Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

M Adolf Henryk Kitschman (ID: psb.11575.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 372.142 (top 32%), Liczba łóżek od MJM: (brak koligacji) [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB, artykuł w Nekrologii, bohater Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1820
  • zmarł
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1820
  • zmarła
rodzice Zaloguj się
?1820-
   Zaloguj się
?1820-
|    |
2    3



|
Adolf Henryk Kitschman, bohater PSB, 1854-1917

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • żona (ślub: około 1880): Zaloguj się, człowiek teatru ?1859-1881/, dzieci
    1. Ż Zaloguj się bohater Czy wiesz kto to jest (1938) , bohater Wiki , człowiek teatru 1895-1967
       & Zaloguj się ?1890-
  • Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

      KITSCHMAN, Kiczman, Adolf Henryk (2 XII 1854 Lwów - 16 IV 1917 Lwów), śpiewak, aktor, reżyser
      Był synem Adolfa K. i Małgorzaty z domu Beauvale, mężem - Elżbiety K., ojcem śpiewaczki i aktorki Andy Kitschman. Uczył się w szkole realnej w Busku i w gimn. w Krasnem, następnie w lwow. szkole dramatycznej. W grudniu 1872 występował w Tarnowie w zespole P. Woźniakowskiego, następnie działał w lwow. Stow. „Gwiazda”, gdzie m.in. reżyserował przedstawienia amatorskie; w 1877 grał w t. ukr. Tow. Ruska Besida pod kier. Teofili Romanowicz, a następnie w zespole ukr. E. Baczyńskiego w Galicji Wschodniej, w 1879-80 w zespole J. Piaseckiej, w 1880 w zespołach A. Dulęby w Tarnowie oraz P. Woźniakowskiego w Nowym Sączu. Od 23 I do 29 XI 1881 grał role epizodyczne w t. krak., w 1882 występował gościnnie w Tarnowie (w początku roku), w warsz. t. ogr. Belle Vue oraz w Łodzi u W. Górskiego i W. Leśniewskiego, w 1883 w warsz. t. ogr. Alhambra i Nowy Świat, a także w Piotrkowie. W listopadzie 1883 debiutował w t. we Lwowie w operetce „Wojna o tancerkę” i został zaangażowany. Odtąd stale występował w t. lwow. reżyserując tam również operetki. W 1884-1902 wyjeżdżał z zespołem opery i operetki lwów. na występy do Krakowa. W 1885 przez krótki okres czasu występował w zespole H. Lasockiego w Rzeszowie. W maju 1903 otrzymał emeryturę, ale jeszcze przez dwa lata grał niekiedy niewielkie role. W lecie 1903 występował jako śpiewak i reżyser w zespole operowym pod dyr. L. Hellera w Krakowie.
      Początkowo grał jedynie w komediach, m.in. Jakuba („Skąpiec"), Grzesia Dyrdę („Czartowska ława"), później jednak okazało się, że jest muzykalny i posiada doskonały głos o rozległej skali. Mimo braku wykształcenia muz. z powodzeniem śpiewał wiele partii operetkowych i operowych, zarówno basowych i barytonowych, jak tenorowych. Ważniejsze partie w operetkach: Margrabia („Dzwony kornewilskie"), Agamemnon („Piękna Helena"), Mars („Orfeusz w piekle"), Falkę i Blind („Zemsta nietoperza"), Anzelm („Nocleg w Apeninach"), w operach: Łokietek („Król Łokietek"), Maciej („Straszny dwór"), Guślarz („Widma"), Arcykomtur („Konrad Wallenrod"), Szostak („Flis"), Lord Kookburn („Fra Diavolo"), Isepo („Gioconda").
      Tłumaczył wiele librett operetkowych i operowych (przede wszystkim z niem.), napisał libretto do „Barbary Radziwiłłówny” (wg D. Magnuszewskiego, muz. H. Jarecki), a wspólnie z A. Jastrzębcem-Popławskim libretto do „Rzeczypospolitej Babińskiej” (muz. M. Sołtys). Przekładał też pol. i obce sztuki oraz libretta na język ukr. (m.in. „Gasparone”, „Dzwony kornewilskie"). Przez wiele lat pod pseud. Przyjaciel pisał utwory humorystyczne, zamieszczane w prasie lwowskiej. Wydał „130 najpiękniejszych arii i melodii z 35 oper” (Lwów 1885) i własnego autorstwa „Kuplety i monologi” (Lwów 1907).

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77655.1
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77656.2
      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.23257.2
      Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 527: psb.11575.1
      S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1942o
      n.166154 Nekrologia Minakowskiego (166154)

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 44.198.57.9