Tomasz Teofil Jan ks. Światopełk-Mirski h. Białynia (ID: psb.18488.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. FINDEISEN Gustaw Adolf (1834-1885) działacz narodowy, organizator kolejnictwa 3°
2. PATSCHKE Stanisław (1871-1917) inżynier, technolog, rektor 4°
3. PAWIŃSKI Józef (1851-1925) lekarz, współtwórca kardiologii polskiej 4°
4. JANKOWSKI Czesław Marian (1880-1940) adwokat, instruktor harcerski 4°
5. SCHÖNFELD Emil (1854-1918) inżynier technolog, przemysłowiec 5°
6. JACKOWSKI Hiacynt (1805-1877) działacz narodowy 5°
7. EBERHARDT Julian Piotr (1866-1939) inżynier, podsekretarz stanu 5°
8. NAIMSKI Michał (1842-1915) rolnik, działacz rybacki 5°
9. ŚLIWICKI Józef (1867-1944), aktor, reżyser 6°
10. ŚLIWICKI Daniel (1872-1921), dziennikarz, działacz polityczny 6°
11. RADKIEWICZ Stanisław (1800/01-1875) powstaniec, działacz społeczny i polityczny 6°
12. GARLICKA Zofia (1874-1942) lekarka 6°
13. GARLICKI Stanisław (1875-1935) profesor geometrii 6°
14. GRABOWSKI Edward Józef (1809-1899) adwokat 6°
15. RODYS Witold (1889-1960) adwokat, wykładowca prawa 6°
16. TREMBECKI Jakub (zm. 1736) pisarz skarbowy ziem pruskich 6°
17. KIJEWSKI Jan Chryzostom (zm. 1890) przemysłowiec 6°
18. PAWIŃSKI Adolf Stanisław (1840-1896) historyk, archiwista 6°
19. SUNDERLAND Stanisław Józef (1847-1912), adwokat, poseł do Dumy 7°
20. SREBRZYŃSKI Józef (1902-1963) oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej 7°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 351: psb.18488.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MIRSKI Światopelk Tomasz Teofil - W 1813 nabył dobra Stara Hańcza na Suwalszczyznie, używał tytułu ks., który w 1821 został zatwierdzony przez senat Królestwa Pol. Ukończył studia prawnicze, podpisarz trybunału cywilnego woj. august., 1817 asesor, potem członek Rady Delegacji Administracyjnej Królestwa Pol. Protegowany Nowosilcowa, 1825 poseł na sejm, uważany był za zwolennika rządu. W powstaniu 5.12.30 otrzymał rozkaz usunięcia Rosjan z woj. august., współredaktor „Gońca Województwa Augustowskiego”, 12.12.30 wrócił do swoich majątków, gdzie pozostawał do 2.31 czyli do wkroczenia wojsk ros., dow. powstania august., 27.9.31 rozwiązał swój oddział, 3.10.31 otrzymał krzyż kawał, nr 3623, przeszedł do Prus, internowany przez Prusaków. 11.31 wysłał do ministra Grabowskiego petycję z prośbą o amnestię, ale jej nie uzyskał. 1.32 uczynił to po raz drugi. Przybył 1.32 do Paryża, 2.32 odesłany do Châteauroux, gdzie 9.4.34 po raz trzeci prosił o carską amnestię, przeniesiony do Levroux w dep. Indre. 9.4.34 wystosował wiemopoddańczy list do cara, w którym wyrzekł się wszystkiego. 4.34 w Paryżu wręczył akt osobistej sumisji na ręce ros. ambasadora Pozzo di Borgo. Ponieważ wszystkie te zabiegi nie dały rezultatu, a równocześnie był ścigany za długi, udał się 1834 do Algierii. Proponował rządowi franc, założenie w Algierii kolonii z Polaków. W 1835 otrzymał posiadłość ziemską Rassauta k. Algieru, liczącą 4300 ha, gdzie zatrudniał polskich wychodźców. Utrzymywał b. dobre stosunki z ludnością arabską. Popierany był przez miejscowe władze franc., które chciały w ten sposób zachęcić Francuzów do osiedlania się w Algierii. Mimo tej pomocy zbankrutował i w 1843 utracił posiadłość. Jeszcze w 1838 przeniósł się do Francji, 1839 zamieszkał w Paryżu, gdzie ponowił starania o amnestię, w 1842 przeszedł nawet na prawosławie i przyjął imię Iwan. W 1842 uzyskał carską amnestię, wrócił do kraju, otrzymał zwrot majątków, w 1843 w publicznym liście do s. Dymitra opowiedział się za słowianofilstwem. Uznany przez ogół emigrantów za zdrajcę i renegata, w 1843 potępiony przez towiańczyków i Mickiewicza. Ożeniony z Katarzyną Maleszewską potem freili-ną dworu ros., następnie z Marcjanną Nostitz Jackowską pisarką i tłumaczką miał c. Bolesławę i Mariannę, oraz s. Włodzimierza, Dymitra i Mikołaja, dwaj ostatni zostali gen. ros. Zm. po 1861, prawdopodobnie w Rosji.
  Wikidata: [label]Prince Tomasz-Bogumil-Jan Sviatopolk-Mirsky
  sw.13697 Sławomir Leitgeber, Nowy Almanach Błękitny, Poznań 1993
  sw.1990 J.S. Dunin-Borkowski, Rocznik Szlachty Polskiej 1883, str. 26: Mirski h. Białynia
  sw.564083 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
  sw.69831 Wypisy z Almachu Błękitnego Borkowskiego i genealogii Borowskiego

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim