KRÓLIKOWSKI Leon (1815- po 1891) działacz polityczny, emigrant 8°
19. KRÓLIKOWSKI Jan Walery (1820-1886) aktor, reżyser, pedagog 8°
20. SUŁKOWSKI Aleksander Józef (1695-1762), pierwszy minister gabinetowy Saksonii 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  CHOMIŃSKI Ignacy (31 VII 1819 Zamość - 1 XII 1846 Siedlce), aktor, reżyser
  Był synem Franciszka Ch., magazyniera wojskowego i Delfiny ze Świerzawskich, bratem => Michała Ch. Od 1829 wychowywał się u ojca T.A. Chełchowskiego (który był ojczymem Ch.) w Warszawie i przygotowywał się do wstąpienia do szkoły kadetów. W 1830 uciekł z domu i przyłączył się do wojsk pol. opuszczających Warszawę; pozostawiony w Koninie, chodził tam do szkoły i terminował u lakiernika. W 1833 T.A. Chełchowski sprowadził go do Płocka i odtąd aż do 1840 Ch. wędrował z jego zespołem, początkowo wykonując w t. ojczyma rozmaite czynności pomocnicze (kontrolował bilety, przepisywał role). Debiutował 24 II 1835 w Płocku w roli Józefa („Szkoła obmowy") i odtąd występował coraz częściej, m.in. w 1836 w Lublinie, a po 1837, gdy J. Komorowski opuścił zespół przenosząc się do Warszawy, Chełchowski zaczął mu powierzać role „kochanków"; wywiązywał się z nich tak dobrze, że w 1838 był już pierwszym amantem zespołu. Od 1840 Ch. występował stale w t. krak., najpierw za dyr. Chełchowskiego, a potem H. Meciszewskiego. Tutaj także od 1841 reżyserował. Z zespołem t. krak. występował m.in. w Kaliszu (1841), Poznaniu (1842, 1845). Grał nadal przede wszystkim role amantów i bohaterów w dramatach i komediach. Wysoki, zgrabny, swobodnie i zręcznie poruszający się, miał piękne rysy twarzy łatwo wyrażającej zmienne uczucia, duże oczy, głos giętki i dźwięczny; „miał wygląd wprost zjawiskowy - pisał W. Rapacki - obdarzony piękną postacią, szlachetnym obliczem, wyrazistym wzrokiem, pięknym głosem i dystynkcją, był ideałem kochanka”. Jak wspominał K. Estreicher, grał swych amantów z „ogniem, uczuciem i namiętnością przechodzącą poza granicę udania”. Może dlatego podczas gościnnych występów w Warszawie (od 13 VIII do września 1842), gdzie grał m.in. Nieznajomego („Rita Hiszpanka") i Filipa („Fałszywy wielki ton"), wytknięto mu przesadę, nienaturalność, zniewieściałość i „pieszczotliwość”. 20 i 23 IX 1844 występował gościnnie we Lwowie i podobał się szczególnie w roli Jaromira („Matka rodu Dobratyńskich"); chwalono tu jego piękną, wyraźną deklamację oraz wyrazistą mimikę, ale zganiono nadużywanie głosu. W 1845, gdy występował w Poznaniu, m.in. w roli Dymitra („Dymitr i Maria"), oceniono jego grę jako „zalotnie elegancką, modną, misternie wymuszoną - dlatego deklamacja przemagała nad zapałem natchnienia”. Recenzje warsz., lwow. i pozn. świadczą, że talent Ch. we wczesnym okresie rozwoju nie zdołał jeszcze przełamać panującej wówczas powszechnie konwencji i maniery kokietowania publiczności.
  Mimo że zasłynął jako „kochanek” sceny krak., największe sukcesy odnosił jednak (wg zgodnej opinii krytyki) w rolach charakterystycznych i komicznych, m.in. jako Carpentier („Dlaczego") czy Girard („Dawne grzechy"). Z ważniejszych ról Ch. należy wymienić również: Sieciecha („Syn marnotrawny"), Almavivę („Wesele Figara"), Bardosa („Krakowiacy i Górale"), Mashama („Szklanka wody"), Horacjusza-syna („Horacjusze"), Lionela („Dziewica Orleańska"), Karola Moora („Zbójcy"), Gennara („Lukrecja Borgia"), Ruy Blasa („Ruy Blas"), Keana („Kean"), Monaldeschiego („Monaldeschi"); w komediach Fredry: Zdzisława („Cudzoziemczyzna"), Birbanckiego („Dożywocie"), Lubomira („Pan Geldhab"), Ludmira („Pan Jowialski"), Kapelana („Damy i huzary"). W 1846 (wraz z bratem Michałem) zawarł porozumienie z dyrekcją t. warsz. w sprawie przeniesienia się na scenę warszawską. W tymże roku uczestniczył w wypadkach rewolucji krak. i został uwięziony a jako poddany ros. wydany władzom carskim i przewieziony 26 III 1846 do warsz. Cytadeli. Po ośmiomiesięcznym śledztwie został skazany na zesłanie do Stawropola i dwanaście lat przymusowej służby wojskowej na Kaukazie. Podczas transportu próbował ucieczki w okolicach Siedlec. Schwytany przez eskortę i poraniony, zmarł obłąkany w wojskowym szpitalu w Siedlcach.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.76294.1
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 318/1859 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=44158 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
  Ignacy CHOMIŃSKI
  artysta dramatyczny teatru krakowskiego; w rocznicę śmierci nab. żał. 1 XII 1859 w kapl. Pana Jezusa w kośc. archikatedralnym i metropolitalnym św. Jana w Warszawie, zapr. brat
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 3 str. 417: psb.2960.1
  n.10967 Nekrologia Minakowskiego (10967)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim