Marian Apolinary Kamocki z Kamocina h. Jelita (ID: 9.375.138)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SKÓRKOWSKI Karol Wincenty h. Jelita (1768-1851) biskup krakowski 3°
2. SKÓRKOWSKI Albin Kazimierz h. Jelita (1764-1810) stolnik opoczyński, poseł na Sejm Czteroletni 3°
3. TOMKOWICZ Apolinary (18041851) literat, ziemianin 3°
4. TOMKOWICZ Stanisław (18501933) historyk sztuki, konserwator 4°
5. SKÓRKOWSKI Alfons h. Jelita (1809-1862) ksiądz, kanonik kapituły krakowskiej, inicjator zakładania towarzystw wstrzemięźliwości w Wolnym Mieście Krakowie 4°
6. SIEMIEŃSKI Jan Nepomucen (ok. 1790-1855) podpułkownik, poseł 4°
7. SIEMIEŃSKI Jacek (zm. 1819) chorąży radomszczański, poseł 4°
8. SIEMIEŃSKI Jan (1836-1920) ksiądz, pisarz 5°
9. SIEMIEŃSKI Władysław (1833-1871) ziemianin 5°
10. SIEMIEŃSKI Jacek (1826-1872) ziemianin, powstaniec 5°
11. MICHAŁOWSKI Antoni (zm. 1802) poseł, podkomorzy krakowski 5°
12. KACZKOWSKI Stanisław (1783/84-1855) działacz polityczny, publicysta 5°
13. DOBIECKI Wincenty (1787-1872) generał 5°
14. MARYLSKI Eustachy Anastazy (1806 ?-1871) ziemianin, pisarz 5°
15. ODRZYWOLSKI Sławomir (1846-1933) architekt, konserwator 6°
16. MORSTIN Felicjan Ludwik (1782-1865) kolekcjoner, bibliofil 6°
17. MICHAŁOWSKI Jakub (1612-1663) kasztelan biecki, pamiętnikarz, bibliofil 6°
18. KAMOCKA Józefa (1830-1897) nauczycielka, autorka podręczników 6°
19. JANKOWSKI Antoni (1783-1831) generał 6°
20. OSSOLIŃSKI Maksymlian (1588-1655) podskarbi, kasztelan czerski 6°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 9.375.138 - t. IX s. 214: Kamoccy h. Jelita z Kamocina, w powiecie piotrkowskim
  Polski Słownik Biograficzny t. 11 str. 585: psb.10810.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 54 str. 364: psb.35547.7
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 90): Kamocki Marian [Apolinary], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Admin., wpis 22 IX 1823
  Ur. w Brujcach, obw. piotrkowski. W Raciborowicach (PSB, t. XI, s. 585) został prawdopodobnie ochrzczony. Syn Piotra i Marianny Skórkowskiej, siostrzeniec biskupa krakowskiego. Jako student prawa uczęszczał na wykłady Brodzińskiego i Osińskiego. W 1826 uzyskał magisterium. W 1829 ożenił się i osiadł w rodzinnym majątku. Uczestnik powstania listopad., pporucznik, adiutant 2 Batalionu Pułku Piech. Lin. w II Korpusie gen. Ramorina. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Autor pamiętnika wyprawy Ramorina. Po przejściu granicy zamieszkał do 1836 w Krakowie. Żona jego zmarła w 1831. Majątek jego uległ konfiskacie. W 1836 przebywał na emigracji we Francji, początkowo w Bordeaux (robotnik w cukrowni), w 1837 przeniósł się do Paryża, gdzie zbliżył się do Kółka Jańskiego. Związał się z pracą dobroczynną Tow. Polskich Pań Miłosierdzia. W 1839 wstąpił do seminarium duchownego w Wersalu, a święcenia otrzymał 14 XI 1841 i został kapelanem szpitala Sióstr Miłosierdzia. W 1843 wstąpił do Zgrom. Ks. Misjonarzy w Paryżu. Równocześnie działał w Tow. Polskich Pań jako jałmużnik. W 1848 został dyrektorem Zgrom. Sióstr Miłosierdzia prowincji poznańsko--chełmińskiej i zorganizował tam w 1850 Tow. Św. Wincentego a Paulo. W 1853 rozwinął szeroką działalność charytatywną z ramienia Tow. Pol. Pań Miłosierdzia. W 1863 wyjechał do Paryża, gdzie został prokuratorem kolegium w Montidier, a w ostatnich latach życia kierował polskimi emigrantkami zrzeszonymi u szarytek w Paryżu i wizytek w Wersalu. Był wraz z ks. Perboye współautorem dzieła (wyd. 1863) La Con-gregation de la Mission en Pologne. Zmarł w Paryżu.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KAMOCKI Marian Apolinary - Ukończył szkoły w Piotrkowie i konwikt pijarów w Warszawie, od 22.9.23 student Wydziału Prawa i Administracji UW, 1826 uzyskał tytuł mgra. W powstaniu ppor. 14 ppl., 19.8.31 otrzymał krzyż złoty nr 2176, przeszedł 16.9.31 z Ramorino do Galicji. Schronił się w Krakowie, 1836 wydalony przez Austriaków. 1836 przybył do Francji, mieszkał początkowo w Bordeaux, gdzie pracował jako robotnik w cukrowni. Od 1837 w Paryżu, należał do kółka Bogdana Jańskiego, działał w Towarzystwie Dobroczynności Dam Polskich. 1838 przyjęty do Towarzystwa Historyczno-Literackiego. 1839 rozpoczął studia teologiczne w seminarium duchownym w Wersalu, 14.11.41 otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze wersalskiej i został kapelanem szpitala sióstr miłosierdzia w Paryżu. Był równocześnie jałmużnikiem TDDP. 7.42 wikariusz przy kościele w St-Cloud. Jeden z fundatorów dzień-nika „Trzeci Maj”. 1843 wstąpił do zgromadzenia księży misjonarzy w Paryżu. 21.4.48 otrzymał naturalizację dekretem nr 1077. Już jako obywatel franc, został 1848 dyrektorem zgromadzenia sióstr miłosierdzia prowincji pozn.-chełmińskiej i m. in. 1850 założył tam Towarzystwo Św. Wincentego a Paulo. 1863 wyjechał do Paryża, był prokuratorem kolegium w Montdidier w dep. Somme. W ostatnich latach życia zajmował się emigrantkami zrzeszonymi u szarytek w Paryżu i wizytek w Wersalu. Członek Instytucji Czci i Chleba. Ożeniony 1829 z Emilią Tomkowicz, miał córkę Józefę Teresę (1829-1899), przełożoną szarytek we Fryburgu. Zm. 6.7.84 w Paryżu.
  n.22303 Nekrologia Minakowskiego (22303)
  sw.153129 Informacja p. Wojciecha Tomorowicza (z 4.1.2011)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim