Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 559: psb.21229.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 167): Ostrowski Józefat [Bolesław], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 15 IX 1824
  26 IX 1827 otrzymał stopień mgra prawa oraz złoty medal za pracę na konkursie Wydziału Filozoficznego, po czym do wybuchu powstania był aplikantem sądowym. Współpracował w tych latach z „Dziennikiem Powszechnym”. Należał do spisku podchorążych i brał udział w powstaniu listopadowym. W grudniu 1830 mianowany został zastępcą sekretarza generalnego Komisji Rządowej Sprawiedliwości. Należał do lewicy Tow. Patriotycznego, w którym był b. czynny. Był wiceprezesem Towarzystwa. Wraz z Maurycym Mochnackim i Janem Ludwikiem Żukowskim wydawał pismo „Nowa Polska”. 27 VII 1831 przemawiał na obchodzie rocznicy rewolucji lipcowej, urządzonym przez Tow. Patriotyczne. Był również członkiem Tow. Wychowania Dzieci po Poległych Rycerzach Polskich. Skazany w 1832 przez warszawski Sąd Kryminalny na karę śmierci przez powieszenie, zamienioną przez Mikołaja I w 1834 na wieczną banicję. Po upadku powstania znalazł się na emigraciji w Paryżu, później, po wydaleniu z Francji, w 1837-1844 w Londynie, skąd wrócił do Paryża i został przysięgłym tłumaczem w prefekturze Policji. Gwałtowny przeciwnik ks. Adama Czartoryskiego. Atakował też ostro Adama Mickiewicza, występował w różnych latach z paszkwilami na Kazimierza Brodzińskiego, J. Czyńskiego, J. N. Janowskiego, Maurycego Mochnackiego, Zygmunta Krasińskiego, L. Mierosławskiego i gen. Dembińskiego. Jeden z inicjatorów deklaracji zakładu w Poitiers, potępiającej politykę Adama Czartoryskiego. Znakomity publicysta. Na emigracji znany jako „Ibuś”. Inne jego pseudonimy: B. J. O., J. B. Un Polonais, J. B. z Pobijan na Podolu. Członek Komitetu Lelewelowskiego i bliski Lelewela w początkach emigracji współpracownik. W 1835 został wybrany do Komitetu Emigracji wraz ze Zwierkowskim, Leonardem Chodźką, Karolem Różyckim, Bohdanem Zaleskim i Janem Ledóchowskim. Nikt z wybranych nie chciał jednak z nim zasiadać w Komitecie. Prostest przeciwko wyborowi O. podpisali w imieniu Gminy Agén 23 II 1842 m. in. Florian Gustajniewicz i Józef Wien. Był współpracownikiem wydawnictw Waleriana Krasińskiego. Autor wielu publikacji polityczno-publicystycznych, m. in. 5-tomowych Badań krytyczno-historycznych i literackich, dwutomowej The history of Poland (Londyn 1841), La France, la Pologne, Napoleon Bonaparte (Bruksela 1868) oraz publikacji Rewolucja 1830 i jej kierownicy (Paryż 1844). Wznowił również na emigracji i wydawał w Paryżu przez 12 lat (w 1833-1845) pismo polemiczne „Nowa Polska”. Zyskał sobie smutną sławę jako paszkwilant i denuncjator. Zmarł w niedostatku w Maux pod Pary-żym zaraz po oblężeniu pruskim, opuszczony przez wszystkich.
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim