W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- BORAKOWSKI Dominik Marceli (zm. 1831) sędzia 2°
- KUCZALSKA-REINSCHMIT Paulina (1859-1921) publicystka, działaczka ruchu kobiecego 4°
- STARZYŃSKI Eustachy h. Doliwa (1810-1892), uczestnik powstania listopadowego, emigrant we Francji 4°
- STYFI Jan (1841-1921), drzeworytnik 4°
- RACIBOROWSKI Pius (1767- po 1822) szambelan królewski, członek Centralizacji Lwowskiej 5°
- RYCHTER Ignacy Lojola (1804-1844) pedagog, bibliotekarz, historyk 5°
- ROGOZIŃSKI Wojciech (1786-1879) prezes Prokuratorii Generalnej, senator 5°
- BORAKOWSKI Jan Kanty (1781-1867) prawnik 5°
- STARZYŃSKI Paweł h. Doliwa (zm. 1780), sekretarz hetmana Józefa Potockiego, generał-lejtnant wojsk koronnych 5°
- SZYMANOWSKI Jan (zm. miedzy 1790 a 1796), szambelan, poseł na Sejm Czteroletni 5°
- STYFI Józef (1854-1929), drukarz, wydawca, przedsiębiorca w Przemyślu 6°
- STROYNOWSKI Władysław Piotr (1831 lub 1833-1895) agent Komitetu Miejskiego w r. 1861, dowódca oddziału w powstaniu styczniowym 6°
- ROGOSZ Józef Atanazy (1844-1896) powieściopisarz, poeta, publicysta 6°
- KOZIOROWSKI Franciszek Edward (1833-1898) profesor weterynarii 6°
- SZEPIETOWSKI Józef (1764-1827) poseł na sejmy 6°
- ROGOZIŃSKI Jan Tadeusz (1825-1883) prezes Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego 6°
- NOSKOWSKI Jan (1832-1881) właściciel drukarni, redaktor, wydawca 6°
- SKARZYŃSKI Tadeusz Szymon h. Bończa (zm. 1817) poseł na sejm grodzieński 1793 r., sędzia sądu apelacyjnego płockiego 6°
- BIAŁKOWSKI Antoni (1788-1852) pułkownik 6°
- SUSKI Michał (zm. 1755), sekretarz królewski, poseł na sejmy 6°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 10.4.147 - t. X s. 3: Kęszyccy h. Nałęcz z Kęszyc, w powiecie kaliskim
Adam Boniecki, Herbarz polski - 16.330.658 - t. XVI s. 252: Magnuszowscy v. Magnuszewscy h. Powała (Ogończyk) z Magnuszowa, w powiecie wareckim
Adam Boniecki, Herbarz polski - 16.330.661 - t. XVI s. 252: Magnuszowscy v. Magnuszewscy h. Powała (Ogończyk) z Magnuszowa, w powiecie wareckim
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 84/1845 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=35010 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Dominik MAGNUSZEWSKI odznaczył się świetnie jako poeta i powieściopisarz; zm. 27 II 1845 w Galicji na Nadpruciu
Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 142: psb.16501.1
Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 135): Magnuszewski Dominik, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 15 IX 1827 Syn Jacka, dziedzica dóbr Ustanów w pow. warsz., i Marianny Borakowskiej. Wychowywał się u dziadka Dominika Borakowskiego, sędziego Sądu Najwyższej Instancji. Poeta, dramaturg, przyjaciel Fryderyka Chopina, Zygmunta Krasińskiego i Konstantego Gaszyńskiego oraz szwagier Kazimierza Władysława Wójcickiego. Debiutował literacko jeszcze w latach studenckich, wystawiając na scenach warszawskich dwie swoje komedie. W listopadzie 1828 został skazany za udział w zmowie studenckiej na cichą relegację. Po wybuchu powstania 1830 napisał wiersz Dzień 29 listopada, ogłoszony w „Bardzie Oswobodzonej Polski”, 1830, nr 7. Brał czynny udział w powstaniu listopadowym jako pporucznik w Gwardii Honorowej, pporucznik w Gwardii Grenadierów, potem adiunkt komisarza wojny. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Po upadku powstania udał się z korpusem Rybińskiego do Prus. W 1832 przybył z Elbląga do Galicji i osiadł w Załuczu nad Prutem w majątku u swojej ciotki, a w 1833 przeniósł się do Lwowa, poświęcając się całkowicie pracy literackiej. Pozostawał w przyjaznych stosunkach z Augustem Bielowskim i braćmi Aleksandrem i Józefem Borkowskimi. Ogłaszał w wydawanej przez Bielowskiego „Ziewonii” Schadzkę artystów, wierszyki w „Dzienniku Mód”, a w „Pracach Literakich” Aleksandra Borkowskiego powieść historyczną Zemsta panny Urszuli. Pod wpływem Kazimierza Władysława Wójcickiego postanowił stworzyć polski dramat historyczny. Autor m. in. komedii Stary kawaler, Zdzisław, czyli o płochości, dramatów Hieronim Radziejowski, Władysław Biały oraz trylogii Niewiasta polska w trzech wiekach, a także powieści Małgorzata z Zębocina i Posiedzenie Bacciarellego malarza. Przetłumaczył też w 1830 wspólnie z Gaszyńskim Hernani V. Hugo. Po pewnym czasie wrócił do Załucza i ożenił się z Karoliną Kęszycką. Zmarł na gruźlicę w Gwoźdźcu na Pokuciu. N. Korbut podaje, że zmarł w Chociatówce pod Kołomyją. Powieściopisarz galicyjski Józef Dzierzkowski napisał dla uczczenia jego pamięci Powieść o życiu poety. W 1877 wyszedł pierwszy z planowanych czterech tomów wydania pośmiertnego jego dzieł, zawierający Poezje liryczne.
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MAGNUSZE WSKI Dominik - Ukończył Liceum Warszawskie, od 15.9.27 student Wydziału Prawa i Administracji UW, 1828 skazany za udział w spisku studenckim na cichą relegację z uczelni. W powstaniu wstąpił do p. gren., 22.3.31 ppor., potem adiunkt komisarzy woj., Ostrołęka, Warszawa, autor wierszy powstańczych, m. in. „Dzień 29 listopada”, otrzymał krzyż srebrny, 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus, internowany przez Prusaków w Elblągu. Po upadku powstania schronił się w Galicji w Załuczu nad Prutem, przebywał w pow. kołomyjskim i od 1833 we Lwowie. Napisał wtedy liczne wiersze i kilka sztuk teatralnych. Ożeniony był z Karoliną Kęszycką (zm. 4.12.44). Chory na gruźlicę, załamany po stracie żony, zm. 27.2.45 w Gwoźdźcu u ks. Romana Puzyny i tam został pochowany. Józef Dzierzkowski poświęcił mu „Powieść o życiu poety”.
n.162 Nekrologia Minakowskiej (162)
sw.178161 Informacja p. Aleksandry Piętak (z 8.6.2011)
|
|