Karol Aleksander Boromeusz Hoffman (ID: 9.104.495)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. HOFFMANOWA Klementyna (1798-1845) pedagog, pisarz 1°
2. TAŃSKI Ignacy (1761-1805), poeta, dramatopisarz 2°
3. CZENPIŃSKI Jan Baptysta (1721-1786) lekarz 3°
4. TARCZEWSKI Marek Marceli (1782-1843), prawnik 4°
5. STADNICKI Juliusz Napoleon (1806-1863) urzędnik, powstaniec listopadowy, ziemianin 4°
6. CZEMPIŃSKI Ignacy (1779-1842) prezes Towarzystwa Ubezpieczeń 4°
7. CZENPIŃSKI Paweł (1755-1793) lekarz 4°
8. GOLTZ Adam (1817-1888) działacz społeczny 5°
9. STADNICKI Antoni h. Szreniawa (ok. 1757-1832) starosta zatorski 5°
10. MORSTIN Felicjan Ludwik (1782-1865) kolekcjoner, bibliofil 5°
11. JORDAN Jan (zm. 1810) poseł na Sejm Czteroletni 5°
12. GRABOWSKI Tomasz (1787-1840) senator 5°
13. FONTANA Józef (ok. 1670- ok. 1741) architekt 5°
14. BONTEMPS Piotr Karol (1777-1840) wojskowy 5°
15. DEMBOWSKI Teodor Mikołaj (1766-1824) senator 5°
16. GOLTZ Jan (1781-1864) lekarz 5°
17. BOBROWSKI Wincenty Ignacy (1832-1899) komediopisarz 5°
18. SZEMBEK Franciszek Aleksander (1655?-1724) działacz sejmikowy, kasztelan wiślicki 6°
19. JORDAN Albrecht (1725-1793) pijar 6°
20. SUCHECKI Ignacy (zm. 1803), chorąży mniejszy sieradzki, poseł 6°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 9.104.495 - t. IX s. 74: Jordanowie h. Trąby
  Polski Słownik Biograficzny t. 52 str. 168: psb.34918.12
  Polski Słownik Biograficzny t. 9 str. 565: psb.8759.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 72): Hoffman Karol Boromeusz Aleksander, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 1812
  Historyk, działacz i pisarz polityczny, ponadto amator akwarelista. Mąż Klementyny Tańskiej. Członek związku „Panta Koina”. Po ukończeniu studiów mianowany asesorem Trybunału Cywilnego woj. mazowieckiego, w 1822 jednak zwolniony ze stanowiska i aresztowany na kilka dni w związku z przynależnością do „Panta Koina”. Po ułaskawieniu do 1828 szef biura w Komisji Rządzącej Sprawiedliwości .W 1828 powołany na radcę Prokuratorii Generalnej. W 1888-1830 był współredaktorem czasopisma prawniczego „Themis Polska” i w tymże 1828 został radcą Banku Polskiego, a w czasie powstania od 21 I 1831 był jednym z dyrektorów Banku. W czasie powstania kierował transportem kasy Banku do Kielc, a w lipcu 1831 został wysłany w misji oficjalnej do Niemiec w celu uzyskania pożyczki dla Banku. Po powstaniu listopadowym na emigracji był gorliwym zwolennikiem ks. Adama Czartoryskiego i redaktorem w 1887-1839 „Kroniki Emigracji Polskiej”. Członek Tow. Historyczno--Literackiego w Paryżu, był twórcą doktryny historycznej obozu Hotelu Lambert, przeciwstawiając ją Lelewelowskiej. Po 1848 osiadł w Galicji. W 1827 wydał tłumaczenie dzieł Franklina. Autor m. in. O najdawniejszych grobowcach królów polskich (Poznań 1872), Obraz rządu i prac prawodawstwa dawnej Polski, O panslawizmie zachodnim, Historia reform politycznych w dawnej Polsce, wydanej w kilku językach broszury Wielki tydzień Polaków, a w języku polskim i francuskim publikacji Rzut oka na stan polityczny Królestwa Polskiego pod panowaniem rosyjskim, wreszcie Historii upadku rodu Sobieskich. W 1838 wydał w Londynie prace o stosunkach handlowych polsko-angielskich, Comercial Relations between England and Poland. Był też autorem bardzo cennego dla dziejów pierwszego okresu Wielkiej Emigracji Vademecum polskiego oraz powieści historycznej Król wygnaniec. Ogłosił też listy otwarte do członków parlamentu francuskiego: La Nationalité polonaise detruite. Lettre d'un Polonais adresse aux deputes de la France (Paryż 1832) oraz Lettres d'un Polonais a M. M. les Pairs et M. M. les deputes de France. Etat actuel de la Pologne (Paryż 1833). W 1837– 1839 współpracował jako oddany rzecznik obozu Czartoryskiego ze Stanisławem Kunattem i Karolem Sienkiewiczem przy wydawaniu „Kroniki Emigracji Polskiej”. W 1848 przeniósł się do Drezna, gdzie wydawał dla spopularyzowania sprawy polskiej w społeczeństwie niemieckim dziennik „Echo der Zeit”. Był zwolennikiem dziedzicznej monarchii konstytucyjnej i na użytek obozu Czartoryskiego tworzył koncepcję historiozoficzną, rozpatrując dzieje pod kątem występującego w nich ładu społecznego oraz silnej władzy państwowej. Polska Akademia Umiejętności powołała go na swego członka. Był również rysownikiem-amatorem i w 1842 wystawił sześć widoków na wystawie Sztuk Pięknych w Paryżu. Zmarł w Dreźnie. Nad grobem jego przemawiał J. I. Kraszewski. Jego Pamiętnik z emigracji został w 1966 ogłoszony w Roczniku Biblioteki PAN w Krakowie, R. XII, s 231-344.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: HOFFMANN Karol - w powstaniu 26.12.30 por. 7 bat. gw. nar. warsz., 19.7.31 kpt. gw. nar. warsz.
  Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.40084
  n.384a Nekrologia Minakowskiego (384)
  sw.156414 Akt małżeństwa: Warszawa św. Andrzej (obecn. m. Warszawa), 22/1829 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0159d&sy=1829&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim