„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
PAWŁOWSKI Kazimierz, pseud. Korwin (3 VI 1914 Władysławka k. Kijowa - 14 XII 1973 Chicago), aktor, reżyser, dyrektor teatruBył synem Bohdana P., pracownika administracji majątków Branickich, i Ludwiki z Bąkowskich, nauczycielki francuskiego, bratem Wacława Pawłowskiego (zob. t. 1) i => Romany
Pawłowskiej, mężem aktorki Niny
Wilińskiej, potem aktorki Stefanii
Górskiej, nast. Hanny Tokarczyk, pianistki, ojcem aktora Wojciecha
Wilińskiego i aktorki Weroniki
Pawłowskiej. W 1923-31 uczęszczał do gimn. w Zamościu, nast. w Warszawie. W 1931 wstąpił do Państw. Szkoły Dram. w Warszawie, potem studiował w PIST. Po ukończeniu wydz. sztuki aktorskiej, w 1935 występował na scenach warsz., m.in. w T. Letnim i t. Cyrulik Warszawski, gdzie w 1936 zaczął używać pseud. Korwin. W 1936-39 nadal pod pseud. grał w T. Miejskim w Łodzi, a po powrocie do Warszawy w t. Ali Baba (1939) pod prawdziwym nazwiskiem. W 1934-38 występował też jako Korwin-Pawłowski w filmach. W okresie okupacji niem. brał udział w programach rewiowych w kinie Atlantic w Krakowie, nast. grał i reżyserował w jawnych teatrach w Warszawie: Komedia (1940), Złoty Ul (1940), Miniatury (1942), Rozmaitości Jar (1943-44), Wodewil (1944). Po wojnie, w 1945-48 był aktorem i reżyserem T. Miniatur Syrena w Łodzi, gościnnie zaś występował w t. Siedem Kotów w Krakowie (sez. 1946/47). W 1948 przybył do Warszawy z łódz. zespołem Syreny i pozostał w nim w sez. 1948/49. Od sez. 1949/50 reżyserował w łódz. T. Osa, a od marca do września 1951 sprawował dyr. naczelną i kierownictwo artyst. Połączonych T. Muzycznych w Łodzi. W sez. 1951/52 grał i reżyserował w filii tychże, w T. Małym. Po powrocie do Warszawy reżyserował w T. Powszechnym (1952); w tym samym czasie związał się z T. Satyryków. W dniu 27 XII 1953 spowodował tragiczny w skutkach wypadek samochodowy i został aresztowany. Po zwolnieniu wyjechał do Katowic, gdzie w sez. 1955/56 był kier. artyst. i reżyserem T. Satyry. Od listopada 1956 do końca sez. 1956/57 był dyr. i kier. artyst. T. Komedia w Warszawie.
Był popularnym, utalentowanym aktorem komediowym i konferansjerem. W Łodzi reżyserował m.in.: „Ich dwóch”, „Dobrze skrojony frak”, „Złote niedole”, w Warszawie: „Rodzinkę”, „Pana z milionami”, „Wodewil warszawski”. Odbywał podróże z kabaretem Wagabunda po kraju i za granicę. Podczas jednego z wyjazdów w 1957, pozostał za granicą. Mieszkał pocz. w Austrii, potem RFN nie pracując w zawodzie aktorskim (był kelnerem), później zaś we Francji (1960-64), gdzie był robotnikiem, tragarzem, barmanem. Udanym debiutem w Paryżu, a jednocześnie powrotem do zawodu aktorskiego była rola ordynansa Szabuniewicza („Jakubowski i pułkownik”, 1961). Występował w repertuarze komediowym w t. Bouffes Parisiens, Comedie des Champs Elysee i Quatorze oraz sporadycznie w filmie. Okresowo przebywał w Londynie, gdzie brał udział w przedstawieniach pol., po czym wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Niekiedy organizował przedstawienia dla Polonii amer., pracował w sklepie meblowym w Chicago. Występował tu w T. Nasza Reduta E. Dziewońskiej; np. jako Bob Szturm w „Meczu małżeńskim” (1966), w milenijnym widowisku „Lotem Orła Białego i szlakiem pól bitewnych” (1966), w „Tangu” (1969).
GRÓB SYMB. Ś.P.
KAZIMIERZ PAWŁOWSKI
AKTOR I REŻYSER
ŻYŁ L. 59 ZM. W CHICAGO USA 14.XII.1973 R.