Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. STAWIARSKI Ignacy Franciszek (1776-1835), prawnik, tłumacz, publicysta 1°
2. STAWIARSKI Seweryn (1803-1884), uczestnik powstania listopadowego, emigrant 2°
3. RYX Bronisław Feliks (1837-1914) ziemianin, powstaniec 1863, publicysta 3°
4. RYX Izabella (1844-1904) zootechnik 4°
5. SKARZYŃSKI Tadeusz Szymon h. Bończa (zm. 1817) poseł na sejm grodzieński 1793 r., sędzia sądu apelacyjnego płockiego 4°
6. RYX Franciszek (1732-1799) kamerdyner Stanisława Augusta, starosta piaseczyński 4°
7. RYX Jerzy (1866-1944) ziemianin, hodowca, pisarz rolniczy 4°
8. MINIEWSKI Władysław (1793-1865) urzędnik, literat 5°
9. KROPIWNICKI Alfons Ferdynand (1803-1881) budowniczy 5°
10. KLIMKIEWICZ Antoni Stefan (1788-1867) pułkownik 5°
11. RYX Marian Józef (1853-1930) biskup sandomierski 6°
12. BARZYKOWSKI Stanisław (1792-1872) polityk, powstaniec 1830, emigrant, pamiętnikarz 6°
13. OWIDZKI Jan Felicjan (1852-1913) malarz 6°
14. OLĘDZKI Roman (1889-1970) rolnik, hodowca roślin 6°
15. OKĘCKI Mieczysław Szczęsny (1882-1952) inżynier drogowy, ekspert Ligi Narodów, wojewoda gdański, profesor 6°
16. MOŚCICKI Kajetan Kazimierz (1855-1933) inżynier komunikacji 6°
17. MIECZNIKOWSKI Ludwik Aleksander (1836- po 1882) powstaniec 1863, uczestnik Komuny Paryskiej 6°
18. MINIEWSKI Józef Karol (1841-1926) pułkownik z 1863, pamiętnikarz 6°
19. SUSKI Michał (zm. 1755), sekretarz królewski, poseł na sejmy 6°
20. JAKUBOWICZ Paschalis (zm. 1816/17) kupiec 6°

Uwagi

• Dossier Legii Honorowej: François Stawiarski *1805/03/27
  Polski Słownik Biograficzny t. 42 str. 606: psb.31818.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 42 str. 609: psb.31819.5
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 205): Stawiarski Franciszek [Paweł], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Adm., wpis 2 X 1821
  W 1825 uzyskał stopień mgra prawa i admin. W powstaniu listopadowym brał udział jako dowódca kompanii Gwardii Honorowej, a potem adiutant gen. Giełguda. Granicę pruską przeszedł z Korpusem Rybińskiego w stopniu kapitana. Był odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Na emigracji w Anglii przebywał od listopada 1833. Był członkiem Tow. Wzajemnego Oświecania się. Od rządu angielskiego otrzymał zasiłek (jako porucznik, a nie kapitan) od 10 VI 1834 do 26 VII 1855. W 1834 odegrał wybitną rolę przy lądowaniu 212 żołnierzy polskich, b. więźniów fortec pruskich, którzy jechali na pruskim żaglowcu „Mariannę” do Ameryki, ale wbrew planom – wskutek przeciwnego wiatru – zawinęli do portu Portsmouth. S. dowiedziawszy się o tym udał się 10 I 1834 do Portsmouth, gdzie namówił żołnierzy, by zrezygnowali z Ameryki i starali się o azyl polityczny we Francji lub w Anglii. W Londynie zabiegał o pomoc w tej sprawie u lorda Dudley Stuarta, przyjaciela Polski. Kapitanowi „Mariannę” uniemożliwił wyruszenie z Portsmouth w dalszą drogę i rozwinął szeroką kampanię na rzecz pomocy materialnej żołnierzom i zapewnienia im pracy, przeciwstawiając się akcji obozu Czartoryskiego w jego rekrutacji polskich żołnierzy do Legii Cudzoziemskiej w Algierze. 14 II 1834 żołnierze zeszli na ląd w Portsmouth i zostali umieszczeni w koszarach. S. nadal czuwał nad ich sprawą, zarówno w Anglii, jak i wśród emigracji polskiej we Francji. Wśród Anglików kolportował pisma polskie w języku angielskim, „The Polish Exile”, „Polonia”, „The Polish Record”, „Manifesto of the Polish Nation to Europe”. Spowodował wydanie przez adwokata Griffina z Portsmouth broszury The case of the Poles now at Portsmouth. Nazywano go „tłumaczem potrzeb żołnierzy” w Londynie. Był faktycznym komendantem Zakładu. Po uzyskaniu pierwszej pomocy od rządu angielskiego został 25 VIII 1834 wybrany członkiem Komisji Emigracji Polskiej w Portsmouth. W październiku 1834 zorganizował w koszarach szkołę dla żołnierzy i został wybrany jej kierownikiem. Uczył tam geografii i historii powszechnej. Od 27 XI 1834 do 1855 mieszkał w koszarach. Jednakże na początku 1835 na skutek akcji b. kolegów uniwersyteckich, członków radykalnej Gminy Londyńskiej, Seweryna Dziewickiego i Rocha Rupniewskiego, został poważnie zachwiany jego wpływ na mieszkańców Zakładu, albowiem był przeciwnikiem ścisłego związku z Gminą Londyńską. 23 III 1835 na posiedzeniu Ogółu Emigracji Polskiej w Portsmouth oskarżono go o 8 przestępstw, z których najważniejsze było sprzeciwianie się „woli Ogółu połączenia się z Gminą Londyńską” oraz „bunt przeciw wszechwładnej woli Ogółu”. Ogół postanowił „podać go do wykreślenia z całej emigracji. Mieszkając nadal w koszarach, S. pracował jako mierniczy, a potem inżynier. Pod koniec lat trzydziestych został wciągnięty, prawdopodobnie przez Anastazego Dunina, do spisku bonapartystów i zwerbował w 1840 kilku emigrantów polskich do wyprawy Ludwika Napoleona na Boulogne. Sam – według swego oświadczenia – spóźnił się na statek i nie wziął w tej nieudanej wyprawie udziału. Pozostawał w bliskim kontakcie z ostatnim wodzem naczelnym powstania, gen. Rybińskim, który mianował go w 1848 majorem. W 1850 prosił władze o przyznanie mu poddaństwa brytyjskiego, które uzyskał 22 X tego roku. Podanie jego poparli czterej obywatele Portsmouth; dwaj prawnicy, lekarz i mierniczy drzewa. W końcu lipca 1855 wyjechał na stałe do Francji. Napoleon III wynagrodził go za udział w organizowaniu wyprawy boulońskiej krzyżem Legii Honorowej i roczną pensją 1200 franków. Gen. Rybiński mianował go swym szefem sztabu, a w 1866 pułkownikiem. Dobrze sytuowany finansowo, wspomagał biednych emigrantów zarówno w Anglii, jak i we Francji. Był jednym z założycieli w 1861 Komisji Potrzeb Emigracyjnych, a w latach następnych wiceprezesem Instytucji „Czci i Chleba”. Zmarł w Paryżu. Pozostawił w rękopisie „Dziennik emigracji polskiej w Portsmouth”, „Pamiętnik wylądowania i ustalenia bytu 212 Polaków w Portsmouth” oraz przygotowane do druku „Szczątki wojska polskiego w Anglii”. W Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu znajdują się jego papiery osobiste.
  n.303968a Nekrologia Minakowskiego (303968)
  sw.104675 Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1-3, Warszawa 1932-1935

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim