Teofil Morawski h. Korab (ID: dw.50437)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MORAWSKI Teodor (1797-1879) polityk, minister z 1831, emigrant 2°
2. PODCZASKI Władysław Ludwik (1791-1865) pułkownik, dowódca 4°
3. PONIŃSKI Stanisław Kostka (1781-1847) ziemianin, pułkownik, marszałek sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego 4°
4. PONIŃSKI Alfred Antoni (1840-1915) ksiądz, działacz społeczny 4°
5. PRUSKI Jan (1742-1824) rotmistrz konfederacji barskiej, poseł 5°
6. PONIŃSKI Edward (1887-1939) ziemianin, hodowca, działacz społeczny 5°
7. PONIŃSKI Alfred Emeryk (1896-1968) dyplomata, ambasador RP w Chinach, działacz polonijny 5°
8. PONIŃSKI Edward Marceli (1810-1893) powstaniec 1830, ziemianin, działacz społeczny i gospodarczy 5°
9. IŁOWIECKI Józef (1851-1902) lekarz, pisarz, emigrant 5°
10. BIAŁECKI Antoni Władysław (1836-1912) profesor prawa 5°
11. KOBYLIŃSKI Stanisław Marian (1872-1937) adwokat, działacz ChD 5°
12. RADOŃSKI Karol Mieczysław (1883-1951) biskup włocławski 5°
13. ROJOWSKI Tadeusz (1856-1938) ziemianin, działacz społeczny 5°
14. CEREKWICKI Jan (XVII w.) starosta średzki 6°
15. MOSZCZEŃSKI Adam (1742-1823) pułkownik, poseł, targowiczanin, pamiętnikarz 6°
16. NIEMOJOWSKI Jan Nepomucen (1803-1873) powstaniec 1831, działacz społeczny 6°
17. PARCZEWSKI Franciszek (zm. 1886) dowódca oddziału w powstaniu 1863 6°
18. PARCZEWSKI Walenty (zm. 1869) dowódca oddziału jazdy 1863 6°
19. PARCZEWSKI Erazm (1826-1915) działacz społeczny i narodowy 6°
20. PONIŃSKI Józef Adam (1778-1829) ziemianin, prefekt departamentu poznańskiego 6°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 749: psb.18893.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 751: psb.18894.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 151): Morawski Teofil, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 1811
  Brat Teodora, syn Michała i Teresy Podczaskiej. Ziemianin kaliski, należał do grupy liberalno-ziemiańskiej opozycji w Królestwie Polskim przed powstaniem listopadowym, tzw. kaliskiej, do której wciągnął go brat Teodor. Był już popularny jako członek Towarzystwa Czytelniczego. W 1820 został wybrany jako zwolennik Niemojowskich przez sejmik warcki do Rady Wojewódzkiej Kaliskiej. Raporty policji tajnej wspominają o nim jako o głowie przyjaciół Niemojowskich w Kaliszu. Inne raporty zawsze łączą jego nazwisko z Niemojowskimi. Według relacji Adama Gurowskiego w 1830 porozumiewali się z nim spiskowcy, aby przystąpił do wspólnej akcji powstańczej, ale spotkali się z kategoryczną odmową. W 1830 został wybrany na miejsce Wincentego Niemojowskiego, któremu nie pozwolono kandydować, posłem kaliskim. Na sejmie w 1830 był bardzo aktywnym członkiem opozycyjnej grupy poselskiej, wystąpił z ostrą krytyką polityki rządu i zaniedbań na ważnym polu wychowania młodzieży szkolnej. Krytykując projekt o utworzeniu przytułku dla włóczęgów i żebraków, wytknął przyczynę ich istnienia i oświadczył: „Gdyby Komisja Oświecenia z duchem czasu starała się potęgując nie zmniejszać, lecz powiększać szkoły elementarne, a Komisja Spraw Wewnętrznych i Policji nie była za ograniczeniem nauki każdemu stanowi właściwej [...] nie potrzebowalibyśmy projektu do prawa o włóczęgach i żebrakach”. 29 stycznia został powołany przez sejm na członka Rządu Narodowego, któremu podlegały sprawy skarbowe. W powstaniu listopadowym był członkiem deputacji izby poselskiej do obozu Skrzyneckiego po klęsce pod Ostrołęką. Brał czynny udział we wszystkich działaniach rządu. 16 VIII 1831 po wyjeździe w nocy z Warszawy ks. Adama Czartoryskiego mianował wraz z Wincentym Niemojowskim i Stanisławem Barzykowskim gubernatorem stolicy gen. Kru-kowieckiego. Na drugi dzień wypowiedział się za nominacją gen. H. Dembińskiego na wodza naczelnego. Po upadku powstania znalazł się na emigracji we Francji, gdzie zamieszkał w Paryżu. Wyrokiem Sądu Oddzielnego Kryminalnego w Warszawie został w 1832 skazany zaocznie na karę śmierci przez ścięcie, zamienioną w 1834 przez Mikołaja I na wieczną banicję. W październiku 1832 został członkiem powołanego w Paryżu Centrowego Komitetu Narodowego Tułactwa Polskiego, zwanego popularnie Komitetem Dwernickiego. W końcu lat trzydziestych opuścił Francję i osiadł na stałe w W. Ks. Poznańskim. Ożenił się z Leokadią Sczaniecką i kupił dobra Ociąż w Odolanowskiem, gdzie zmarł. Syn jego Antoni wychowywał się po śmierci ojca u stryja Teodora w Paryżu.
  Włodzimierz Dworzaczek (Genealogia i Teki Dworzaczka) - dw.50437 Dw.,rkps.14413,s.1618
  n.17060a Nekrologia Minakowskiej (17060)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim