Władysław Florian Koman (ID: psb.12253.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. HIEROWSKI Stanisław (1855-1917) artysta dramatyczny 3°
2. PILLER Kornel (1823-1885) drukarz, nakładca 4°
3. PILLER Piotr (1801-1874) drukarz, litograf, nakładca 5°
4. NEUMANN Józef (1857-1932) prezydent Lwowa, poseł 6°
5. KOZŁOWSKI Leon Tadeusz (1892-1944) profesor archeologii, premier RP 6°
6. PILLER Józef Jan (zm. 1824) drukarz, księgarz 6°
7. BOGUCKI Antoni Wojciech (1812-1881) powstaniec, sybirak 7°
8. PILLER Franciszek (ok. 1798-1871) księgarz, nakładca 7°
9. KOZŁOWSKI Stefan Rafał (1859-1908) działacz rolniczy 7°
10. PILLER Antoni (zm. 1781) drukarz 7°
11. KOZŁOWSKI Tomasz Stefan (1895-1946) prezes Kieleckiej Izby Rolniczej 8°
12. KOSMOWSKA Irena (1856-1932) publicystka, działaczka społeczna 9°
13. STRASBURGER Edward Bogumił (1803-1874) cukiernik warszawski 9°
14. KWILECKI Hektor (1859-1912) ziemianin, polityk konserwatywny, poseł 10°
15. STRASBURGER Karol Ludwik (1848-1916) ekonomista, dyrektor Towarzystwa Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej 10°
16. STRASBURGER Julian Teofil (1847-1916) inżynier-mechanik, przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny 10°
17. STRASBURGER Józef (1859-1924) chemik, przemysłowiec 10°
18. STRASBURGER Edward Adolf (1844-1912) botanik, profesor Sächsische Universität w Bonn 10°
19. RADZIEJOWSKI Stanisław (1863-1950) malarz 10°
20. OGIŃSKI Michał Kleofas (1765-1833) dyplomata, podskarbi litewski, emigrant, kompozytor, pamiętnikarz 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  FLORJAŃSKI, Floriański, Floryanski, Władysław, właśc. Florian Koman lub Kohmann (4 V 1854 Lwów - 11 IV 1911 Lwów), śpiewak, reżyser
  Po ukończeniu Akademii Handlowej został urzędnikiem pocztowym w Brzeżanach. Śpiewu uczył się m.in. u A. Souvestre'a. Debiutował 6 I 1884 w t. lwow. w partii Janusza („Palestrant"). Początkowo występował w operetkach, śpiewając m.in. Barinkaya („Baron cygański"), Parysa („Piękna Helena"), Ermina („Gasparone"), Eisensteina („Zemsta nietoperza"), ale już 26 II 1885 debiutował w operze śpiewając na premierze „Konrada Wallenroda” partię tytułową. S. Pepłowski pisał, że F. poczynił wówczas nadzwyczajne postępy. „Nabrał pewności siebie tak co do gry, jak co do śpiewu. Głos donośny, naturalna emisja sprawiły, że organ śpiewaka zyskiwał na dźwięku i wyrazistości, zwłaszcza w górnych tonach, a ekspresją i temperamentem zyskiwał powodzenie nawet wśród mniej muzykalnej publiczności”. W 1886 otrzymał stypendium na wyjazd do Włoch, lecz nie skorzystał z niego i śpiewał nadal we Lwowie. We wrześniu tego roku występował w WTR m.in. w partii Jontka („Halka"), Radamesa („Aida"), i Lionela („Marta"); nie został jednak zaangażowany. Jeszcze w tym samym miesiącu wyjechał do Pragi, gdzie został zaangażowany do Narodniho divadla i występował tam przez dwanaście lat stając się ulubieńcem publiczności. Z zespołem opery praskiej występował w 1892 na Międzynarodowej Wystawie Teatralnej w Wiedniu. Przyjeżdżał także często na występy gościnne do Polski, m.in. do Lwowa (1888, 1895, 1897), Krakowa (1889, 1892, 1898) i do Petersburga (1895). Po występach w Warszawie w 1898 został zaangażowany do T. Wielkiego. W recenzjach podkreślano zarówno jego zdolności śpiewacze, jak i aktorskie. Był znakomitym wykonawcą tenorowych partii, jak np. Lohengrin („Lohengrin"), Tannhauser („Tannhauser"), Robert („Robert Diabeł"), Dalibor („Dalibor"), Janek („Sprzedana narzeczona"), Herman („Dama pikowa"), Canio („Pajace"), Eleazar („Żydówka"), Manru („Manru"), Kazimierz („Hrabina"). Od 1902 pełnił również obowiązki reżysera w zespole opery WTR. W 1903 koncertował w Wilnie i Kijowie, w grudniu 1905 i styczniu 1906 występował gościnnie we Lwowie. Od sez. 1906/07 został zaangażowany jako śpiewak i reżyser do opery lwow. i ze sceną tą był związany do końca życia. Od stycznia do kwietnia 1907 odbywał tournee artyst. po Stanach Zjednoczonych (m.in. Nowy Jork, Detroit, Omaha, Waszyngton). W 1909 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej. W ostatnim okresie często koncertował w Krakowie (m.in. w lipcu 1907, od czerwca do sierpnia 1908, w czerwcu 1909, 1910). Żoną jego była Józefa z Kienzlerów.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40648.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 13 str. 370: psb.12253.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim