Jan Nepomucen Lewicki (ID: psb.15198.1)

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 17 str. 229: psb.15198.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 386): Lewicki Jan Nepomucen, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych
  Syn Mateusza i Marianny Petersilge, ur. w Osieku pod Sandomierzem. Początkowo uczył się rysunku, sztycharstwa i litografii w zakładzie Piotra Wyszkowskiego w Krakowie, potem w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych (1822-1824), a od 1825 na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warsz. Naukę sztycharstwa rozpoczął u J. G. F. Krethlowa, a kontynuował w zakładzie litograficznym K. Mintera. Powołany do służby wojskowej, uciekł z sali poboru i wrócił do Krakowa, a stąd przy pomocy J. N. Bizańskiego i J. N. Głowackiego udał się w 1827 do Wiednia. Po roku był już w Kielcach, kierując filią zakładu litografii P. Wyszkowskiego. W 1829 wrócił do Warszawy i w chwili wybuchu powstania zaciągnął się do Gwardii Narodowej, a później do 8. P. Piech. Liniowej. Po upadku powstania pracował jako litograf w Banku Polskim. Wkrótce znów musiał uciekać przed aresztowaniem. Przesiedział 3 lata w Strasburgu i 8 w Nancy utrzymując się z prac graficznych. Na początku lat czterdziestych osiedlił się w Paryżu. Był członkiem TDP i przyjaźnił się z J. N. Janowskim. W 1853-1859 przebywał w Portugalii jako rysownik topograficzny przy Lizbońskim Instytucie Geograficznym. Wykonywał także mapy i za zasługi dla portugalskiej kartografii otrzymał Krzyż Wojskowy Zbawiciela. W 1859 powrócił do Warszawy i podjął pracę w „Tygodn. Ilustrowanym”. Od 1862 kierował własnym zakładem fotograficznym na Krak. Przedmieściu. Pomoc udzielana powstańcom w 1863 zmusiła go do ponownej emigracji. Żył w Paryżu w skrajnej nędzy do 1871. 30 maja tego roku zginął jako przypadkowa ofiara masowej egzekucji dokonanej przez oddziały wersalskie. Lewicki pozostawił rysunki, akwarele, ryciny i litografie, a także satyryczno-obyczajowe teki graficzne: Miotełki warszawskie (Warszawa 1829), Pierwszy tuzin starych facecji (1853), Dziełem jego życia był cykl osiemnastu akwafort, ilustrujących Pamiętniki Paska. Był autorem dzieła Album des costumes Polonaise anciens et modernes (1853) i wielu ilustracji do książek.
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim