Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ILNICKA Maria (1825/27-1897) poetka, publicystka 1°
2. MAYKOWSKI Jan (1828-1906) członek Rządu Narodowego z 1863 3°
3. MAYKOWSKI Stanisław (1880-1961) pedagog, poeta, dziennikarz 4°
4. MAYKOWSKA Maria (1892-1967) filolog klasyczny 5°
5. CIESZKOWSKI Hipolit (1835-1907) działacz na polu kolejnictwa 6°
6. MATUSZEWSKI Tadeusz (1895-1945) mikrobiolog 6°
7. MATUSZEWSKI Ignacy Erazm (1858-1919) krytyk literacki 7°
8. MOSTOWSKI Andrzej Stanisław (1913-1975) matematyk, profesor UW, członek PAN 7°
9. KAROLI Władysław (1869-1913) poeta, publicysta 7°
10. GŁUSZYŃSKI Paweł (1783-1845) dyrektor Banku Polskiego 7°
11. MATUSZEWSKI Ignacy Hugo (1891-1946) pułkownik, publicysta, polityk emigracyjny 8°
12. BRÜHL Robert (1842-1888) inżynier agronom 9°
13. REJMENT-GOCHOWSKA Irena (1911-1979) botanik, briolog, profesor UW 9°
14. MERZBACH Zygmunt (1800/01-1852) księgarz, nakładca, poeta, tłumacz 9°
15. KUSZELEWSKA Stanisława (1894-1966) działaczka konspiracyjna, tłumaczka, pisarka 9°
16. SZCZERBIŃSKA z Konopackich Halina (1900-1989) lekkoatletka, mistrzyni olimpijska 9°
17. REMBIELIŃSKI Jan (1897-1948) publicysta, działacz polityczny 10°
18. KRAMSZTYK Izaak (1814/16?-1889) rabin warszawski 10°
19. RAYSKI Ludomił Antoni (1892-1977) generał brygady, pilot, inżynier 10°
20. MERZBACH Henryk (1836-1903) księgarz, poeta, publicysta 10°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 16.362.49 - t. XVI s. 275: Majkowscy v. Maykowscy h. Lubicz z Majków Tykiewek, w ziemi rożańskiej
  Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 155: psb.9165.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 156: psb.9166.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 76): Ilnicki Tomasz, Wydział Prawa i Administracji
  Syn szlachcica. Po studiach prawniczych na Uniw. Warsz. poświęcił się karierze urzędniczej w Banku Polskim, awansując ostatecznie do stanowiska starszego adiunkta w Wydziale Prawnym Sekcji Interesów Bankowych. W 1853 ożenił się ze znaną pisarką i poetką Marią Majkowską, dzięki czemu jego mieszkanie przy „Rybim Targu” za Żelazną Bramą w Warszawie stało się salonem literackim. Sam Unicki jednak, który prowadził bardzo regularny tryb życia i poza szachami nie miał żadnych namiętności, nie brał w nim udziału. Do Organizacji Narodowej przed wybuchem powstania styczniowego wciągnął go bieg wydarzeń i atmosfera domowa, szwagier bowiem, Jan Majkowski, był członkiem Komitetu Centralnego Narodowego i autorem Manifestu Powstańczego z 22 stycznia, a żona brała udział w kobiecej organizacji „piątek”. W sądach politycznych zbliżony do białych, nie przejawiał początkowo aktywności do chwili objęcia rządu przez Karola Majewskiego. Powierzono mu wówczas odpowiedzialne stanowisko skarbnika Kasy Głównej Narodowej, II. długo się wahał, ale ostatecznie uległ namowom i z wielką gorliwością przystąpił do wykonywania obowiązków. W połowie lipca 1863 wszedł do Wydziału Skarbu Rządu Narodowego jako referent, potem kasjer. Kasa Główna mieściła się w tym czasie w jego mieszkaniu. Tu także odbywały się posiedzenia Wydziału Skarbu. Jesienią 1863 ponownie utracił wiarę w sens powstania i po dłuższych naleganiach przekazał funkcję i pieniądze Arturowi Goldmanowi, sekretarzowi Wydziału Skarbu. Jeszcze w 1864 w okresie masowych aresztowań udzielał schronienia poszukiwanemu przez policję Józefowi Kajetanowi Janowskiemu, sekretarzowi Rządu Narodowego. Aresztowany 6 IV 1864, torturowany, przyznał się do powstańczej działalności, ale nikogo nie wydał. W wiernopoddańczym zeznaniu, akcentującym całkowitą lojalność, tłumaczył swój udział w Organizacji Narodowej słabością charakteru i presją władz powstańczych. Pomimo to znalazł się w 15-osobowym gronie skazanych wraz z Trauguttem na śmierć przez powieszenie. 30 VII 1864 namiestnik złagodził wyrok do 15 lat ciężkich robót w kopalniach syberyjskich przy jednoczesnym pozbawieniu go wszystkich praw stanu. 11 VIII został wywieziony na roboty w Żupach Solnych w Usoliu. W 1866 po uwolnieniu zamieszkał na „kwaterze”. Zginął w Usoliu zamordowany w celach rabunkowych.
  n.31559a Nekrologia Minakowskiej (31559)
  n.79290 Nekrologia Minakowskiej (79290)
  sw.156676 Akt małżeństwa: Warszawa św. Krzyż (obecn. m. Warszawa), 22/1853 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0158d&sy=1853&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim