Ksawery Bronikowski z Bronikowa h. Osęk (ID: psb.2170.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BRODZKI Eugeniusz Łodzia (zm. 1842) literat, wydawca 3°
2. BRONIKOWSKI Oppeln Mikołaj (1767-1817) generał 4°
3. NOWAKOWSKI Stanisław Kostka (1763-1841) adwokat, działacz polityczny, wolnomularz 4°
4. OLEARSKI Kazimierz (1855-1936) fizyk, profesor i rektor Politechniki we Lwowie 4°
5. MOSZCZEŃSKI Adam (1742-1823) pułkownik, poseł, targowiczanin, pamiętnikarz 4°
6. MODLIBOWSKI Kasper Franciszek (zm. 1686) stolnik poznański, poseł 5°
7. BROCKI Aleksander (1784-1836) radca stanu 5°
8. RADZIWIŁŁ Udarlyk Krzysztof (1712-1770) poseł, koniuszy litewski, poeta 6°
9. GRUDZIŃSKI Jan (zm. 1735) starosta rawski 6°
10. ŚWIEYKOWSKI Leonard (ok.1721-1793) kasztelan kamieniecki, wojewoda podolski 6°
11. RYDZYŃSKI Franciszek Ksawery (1734-1814) biskup chełmiński, opat pelpliński 6°
12. OPALIŃSKI Jan Piotr (1601-1665) wojewoda podlaski, kaliski 6°
13. MIASKOWSKI Franciszek Salezy (1739-1816) poseł, kasztelan gnieźnieński, targowiczanin 6°
14. BRUDZEWSKI Aleksander (ok. 1814-1858) ziemianin, powstaniec 6°
15. GRABOWSKI Modest (1811-1893) działacz społeczny 6°
16. BROEKERE Antoni Bronisław (1843-1909) lekarz 7°
17. MIELĘCKI Józef (1816-1876) powstaniec wielkopolski z 1848, komisarz wojenny z 1863 7°
18. GLOTZ Karol (XVIII/XIX w.) wojskowy, historyk 7°
19. ŚWIEYKOWSKI Michał (ok.1764-1822) poseł na Sejm Wielki, targowiczanin 7°
20. SZCZEPKOWSKI Marek Władysław (1868-1929) ziemianin, działacz niepodległościowy 7°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 2 str. 468: psb.2170.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 17): Bronikowski Ksawery, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 1817
  21 VII 1820 otrzymał stopień mgra prawa i admin. Wraz z Ludwikiem Piątkiewiczem i Wiktorem Heltmanem współredaktor „Dekady” (1820); w 1819 członek akad. stowarzyszenia „Czcicieli Nauki”, w 1820 tajnego stowarzyszenia „Wolnych Polaków”, a w latach późniejszych Tow. Patriotycznego i Sprzysiężenia Wysockiego: W sierpniu 1823 patron przy Trybunale Cywilnym woj. mazow. Aresztowany i osadzony u Karmelitów, w 1823 został ukarany pozbawieniem prawa piastowania urzędów publicznych i oddany pod dozór policji. Po zwolnieniu z więzienia rozwinął ożywioną działalność publicystyczną, wydając wraz z Mochnackim „Gazetę Polską”, a później „Kuriera Polskiego”. Należał do spisku belwederskiego i zorganizował zdobycie Arsenału w noc listopadową. W czasie powstania redagował „Patriotę”, był członkiem redakcji „Kuriera Polskiego” i pisywał do „Wolnego Polaka”. Współzałożyciel, sekretarz i przywódca Klubu Patriotycznego, w ostatnich tygodniach powstania wiceprezydent Warszawy. Od lutego 1831 walczył w Korpusie Dwernickiego w stopniu kapitana. Pierwszy, zaraz po upadku dyktatury Chłopickiego, wystąpił publicznie w sprawie konieczności reformy włościańskiej. Po upadku powstania członek Komitetu Lelewelowskiego i Ogółu Polaków na emigracji we Francji. W późniejszych latach zwolennik polityki ks. Adama Czartoryskiego. 13 II 1832 skazany zaocznie na karę śmierci przez powieszenie, zamienioną w 1834 przez Mikołaja I na banicję. Wydawca czasopism-efemeryd na emigracji. Był wraz ze St. Kunatem i A. Plichtą redaktorem „Feniksa” (1833-1835), „La revue slave” (1839-1840) i „Kroniki Emigracji Polskiej”. Od 1844 był dyrektorem i wykładowcą w szkole polskiej w Batignolles. Inicjator 4-tomowego wydawnictwa Pamiętniki polskie, zawierającego wspomnienia powstańców. Wydał Myśli względem reformy Żydów w Królestwie Polskim (Warszawa 1819), Meine Auswanderung von Warschau nach Dresden (Paryż 1832), Polnische Miszellen (Norymberga 1832), Griefs noveaux des cabinets européens contre le cabinet russe (Paryż 1832), Projet du démembrement de la Turquie européenne et du établissement de l'independance de la Pologne (Paryż 1835), Dlaczegom nie podpisał Aktu Poitierskiego ani oświadczenia przeciwko (Paryż 1834) oraz Panowie posłowie polscy na sejmie berlińskim (1842). Bronił również działalności Klubu Patriotycznego w powstaniu listopadowym w artykule Sprostowanie niektórych szczegółów tyczących się Klubu Patriotycznego w Warszawie. Ogłosił w Paryżu w 1848 Gramatykę języka polskiego podług nowego układu.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: BRONIKOWSKI Ksawery - 1817 przybył do Warszawy i zapisał się na Wydział Prawa i Administracji UW, członek związków akademickich. 1820 wspólnie z Heltmanem i Pietkiewiczem redagował liberalne pismo „Dekada”. Członek jawnego stowarzyszenia Czcicieli Nauki i tajnego Wolnych Polaków, aresztowany 1823, osadzony u karmelitów. Wprawdzie wypuszczono go na wolność z braku dostatecznych dowodów winy, ale pozostawał pod policyjnym nadzorem i został pozbawiony funkcji patrona przy trybunale woj. mazowieckiego. Zaprzyjaźniony z M. Mochnackim, redagował z nim „Gazetę Polską”, a potem „Kurier Polski”. Uczestnik Sprzysiężenia Wysockiego i Nocy Listopadowej, zmobilizował rzemieślników i poprowadził ich na Arsenał. Nazajutrz zainicjował założenie Klubu Patriotycznego, był jego wiceprezesem. Redagował też „Patriotę” i pisywał artykuły polityczne do „Kuriera Polskiego” i „Wolnego Polaka”. 2.31 założył Towarzystwo Partyzantów Polskich. 2.31 wstąpił do korpusu Dwernickiego jako prosty żoł., dosłużył się stopnia ppor. adiutanta sztabu. Bił się pod Boremlem, 27.4.31 przeszedł z Dwernickim do Galicji. Internowany przez Austriaków, zdołał zbiec i 5.31 wrócić do Królestwa. Członek komisji do zbadania osób obwinionych o kontrrewolucję, należał do sądu nad gen. Jankowskim. Po 15.8.31 został wiceprezydentem Warszawy. Przeszedł granicę pruską pod Toruniem, przez Poznań i Drezno dotarł do południowych Niemiec. Od Lelewela otrzymał polecenie tworzenia komitetów polsko-niemieckich. Poszukiwany przez władze carskie. 2.32 przybył do Paryża, związał się z Lelewelem, był członkiem Komitetu Narodowego Polskiego. Szybko jednak zrezygnował z działalności politycznej, czemu dał wyraz w piśmie „Dlaczegom nie podpisał Aktu Poitiers-kiego”. 1833-35 redagował „Feniksa”, 1839-40 „La Révue Slave”, współpracował też z „Kroniką Emigracji Polskiej”. 1844 zainicjował wydawnictwo „Pamiętniki Polskie” i jemu też zawdzięczać należy to, że wielu uczestników powstania spisało swe wspomnienia. W 1844 był pierwszym dyrektorem powstającej Szkoły Polskiej - późniejszej Batignolskiej. Po przeniesieniu szkoły na Batignol-les ograniczył się do prowadzenia wykładów z języka polskiego. W związku z tym opracował „Gramatykę języka polskiego według nowego układu”, wydaną w Paryżu w 1848. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i 4.4.48 wyruszył z Paryża koleją północną do kraju. Nie odegrał jednak żadnej roli. 28.8.51 w Paryżu prosił o pożyczkę z Banku Polskiego, kupił dagerotyp, ale brakowało mu jeszcze do niego akcesoriów. Od 1832 członek Towarzystwa Historyczno-Literackiego. Zm. 28.3.52 w Paryżu, w domu zdrowia dra Dubois, pochowany na cmentarzu Montmartre. 13.2.32 skazany zaocznie na karę śmierci przez NSK, 16.9.34 Mikołaj zamienił ten wyrok na wieczną banicję, majątek jego uległ 1834 konfiskacie.
  sw.167490 Informacja p. Anny Dąmbskiej (z 7.3.2011)
  sw.436012 Akt małżeństwa: Warszawa św. Jan (obecn. m. Warszawa), 1/1831 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9233d&sy=317&kt=1&skan=001.jpg [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim