Wiktor Feliks Szokalski h. Jastrzębiec (ID: le.3671.1.2)

• Nekrolog: badacz; członek honorowy towarzystwa lekarskiego; doktor medycyny; doktor towarzystwa; d-r; dyrygent; lekarz szpitali; opiekunka; pisarz; profesor doktor; sekretarz stały; założyciel, Sęczys, Szl. wylegit.: „dr med. naczelny lek. Instytutu Oftalmicznego ks. ks. Lubomirskich leg. 1860.”, lekarz okulista, twórca okulistyki polskiej
• Urodzony dnia 15 XII 1811 - Warszawa
• Chrzest w roku 1811 - Warszawa, Cyrkuł II
• zmarł dnia 6 I 1891 - Warszawa
• Pochowany - Warszawa, cm. Powązkowski, kwatera 20, rząd 3, miejsce 21,22: Szokalscy I Kolitowscy inw. 6047
• Wiek: 79 lat
• All sources for this person
  Add or correct dates and places
  
  
• Polski Słownik Biograficzny t. 48 s. 484 SZOKALSKI Wiktor (1811-1891), powstaniec listopadowy, lekarz
  
• Wikipedia (Wiktor Feliks Szokalski): Wiktor Feliks Szokalski (ur. 15 grudnia 1811 w Warszawie, zm. 6 stycznia 1891 tamże) – polski lekarz okulista, naczelny lekarz Instytutu Oftalmicznego, uznawany za ojca polskiej okulistyki; propagator ewolucjonizmu, badacz marzeń sennych. więcej...

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KAPUŚCIŃSKI Maciej Józef (1811-1873) lekarz 3°
2. ROGOZIŃSKI Antoni Wincenty (1797-1835) malarz-portrecista 3°
3. KAPUŚCIŃSKI Bolesław (1850-1921) lekarz 4°
4. OŁTUSZEWSKI Władysław (1855-1922) lekarz, pionier polskiej foniatrii 4°
5. CHAŁUPCZYŃSKI Adam (1822-1887) lekarz, filozof, powstaniec 5°
6. KAPUŚCIŃSKI Witold (1882-1951) profesor okulistyki 5°
7. SKARBEK Fryderyk Florian (1792-1866) ekonomista, historyk, powieścio- i dramatopisarz, pamiętnikarz, działacz społ. 6°
8. de PHULL Eugeniusz (1859-1930) kolekcjoner, handlowiec 6°
9. STASIŃSKI Jan (1869-1939), lekarz okulista, profesor tytularny Uniwersytetu Poznańskiego 6°
10. ROMAHNOWA Seweryna Maria (1904-1978) logik, profesor Uniwersytetu Poznańskiego 7°
11. SKARBEK Henryk Stanisław Leon (1839-1904) ziemianin, kurator dziedziczny Fundacji Skarbkowskiej 7°
12. ŁUSZCZEWSKI Jan Paweł (1764-1812) sekretarz Sejmu Czteroletniego, minister 7°
13. SULATYCKI January (1809-1890), marszałek szlachty powiatu mohylowskiego 7°
14. KACZANOWSKI Grzegorz (ok. 1760- po 1803) metrykant litewski, poseł 8°
15. JEŁOWICKI Wacław (1773/78-1831) marszałek szlachty podolskiej, powstaniec 8°
16. RUTKOWSKI Józef Leon (ok. 1714-1774) sędzia ziemski dobrzyński, poseł 8°
17. NOSARZEWSKI Jan (ok. 1755-1823) poseł na Sejm Czteroletni 8°
18. BRZEZIŃSKA Filipina (1800-1886) kompozytorka, pianistka 8°
19. ROMAHN Edmund Ksawery (1900-1943) filozof, pedagog 8°
20. SKARŻYŃSKA Tekla (1810-1860) działaczka religijna i charytatywna 8°

Uwagi

• Bolesław Orłowski (red.), Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę. Słownik... (tom 4, str. 241): SZOKALSKI Wiktor Feliks (1811-1891), lekarz okulista, twórca okulistyki polskiej
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.3671.1.2 - Szokalski h. Jastrzębiec
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.3671.1.5 - Szokalski h. Jastrzębiec
  Epitafium na cm. Powązkowskim:

  (Front pomnika)
  D.O.M.
  Ś.P.
  WIKTOR
  SZOKALSKI
  DOKTÓR MEDYCYNY
  PROFESOR B. SZKOŁY GŁÓWNEJ
  UROD. D. 14 GRUDNIA 1811 R.
  ZM. D. 6 STYCZNIA 1890 R.
  POKÓJ JEGO DUSZY
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 48 str. 484: psb.33736.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 329): Szokalski Wiktor [Feliks], Wydział Lekarski, wpis 20 IX 1828
  Syn Antoniego i Justyny z Rogozińskich, jednej z pierwszych nauczycielek. W czasie studiów był kolegą Konstantego Gaszyńskiego, Zygmunta Krasińskiego, Dominika Magnuszew-skiego i Leona Łubieńskiego. Po wybuchu powstania jako student IV roku wziął w nim czynny udział; był żołnierzem Gwardii Honorowej, następnie podlekarzem 13 i 17 P. Piech. Liniowej, w szpitalu fortecznym w Modlinie i w służbie obozowej. Członek Tow. Wychowania Dzieci po Poległych Rycerzach Polskich. Odznaczony 4 X 1831 Złotym Krzyżem Virtuti Militari, wyszedł do Prus z Korpusem Rybińskiego. W czasie drogi do Niemiec zaprzyjaźnił się z Juliuszem Szotarskim. W 1832-1834 studiował na Uniwersytecie w Giessen, gdzie uzyskał stopień doktora medycyny, chirurgii i akuszerii na podstawie pracy „De facie hippocratica”, a potem w 1834-1836 doskonalił się w Heidelbergu i Würzburgu, wreszcie w 1837 przeniósł się do Francji i w Paryżu był asystentem słynnego okulisty prof. Sichela. W 1839 zgodnie z wymaganiami władz francuskich uzyskał powtórnie tytuł doktora medycyny w Paryżu, co bynajmniej nie poprawiło jego warunków materialnych. Dla poprawy bytu osiadł w 1847 w małej wiosce Alice Sainte Reine w Burgundii, łącząc kierownictwo szpitala z obowiązkami lekarza kolei lyońskiej. Prowadził tam jako docent wykłady oftalmologii w szkole lekarskiej. Publikował wiele prac z dziedziny fizjologii, okulistyki i chirurgii. Był lekarzem dobroczynności 7. okręgu Paryża oraz Szkoły Batignolskiej. Zyskał wzięcie jako wybitny lekarz. Był założycielem stowarzyszeń lekarskich, m. in. towarzystwa mającego na celu pojednanie kierunków medycznych: niemieckiego i francuskiego, którego był pierwszym prezesem. Brał również udział w życiu emigracji; zwolennik obozu ks. Adama, ogłaszał w piśmie „Trzeci Maj” medyczne sprawozdania naukowe. W 1845 ogłosił tam artykuł O narodowości na drodze nauk przyrodzonych i o wpływie emigracji na materialne potrzeby kraju. W tymże samym roku ogłosił wezwanie do emigracji rozsianej po świecie o przesyłanie okazów naukowych do Uniwersytetu Jagiellońskiego. W miesiąc po opuszczeniu Paryża proponował 13 XI 1847 urządzenie w prowadzonym przez siebie szpitalu w Alice Sainte Reine (Côte d'Or) pawilonu dla kilkunastu polskich inwalidów. W tymże roku opublikował ciekawy artykuł O zasadach organicznych przyszłej polskiej społeczności („Trzeci Maj” 1847, nr 27/28). W 1848 udał się na polecenie Adama Czartoryskiego w misji politycznej do Nadrenii dla zbadania tamtejszych stosunków. Był redaktorem czasopism lekarskich, m. in. „L'Esculape”. Mimo wygrania w 1848 konkursu na objęcie katedry oftalmologii na Uniwersytecie Jagiellońskim nie został zatwierdzony przez rząd austriacki. W 1853 wrócił do Warszawy i objął obowiązki lekarza w Instytucie Oftalmicznym, a od 1858 był jego naczelnym lekarzem. Od 1858 wykładał fizjologię i oftalmologię w Akademii Medyko-Chirurgicznej. W 1859 wygłosił odczyt w Tow. Lek. Warsz. O duchu panującym w praktyce lekarskiej u nas i za granicą ze względu na nasze obecne położenie („Pam. Tow. Lek. Warsz.”, t. XLI, 1859, s. 28). W 1859 wydał podręcznik Fizjologia wykładana w Medyko-Chirurgicznej Akademii... w 1859/60 r. W 1861-1863 wydał 2-tomowe Fantazyjne objawy zmysłowe. W 1861 objął Katedrę Oftalmologii i Otriatrii w Szkole Głównej Warszawskiej i kierował nią do 1871. Pozostawił obszerny kurs wykładu z fizjologii. W 1866-1868 członek Rady Lekarskiej Król. Pol. Był członkiem Akademii Umiejętności, a od 1857 stałym sekretarzem Tow. Lek. Warsz. W 1855 został wybrany członkiem Ces. Tow. Lek. Wil. oraz zagranicznych towarzystw naukowych w Brukseli, Dreźnie, Gandawie, Amsterdamie, Montpellier, Strasburgu, Monachium i Dijon; członek honorowy wielu towarzystw lekarskich. Bibliografia lekarska jego prac w językach francuskim, niemieckim, polskim i rosyjskim obejmuje blisko 200 pozycji. W 1869-1870 wydał 2-tomowy wykład chorób narządu wzrokowego u człowieka, przetłumaczony na język niemiecki i rosyjski w 1873. Pisywał do wielu pism lekarskich, jak „Annales d'oculistique”, „L'Escu-lape”, „Medycyna”, „Pam. Tow. Lek. Warsz.”, „Rocz. Tow. Nauk. Król.”, „Tyg. Lekarskiego”. Zadziwiający jest zasięg twórczości naukowej Sz. Obok prac ściśle medycznych spotykamy prace z historii medycyny, historii towarzystw lekarskich: Lekarze w Królestwie Polskim („Klinika” 1866), z higieny: Obliczenie porcji żywności potrzebnej dla mieszkańców Warszawy na jeden dzień, o wilgoci w mieszkaniach, o paleniu tytoniu, o sprawach szpitalnych, pogadanki higieniczne, a nawet artykuł Noga i obuwie. Ciekawy jest też jego list do redakcji „Tygodnika Lek.” (1856, nr 11) O kołtunie, w którym zwalcza stary przesąd o tej chorobie wynikłej z brudu. Był też współpracownikiem „Tygodnika Ilustr.”. Ostatnią pracą jego życia, będącą filozoficznym podsumowaniem jego wiedzy, było wydane w Warszawie w 1885 dzieło Początek i rozwój zmysłowości w przyrodzie. Zmarł w Warszawie, pochowany na Powązkach. Pozostawił Wspomnienia z przeszłości. Był uznany za ojca polskiej okulistyki. Zyskał również sławę za granicą. Historyk Uniwersytetu Warsz. Józef Bieliński zalicza go do „najznakomitszych wychowanków Król. Uniwersytetu Warszawskiego”. Był członkiem przeszło 30 towarzystw naukowych.
  n.19513a Nekrologia Minakowskiego (19513)
  n.26521 Nekrologia Minakowskiego (26521)
  sw.225864 Akt małżeństwa: Warszawa św. Antoni (obecn. m. Warszawa), 105/1877 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://szukajwarchiwach.pl/72/1218/0/-/10/str/1/11/10#tabSkany

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Szukanie pokrewieństwa - przeniesione na górę strony
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim