Aleksander Dionizy Komarnicki h. Sas (ID: psb.12257.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KOMARNICKI Zygmunt Erazm (1809-1883) literat, tłumacz, historyk 2°
2. TEGAZZO Franciszek (1829 1879), malarz, rysownik, ilustrator 3°
3. KOMARNICKI Lucjusz (1884-1926) historyk literatury, pedagog 4°
4. KOMARNICKI Wacław (1891-1954) profesor prawa 4°
5. CHMIELEWSKI Konrad (1837-1899) lekarz 6°
6. RADZIWIŁŁOWICZ Rafał (1860-1929) psychiatra, działacz społeczny i wolnomularski, profesor 7°
7. SADOWSKI Apolinary Stanisław (ok. 1860-1921) księgarz, redaktor, wydawca 7°
8. RAŻNIEWSKI Józef Leon (1883-1942) inżynier górnik, działacz społeczny 7°
9. CHMIELEWSKI Aleksander (1814-1882) wojewoda kowieński 7°
10. CELIŃSKI Narcyz (1817-1866) sybirak 7°
11. SZCZAWIŃSKA Wanda (1866-1955) biolog, pediatra 8°
12. DAWIDOWA Jadwiga (1863-1910) działaczka oświatowa 8°
13. DZIEDZICKI Henryk (1847-1921) lekarz, przyrodnik 8°
14. PAWLAS Tadeusz Karol (1891-1953) lekarz, profesor dermatologii i wenerologii 8°
15. MIANOWSKI Aleksander (1899-1969) inżynier hydrotechnik 8°
16. SZCZAWIŃSKI Jan (po 1723- po1795) marszałek konfederacji łęczyckiej 8°
17. CELIŃSKI Sławomił (1852-1918) rzeźbiarz 8°
18. KOKULAR Aleksander (1793-1846) malarz, kolekcjoner, pedagog 8°
19. MELCER Henryk (1869-1928) kompozytor, pianista, dyrygent, dyrektor Konserwatorium 9°
20. SUSZYCKI Marian (1904-1980), inżynier 9°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 13 str. 374: psb.12257.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 96): Komarnicki Aleksander [Dionizy, Sas], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 12 X 1824
  Syn właściciela dóbr Borszczówka w pow. krzemienieckim. Studia ukończył w 1826, po czym zajmował się nauczycielstwem. Po wybuchu powstania listopadowego wstąpił do Akad. Gwardii Honorowej. W kampanii 1830/31 był porucznikiem 4 Kompanii Artylerii Pieszej w Korpusie gen. Ramorina i odznaczył się w bitwach pod Jędrzejowem, Krynkami, Rogoźnicą i Borową. Członek Tow. Patriotycznego. 22 I 1831 podpisał adres reprezentantów Litwy, Wołynia, Podola i Łotwy do sejmu. 3 II 1831 uczcił przemówieniem przy grobowcu Staszica jego pamięć. Z korpusem Ramorina przeszedł granicę Galicji, a internowany w obozie austriackim zbiegł w 1832 do Lwowa, gdzie jako sty-pendysta-praktykant pracował w Bibliotece Ossolineum. Był członkiem tajnego Związku Kosynierów; oskarżono go o współpracę z partyzantką Zaliwskiego. Drukował w gmachu Ossolineum druki konspiracyjne. Opracował i opublikował Abecadło polskie z obrazkami dla dzieci polskich z nauką zgłoskowania i czytania (Lwów). Wydał też broszurę Druga rocznica dwudziestego dziewiątego listopada oraz Spis imienny męczenników polskich. Aresztowany 17 IV 1834 pod zarzutem drukowania zakazanych broszur w Ossolineum, skazany został we Lwowie 24 VI 1837 na 6 lat więzienia i osadzony w Kufsteinie. Po zwolnieniu w 1842 wyemigrował w związku z eksportacją z Austrii do Francji, gdzie zamieszkał w Valence, w latach późniejszych w Marsylii i Paryżu. Członek TDP od 20 VIII 1843. W 1816 podpisał akt odrzucający amnestię carską. W 1863 był czynny w organizacji powstańczej w Galicji. Uczestniczył w walkach oddziału Lelewela-Borelowskiego i w wyprawie na Radziwiłłów. Po wycofaniu się oddziału do Galicji wyjechał z powrotem do Francji, gdzie pozostał do końca życia. Ożenił się z córką kapitana artylerii francuskiej. Umarł w Villeneuve--Saint-Georges. Cieszył się ogólnym szacunkiem jako waleczny żołnierz i gorący patriota.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KOMARNICKI Aleksander Dionizy - Ukończył szkoły w Międzyrzecu, od 12.10.24 student Wydziału Prawa i Administracji UW, studia ukończył w 1826, przed powstaniem nauczyciel. W powstaniu uczestnik Nocy Listopadowej, 1.12.30 wstąpił do akademickiej gw. honor., członek Towarzystwa Patriotycznego, następnie ppor. art., Jędrzejów, Krynki, Rogoźnica, Borów, przeszedł 16.9.31 z Ramorino do Galicji, internowany przez Austriaków pod Kolbuszową. 1832-34 pracował jako skryptor w bibliotece Ossolineum we Lwowie. Należał do Związku Kosynierów, był autorem broszur „Druga rocznica dwudziestego dziewiątego listopada” i „Spis imienny męczenników polskich”. Aresztowany 17.4.34 za drukowanie nielegalnych wydawnictw, osadzony w więzieniu, po 2 latach śledztwa skazany na 6 lat twierdzy w Kufsteinie, dokąd przybył 2.37. Uwolniony 20.10.42, odtransportowany do Triestu, tu osadzony w cytadeli. Udało mu się zbiec do Francji, wg innej wersji został wysłany statkiem do Marsylii. Przybył do Francji 12.42 i zamieszkał w Valence, gdzie był zatrudniony w administra-cji dróg i mostów, a potem na kolei PLM. 20.8.43 został członkiem TDP. Mieszkał następnie w Marsylii i Villeneuve-St-Georges, ośrodku kolejarzy pod Paryżem. 1846 podpisał akt odrzucający carską amnestię. Wydał podręcznik „Abecadło polskie z obrazkami dla dobrych dzieci”. Ożeniony z Francuzką, córką kpt. art., miał syna Edmunda i córkę Paulinę. Zm. 17.12.84 w Villeneuve-St-Georges.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim