Ignacy Abramowicz h. Jastrzębiec (odm.) (ID: 1.19.45)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ABRAMOWICZ Mikołaj (1788-1835) marszałek szlachty, sędzia, szambelan 2°
2. SULISTROWSKI Kazimierz (1778-1818), wileński marszałek gubernialny 3°
3. ŚNIADECKA Antonina (ok. 1805-1853), ziemianka, filantropka 3°
4. ABRAMOWICZOWA Emilia Katarzyna (1768?-1850?) przyjaciółka ks. Józefa 3°
5. SKIRMUNT Aleksander (1798-1870) pionier przemysłu w Pińszczyźnie 4°
6. PLATER Filip Nereusz (1784-1838) wizytator, wice gubernator 4°
7. ŚNIADECKI Józef (1799-1859), marszałek szlachty powiatu oszmiańskiego 4°
8. SULISTROWSKI Alojzy (ok. 1739-1795), członek władz powstania kościuszkowskiego 4°
9. CICHOCKI Michał Mikołaj (1770-1828) generał brygady 4°
10. ŚNIADECKI Józef (1838-1892), dyrektor teatru 4°
11. PLATER Józef Antoni (1750-1832) starosta, prezes izby sądowej 4°
12. ABRAMOWICZ Andrzej (zm. 1763) kasztelan brześciański 4°
13. SKIRMUNTOWA Helena (1827-1874) malarka amatorka, rzeźbiarka 5°
14. RADZISZEWSKI Stanisław (1788-1844) oficer napoleoński, powstaniec 1830, emigrant 5°
15. SKIRMUNTÓWNA Konstancja (1851-1934) popularyzatorka historii, publicystka 5°
16. SZWYKOWSKI Kazimierz (1814-1899), lekarz, powstaniec listopadowy 5°
17. ŚNIADECKI Jędrzej (1768-1838), lekarz, chemik, profesor Uniwersytetu Wileńskiego 5°
18. SKIRMUNT Roman (1868-1939) ziemianin, poseł do rosyjskiej Dumy Państwowej i Rady Państwa, senator RP 5°
19. SKIRMUNT Konstanty (1866-1949) poseł RP w Rzymie, minister spraw zagranicznych, poseł i ambasador RP w Londynie 5°
20. SKIRMUNT Henryk (1868-1939) poeta, kompozytor 5°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ABRAMOWICZ Ignacy (1793 na Wileńszczyźnie - 4 VI 1867 Warszawa), prezes WTR
  Był synem starosty hubskiego i citowiańskiego Joachima A. (herbu Jastrzębiec) i jego żony (z domu Sierakowskiej), mężem => Zofii Miąszczyńskiej (ślub w 1862). W 1809-15 służył w wojsku pol.; zdobył wiele odznaczeń i awansował do stopnia podpułkownika. Ok. 1815 ożenił się z Francuzką, baronówną Matyldą de Mayllan, 1° v. de Castellas. W 1827 wstąpił do armii rosyjskiej. Faworyzowany przez namiestnika I. Paskiewicza został w 1835 podpułkownikiem z nominacją na dowódcę warszawskiego dywizjonu żandarmerii i awansował kolejno aż do stopnia gen. policmajstra, ponadto w 1839 objął zarząd nad pałacami cesarskimi, a w 1851 nad Księstwem Łowickim. Od 21 VIII 1842 zajmował stanowisko prezesa Dyrekcji Teatrów Warszawskich. W 1861, pod wpływem demonstracji młodzieży na Placu Teatralnym, podał się do dymisji i otrzymał ją 17 I 1862. Ten, według określenia H. Mościckiego, ,typowy okaz renegata epoki paskiewiczowskiej” położył jednak duże zasługi dla rozwoju t. warszawskiego. Wg M. Rulikowskiego ,miał ambicje postawienia teatru na wysokim poziomie nie tylko materialnym, ale i artystycznym. Umiał ściągnąć do Warszawy nowe siły i trafnie je oceniał”. Za jego prezesury przybyli do WTR: J. Rychter, M. Chomiński, J. Królikowski, W. Bakałowiczowa i S. Palińska. Wysyłał współpracowników (J.T.S. Jasińskiego i R. Turczynowicza) za granicę, w celu zorientowania się w aktualnym życiu teatr. Francji i Włoch. W celu rozszerzenia repertuaru ogłosił odezwę do autorów dram. z prośbą o nadsyłanie utworów oryginalnych i przekładów. Za jego czasów wystawiano sztuki A. Fredry, W. Syrokomli, J. Chęcińskiego, W. Szymanowskiego, A. Małeckiego. Uregulował po raz pierwszy w Polsce problem honorariów autorskich, ustalając normy ryczałtowe. Powiększył bardzo zasoby magazynów teatr., a opera i balet, który doszedł wtedy do szczytu rozwoju, wyróżniały się wielką wystawnością. 1 I 1852 gmach T. Wielkiego przejęty został na własność przez rząd ros. i wskutek tego teatry warsz. przekształciły się ostatecznie w instytucję rządową.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.73599.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78905.2
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 1.19.45 - t. I s. 19 (i uzup. w t. I i Uzupełnień): Abramowiczowie v. Abrahamowiczowie h. Jastrzębiec odm.
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.407.1.3 - de Castellaz h. Castel
  Polski Słownik Biograficzny t. 1 str. 12: psb.30.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: ABRAMOWICZ Ignacy - Wszedł 1809 do 13 p. huzarów Księstwa Warszawskiego, 25.3.11 ppor., 14.9.12 mjr 21 pul., 23.9.12 ppłk, odbył kampanie 1809, 1812-13, otrzymał 10.8.13 Legię Honorową, 5.11.13 krzyż oficerski Legii nr 39219, a 10.8.13 krzyż złoty. Przebywał 1814-15 we Francji, 16.12.15 dymisja. Prowadził hulaszcze życie w Wilnie, 1820 założyciel i członek loży „Szkoła Sokratesa”. Zrujnowany, wstąpił 4.12.27 jako zwykły chorąży do armii ros. Uczestnik wojny tureckiej 1828-29, por., następnie rotmistrz, 15.12.29 adiutant Paskiewicza, 1830 skierowany do lejb-gwardii pułku ułanów stacjonującego w Warszawie. W armii Królestwa Polskiego kpt. 1 klasy w baterii pozycyjnej art. kon. gw., adiutant połowy gen. Hauke, 1830 otrzymał znak honorowy za 15-letnią nieskazitelną służbę oficerską. W Noc Listopadową aresztowany przez sprzysiężonych, 18.3.31 wykreślony z kontroli. Pozostał w Warszawie, stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi. Faworyt Paskiewicza, 6.33 otrzymał od Komisji Przeznaczenia i Wsparcia 3-letni zasiłek, 4.9.35 ppłk, dow. warszawskiego dywizjonu żandarmów, 20.7.39 objął zarząd pałaców cesarskich w Warszawie, czyli Łazienek i Belwederu, 21.8.42 prezes dyrekcji teatrów warszawskich, 1.1.44 gen. major, 12.3.44 ober-policmajster Warszawy, 28.8.51 zarządca księstwa Łowickiego, 6.12.53 gen. lejtnant, 27.3.54 generał-policmajster. 1859 zwolniony przez Gorczakowa z zarządu księstwa Łowickiego, 17.1.62 podał się do dymisji. Typowy renegat epoki paskiewiczowskiej. Zm. 4.6.67 w Warszawie, pochowany w Wilnie. Ożeniony był z Matyldą de Mayllan primo voto de Castellas, dzieci nie miał.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1836–1848:
  Dowódca Warszawskiego Dywizjonu Żandarmów, następnie powołany na warszawskiego oberpolicmajstra
  Ponadto administrował pałacami cesarskimi: Łazienkami i Belwederem
  1843–1848: P. o. dyrektora Dyrekcji Teatrów
  Członek Rady Głównej Opiekuńczej
  Generał major Ordery: SA 2, SS 1, SW 3 i 4 z kok., O. C. 3.
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 5.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1850–1862:
  1850–1851: P. o. prezesa Dyrekcji Teatrów
  1852–1861: Prezes Dyrekcji Teatrów
  1850–1862: Członek Rady Głównej Opiekuńczej
  1852–1859: Administrator Księstwa Łowickiego
  Generał lejtnant, ober-policmajster warszawski Ordery: SW 2 z miecz., 3 i 4 z kok., SA 1 z kor. i miecz., SS 1, S. Jer. 4, Ś. Grzeg. Wiel. krzyż, Kor. Żel. 1, Kor. Dęb. Wielki Krzyż, O. Czer. 2 z gw., VM 4, za 25 lat nieskazitelnej służby (1850).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 6.
  n.14433 Nekrologia Minakowskiej (14433)
  n.8897b Nekrologia Minakowskiej (8897)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim