W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- OSIECKI Jan (1827-1901) inżynier, redaktor, wydawca 2°
- KLIMCZAK Władysław (1879-1929) profesor architektury 5°
- STUDNICKI (Gizbert-Studnicki) Wacław (1874-1962), historyk, dziennikarz, archiwista 10°
- STUDNICKI (Studnicki-Gizbert) Władysław (1867-1953), pisarz polityczny 12°
- RATAJEWICZ Paweł (1818-1885) dyrektor teatru, aktor, reżyser 14°
- ŚMIECHOWSKI Józef (1798-1875), generał w powstaniu styczniowym 15°
- HORDLICZKA Edward (1821-1889) przemysłowiec 16°
- CHROSTOWSKI Tadeusz (1878-1923) zoolog, podróżnik 16°
- MÜLLER Stanisław (1786-1847) autor słowników 16°
- CHRZANOWSKI Łukasz Piotr (1797-1871) prawnik 17°
- CHROSTOWSKI Bronisław (1852-1923) lekarz 17°
- HORDLICZKA Wilhelm (1814-1880) przemysłowiec 18°
- ŚWIERZYŃSKI Adam (1914-1997) kompozytor 18°
- CRUTTA Antoni Łukasz (1727-1812) tłumacz 18°
- ŚMIECHOWSKI Antoni (1867-1944), chirurg 19°
- HORDLICZKA Ignacy (1786-1854) przemysłowiec 19°
- ELSNER Samuel Beniamin (zm. 1870) aptekarz 19°
- CHEŁMOŃSKI Adam (1862-1924) lekarz 19°
- PAWIŃSKI Adolf Stanisław (1840-1896) historyk, archiwista 19°
- KOLASIŃSKI Wawrzyniec (1777-1846) malarz. 19°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 40 do art. Osiecki Teofil
Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 325: psb.21029.4
Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 328: psb.21033.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: OSIECKI Teofil - Przed powstaniem student UJ. W powstaniu wstąpił 10.12.30 do 5 psp. jako ochotnik, 28.1.31 podof., 21.6.31 sierż. st., otrzymał dymisję w stopniu ppor. Przybył 4.32 do Francji, należał początkowo do zakładu w Besançon, potem Lons-le-Saunier i Salins, 16.7.32 wyjechał z zamiarem udania się do Ameryki. Zatrzymał się jednak w Paryżu, 10.32 wysłany do Châteauroux, a 8.33 do Laval, zamieszkał w Craon w dep. Mayenne, 4.8.32 potępił tam Czartoryskiego. Następnie przebywał w Château-Gontier w dep. Mayenne, gdzie narobiwszy długów, musiał uciekać do Belgii. Wrócił wkrótce do Paryża, 10.36 zabiegał o zgodę na powrót do Galicji. 11.36 znalazł się w Rouen, 7.40 przybył do Paryża, 1840-41 uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, 4.48 wyruszył z Paryża do kraju w kolumnie mjra Borzęckiego, dotarł do Magdeburga, tu zatrzymany przez Prusaków, przebywał przez 6 miesięcy w Westfalii. Udało mu się przedostać do Galicji, a przez Karpaty dotarł na Węgry. Wstąpił 10.5.49 do Legionu Polskiego jako ppor. w 3 bat., 25.9.49 por., po upadku powstania przeszedł do Turcji, 12.49 był w Szumli. 5.51 w Widyniu daremnie prosił o zgodę na powrót do Francji. Pod koniec 1851 wrócił jednak do Paryża, 2.52 skierowany do Chartres. Wstąpił 10.1.56 do dyw. kozaków sułtańskich, odpłynął 28.2.56 z Marsylii na Wschód na statku „Thabor”, służył jako por. w 4 psp., 30.7.56 kpt. Walczył 1859-60 na Sycylii pod rozkazami Garibaldiego, 1.10.60 bił się pod Volturno, 1.11.60 kpt. armii włoskiej, 12.60 wziął dymisję. 5.61 zabiegał w Turynie o przyjęcie znowu do armii włoskiej. Wziął udział w powstaniu styczniowym, 1863 schronił się w Krakowie. Ponownie w armii włoskiej, należał do wojsk inżynieryjnych 15 dyw. 1870-75 wykładał język franc, i rysunek w królewskim kolegium w Neapolu. Od 1885 otrzymywał emeryturę Instytucji Czci i Chleba. 1884-90 mieszkał w Nicei. Autor kilku regulaminów wojskowych. Ostatnie lata życia spędził w zakładzie Św. Kazimierza. Zm. 30.8.1901 w Nicei.
Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.20394 w Turynie
sw.561836 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
|
|