Wojciech Jastrzębowski z Jastrzębowa h. Pobóg (ID: 8.565.23)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. JASTRZĘBOWSKI Wojciech Tadeusz (1884-1963) profesor architektury, plastyk 2°
2. JASTRZĘBOWSKI Szczęsny (1861-1928) etnograf, archeolog amator 2°
3. HERBACZEWSKI Józef Albin (1876-1944) literat, tłumacz 3°
4. JASTRZĘBOWSKI Mieczysław (1890-1943) działacz gospodarczy, ekonomista 3°
5. STAWECKI Edward Michał Zachariasz (1829-1866), powstaniec, wydawca 3°
6. GRYGOWICZ Karol Konstanty (1782-1855) lekarz 4°
7. KENAR Antoni (1906-1959) rzeźbiarz 4°
8. SIGMUND Marian (1902-1993) profesor architektury 4°
9. SUZIN Leon (1901-1976), architekt, akwarelista 4°
10. HERBACZEWSKI Bolesław Szczęsny (1875-1943) literat, działacz polityczny 5°
11. MUCHARSKI Arkadiusz (1853-1899) rysownik-karykaturzysta 5°
12. SCHUCH Stanisław Grzegorz (1892-1982) hipolog 5°
13. SCHUCHOWA Stefania Jadwiga (1890-1972) pisarka, pedagog 5°
14. SUZIN August (1899-1932), śpiewak operowy 6°
15. SUZIN Adam Ewaryst (1898-1982), muzyk, kompozytor, pedagog 6°
16. RYBICKA Ewa Elżbieta (1909-1943) psycholog, wykładowca tajnego Uniwersytetu, uczestnik akcji pomocy Żydom 6°
17. NOWACZYŃSKI Adolf Antoni (1876-1944) poeta, satyryk, eseista, dramatopisarz 6°
18. MICIŃSKI Bolesław (1911-1943) poeta, krytyk literacki, filozof 6°
19. GORYŃSKI Ludwik (1907-1943) psycholog 7°
20. ŚWIĘTORZECKI Stefan Rodryg (1823-1909) urzędnik, powstaniec styczniowy, zesłaniec 7°

Uwagi

• Bolesław Orłowski (red.), Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę. Słownik... (tom 2, str. 115): JASTRZĘBOWSKI Wojciech Bogumił (1799-1882), botanik, filozof przyrody, leśnik, pionier ergonomii
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 8.565.23 - t. VIII s. 313: Jastrzębowscy v. Jastrzembowscy h. Pobóg z Jastrzębowa, w powiecie gnieźnieńskim
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 8.565.26 - t. VIII s. 313: Jastrzębowscy v. Jastrzembowscy h. Pobóg z Jastrzębowa, w powiecie gnieźnieńskim
  Epitafium na cm. Powązkowskim:

  Ś.P.
  WOJCIECHOWI
  JASTRZĘBOWSKIEMU
  B. PROFESOROWI INSTYTUTU
  AGRONOMICZNO - LEŚNEGO
  W MARYMONCIE
  WDZIĘCZNI UCZNIOWIE
  UR..WE WSI GIERWATY 19 KWIET. 1799
  ZM. W WARSZAWIE 30 GRUDNIA 1882
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 11 str. 73: psb.10072.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 42 str. 605: psb.31817.8
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 428): Jastrzębowski Wojciech [Bogumił], Wydział Filozoficzny, sekcja Filozof., Sztuki Piękne, Bud. Wodne, wpis 1820, 30 IX 1822
  Przyrodnik. Ur. w ubogiej rodzinie szlacheckiej, syn Mateusza i Marianny z Leśnikowskich. Szkołę parafialną ukończył w Janowie (woj. płockie), następnie uczęszczał do szkoły wojew. w Płocku, a świadectwo dojrzałości uzyskał w Liceum Warsz. 13 XII 1820 zapisał się na Uniwersytet Warszawski na oddział budownictwa i miernictwa („Aplikant na elewa bud. wodnego”). 30 IX 1822 przeniósł się na Wydział Filozoficzny, oddział historii naturalnej. 11 VII 1825 uzyskał stopień mgra filozofii. Od 1823, interesując się przede wszystkim botaniką, zbierał w licznych wycieczkach po kraju rośliny do Ogrodu Botanicznego Uniw. Warsz. i materiały do zielnika, znajdując wiele nieznanych roślin, które opisywał. W tymże roku, dzięki wynikom prac naukowych, został preparatorem pod kierunkiem prof. Skrodzkiego przy gab. fizycznym. W 1827 wynalazł przyrząd do wykreślania kompasu, zwany „kompasem Jastrzębowskiego”, który przedstawił na posiedzeniu Wydz. Umiejętności Tow. Król. Przyjaciół Nauk jako „kompas polski, czyli gno-mograf”. Wykreślone przy pomocy tego przyrządu zegary słoneczne znajdują się na Bielanach i w Łazienkach, a jedyny egzemplarz w Muzeum Przypkowskich w Kielcach. Opracował również obserwacje meteorologiczne z lat 1779-1828, dokonane przez J. F. Bystrzyckiego, K. Kortunia i A. Magiera w Warszawie. W 1828 otrzymał nominację na adiunkta historii naturalnej na Uniwersytecie, a w 1829 został powołany na członka Tow. Przyjaciół Nauk. Uczestnik powstania listopadowego, służył jako szeregowiec w Artylerii Gwardii Narodowej. Przemawiał na pl. Saskim do oddziałów wyruszających na front. W 1831 ogłosił Wolne chwile żołnierza polskiego, czyli myśl o wiecznym przymierzu między narodami ucywilizowanymi. Publikacja, inaczej nazwana Konstytucją dla Europy na 17 stro-niczkach, podpisana „Dan w zbuntowanej Warszawie dn. [21 IV] 3 V roku naszego krwawego panowania I... za zgodność z oryginałem Wojciech Jastrzębowski, żołnierz prosty, sekretarz zgrai najszaleńszych buntowników polskich”, stanowi wyjątkowo ciekawy projekt federacji zjednoczonej Europy i jest uważana za wybiegający daleko prototyp koncepcji Ligi Narodów. Nie ma on charakteru republikańskiego, lecz proponuje monarchię konstytucyjną. Monarchowie, jeśli chcą spokojnie, z błogosławieństwem ludu panować, mają być odtąd tylko stróżami i wykonawcami praw, nie tytułować się inaczej, tylko ojcami narodów, czyli patriarchami. Głosi dalej, że „prawa europejskie stanowi Europa przez swój Kongres, złożony z pełnomocników wszystkich narodów”. „Nierówna liczba indywiduów składających narody nie będzie nadwerężała ich równości”. Każdy naród wysyłać będzie równą liczbę pełnomocników na Kongres Europy, który sejm narodowy ma wybierać, gwarantując w ten sposób suwerenność i równość narodów, gdyż patriarchii, czyli państw, miało być tyle, ile narodów. Jastrzębowski głosił równość religii: „Różnica religii nie będzie pociągała za sobą różnicy praw ... Celem zaś każdego narodu: doskonalenie człowieka, zaszczepienie miłości między narodami”. „Krzywda wyrządzona prawom jednego narodu należącego do Przymierza przez inny naród będzie uważana za krzywdę całej Europy”. Znosi wreszcie wojsko stałe, gwarantuje też wolność mówienia, pisania i drukowania, jeśli nie zagraża to przyjętym i uświęconym przez narody prawom. Po upadku powstania nie mógł dostać pracy rządowej, zajmował się więc prywatnym nauczaniem. W 1835-1838 był współredaktorem Encyklopedii obrazowej systematycznej. Dopiero w 1836 został wykładowcą zoologii, botaniki i mineralogii w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego na Marymoncie, gdzie uczył 22 lata. Wielkim rozgłosem cieszyły się urządzane przez niego z uczniami wycieczki naukowo-krajoznawcze po Polsce od Helu po Tatry. Gdy był zmuszony ustąpić z Marymontu wskutek nieporozumień z dyrekcją i dyrektorem Instytutu Sewerynem Zdzitowieckim, przeszedł do szkolnictwa średniego.
  Od 1858 był przez 2 lata nadzorcą szkoły powiatowej w Warszawie. W 1860 został przeniesiony w Łomżyńskie na stanowisko inspektora zalesienia Czerwonego Boru. W 1874 otrzymał emeryturę i wrócił do Warszawy, gdzie założył w swym prywatnym ogrodzie plantację drzew wymierających w kraju. W ostatnich latach życia nawoływał do urządzania żywopłotów wzdłuż tras kolejowych. Był członkiem Tow. Naukowego Krakowskiego, Cesarskiego Petersburskiego, Tow. Ekonomicznego Lwowskiego i Krakowskiego Tow. Gospodarczego, wreszcie w 1858 został honorowym członkiem Tow. Rolniczego. Kochany i czczony przez dawnych uczniów marymontczyków, umarł w Warszawie i został pochowany na Powązkach. Uczniowie jego umieścili tablicę pamiątkową dłuta Pruszyńskiego w kościele Św. Krzyża w Warszawie. Al. Świętochowski pisał o nim: „Zasługi Jastrzębowskiego są wyższe dla dobra ludzkości od zasług Darwina”. Publikował artykuły i rozprawy w czasopismach „Biblioteka Warszawska”, w poznańskim „Przyroda i Przemysł” oraz w „Zorzy”. Wydał wybór pism pt. Owoc siedemdziesięcioletniej pracy (t. I-III, Warszawa 1871-1872). W czasopiśmie „Przyroda i Przemysł” ogłosił w 1857 cykl artykułów pt. Rys ergonomii, czyli nauki o pracy, która go uczyniła prekursorem, aczkolwiek nie znanym na świecie, współczesnej nauki o pracy. Ogłosił ponadto następujące prace i rozprawy: Kompas polski... (Warszawa 1843), o środkach pomnożenia dotychczasowych korzyści ze źródeł słonych krajowych („Bibl. Warsz.” 1841), Mineralogia, czyli nauka o kamieniach, zastosowana do potrzeb życia praktycznego i do życia krajowego (Warszawa 1851), Stychologia, czyli nauka o początkach wszechrzeczy, zastosowana do życia czynnego i do rzeczy krajowych (Warszawa 1856).
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1860–1866:
  1860–1866: Komisarz leśny w Służbie Leśnej Wydziału Dóbr i Lasów Rządowych Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu
  Radca honorowy Ordery: SS 3, za 20 lat nieskazitelnej służby (1861).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 5608.
  n.21308 Nekrologia Minakowskiej (21308)
  n.42096o Nekrologia Minakowskiej (42096)
  n.8164a Nekrologia Minakowskiej (8164)
  sw.323383 Akt małżeństwa: Brok (obecn. woj. mazow.), 28/1861 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=6&zs=0086d&sy=1861&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim