W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- HULEWICZ Jerzy (1886-1941) malarz, pisarz 2°
- KACZKOWSKI Teodor (1807-1876) kupiec 2°
- KARPIŃSKI Stanisław (1870-1943) bankowiec, minister skarbu 2°
- PRZYPKOWSKI Tadeusz Konrad (1905-1977) historyk sztuki i nauki, gnomonik, grafik, fotografik 2°
- SEMERAU-SIEMIANOWSKI Zbigniew (1915-1990) profesor medycyny 3°
- SEMERAU-SIEMIANOWSKI Mściwój Maria (1885-1953) profesor medycyny 3°
- PRZYPKOWSKI Feliks Antoni (1872-1951) lekarz, astronom amator, kolekcjoner 3°
- GRABOWSKA Konstancja (1810-1889) artystka operowa 4°
- SEMERAU-SIEMIANOWSKI Władysław Wojciech (1849-1937) lekarz, numizmatyk 4°
- KARPIŃSKI Antoni (1855-1941) adwokat 4°
- GORGOLEWSKI Zygmunt (1845-1903) architekt, budowniczy 4°
- HULEWICZ Walerian (1818-1891) ziemianin, działacz ekonomiczny 4°
- BUSZCZYŃSKI Konstanty Wiktor (1856-1921) przemysłowiec 4°
- BUSZCZYŃSKI Stefan (1821-1892) ziemianin, pisarz, publicysta 5°
- PŁUŻAŃSKI Stanisław Roman (1879-1951) inżynier mechanik, profesor 5°
- SZYDELSKI Stanisław (1892-1942), popularyzator techniki motoryzacyjnej 5°
- SUCHORZEWSKI Jan (ok. 1754-1804 lub 1809), poseł na Sejm Czteroletni, targowiczanin 6°
- ROSE Edward Stefan (1893-1969) ekonomista, działacz i publicysta gospodarczy 6°
- PŁUŻAŃSKI Stefan (1906-1970) malarz, grafik 6°
- SOBESKI Michał (1877-1939) estetyk, filozof, historyk sztuki, profesor Uniw. Pozn. 6°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: HULEWICZ Witold (26 XI 1895 Kościanki pow. Września - 12 VI 1941 Palmiry k. Warszawy), kierownik literackiBył synem Leona H., ziemianina, i Heleny z Kaczkowskich. Znany poeta i tłumacz, zajmował się także dziennikarstwem. W 1925-34 pracował w rozgłośni wil. Polskiego Radia, a od 1934 do 1939 był kierownikiem lit. Polskiego Radia w Warszawie. Przyczynił się do przeniesienia zespołu Reduty do Wilna i w sez. 1925/26 był jej kierownikiem literackim. Brał udział w pracach nad przygotowaniem sztuk, zajmował się redagowaniem programów. Jako sekretarz, a potem prezes, wil. oddziału Związku Literatów organizował Środy Literackie, na których czasem dawano przedstawienia w wykonaniu aktorów t. wil. (m.in. „Czarna dama z sonetów"). Rozstrzelany przez hitlerowców.
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40840.1
Adam Boniecki, Herbarz polski - 7.965.1126 - t. VII s. 393: Hulewiczowie h. Nowinapodług Niesieckiego, a
eKartoteka miasta Poznania - epoznan.348555
K. Jasiewicz, Lista strat ziemiaństwa polskiego 1939-1956, Warszawa 1995
Osoba Hulewicz Witold (1895 -1941) Urodzenie: 26.11.1895 w Kościankach Stan: Poeta, publicysta i wydawca, od połowy lat dwudziestych dyrektor programowy rozgłośni PR w Wilnie. Wykształcenie: Uczęszczał do szkół średnich w Trzemesznie i Śremie, studiował polonistykę i muzykologię na Uniwersytecie Poznańskim. Dział. społeczna: Założyciel w 1921 (z bratem Jerzym) Związku Zawodowego Literatów Polskich w Poznaniu, a potem w Wilnie, prezes Rady Wileńskich Zrzeszeń Artystycznych. W okresie międzywojennym aktywny w stowarzyszeniach kulturalno-społecznych. Jeden z założycieli Spółki Wydawniczej „Ostoja”, współwydawca dwutygodnika „Zdrój”, współpracował także z „Wiedzą Techniczną”, „Dziennikiem Poznańskim”, „Tęczą” i „Rzeczpospolitą”. W 1937 otrzymał nagrodę literacką m. Wilna im. Filomatów. W Wilnie redagował „Tygodnik Wileński”. Wojsko: W czasie okupacji prawdopodobnie związany z Komendą Główną KOP, jeden z organizatorów prasy podziemnej, współzałożyciel pierwszego pisma konspiracyjnego „Polska Żyje”. Rodzina: Był żonaty 1°v. z Anną z Karpińskich i miał z nią córkę Agnieszkę oraz 2°v. ze Stefanią z Ossowskich. Brat Jerzy (4.7.1886-1.7.1941), malarz i pisarz, po śmierci ojca właściciel maj. Kościanki, w czasie okupacji współpracownik Witolda w wydawaniu podziemnej prasy, zm. w Warszawie na atak serca dwa tygodnie po straceniu Witolda. Jego obrazy i rękopisy uległy zniszczeniu w czasie Powstania Warszawskiego. Brat Bohdan Józef Florian (20.6.1888-31.7.1968), płk dypl. WP, attachć wojskowy w Madrycie i Waszyngtonie, następnie dowódca 64 pp w Grudziądzu, komendant Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Maz., szef biura personalnego w Min. Spraw Wojskowych, dowódca Obozu Warownego Grodno, we wrześniu utworzył dywizję rezerwową Grodno, później przebywał w niemieckich oflagach. Majątek: Kościanki, pow. Września, woj. poznańskie - syn właściciela. Zgon: Aresztowany przez Niemców 31.8.1940 (podawana jest także data 28.9.1940). Więziony najpierw w Modlinie, następnie na Pawiaku. Rozstrzelany 12.6.1941 w Palmirach.
Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 96: psb.9063.1
Polski Słownik Biograficzny t. 29 str. 232: psb.24731.5
Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I060335
Baza genealogiczna Pawła Ulężałki vel Gruszczyńskiego - gr.11071
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1562
sw.46765 Informacja p. Daniela Kamińskiego (z 14.12.2007)
sw.52265 Informacja p. Dominika Górskiego (z 12.2.2008)
źródła:
- urodzenie: epoznan.348555 - ślub 1: Akt małżeństwa: Warszawa św. Krzyż (obecn. m. Warszawa), rok 1920, nr aktu 508 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0158d&sy=1920b&kt=1 [podgląd]
|
|